สวัสดีครับ นี่เป็นการเข้ามาเป็นผู้ตั้งกระทู้ครั้งแรก ซึ่งยอมรับว่ายังประหม่า ไม่ค่อยกล้าลงรูปหรือเล่าเรื่องราวมากนัก
แต่ก็นั่นล่ะครับ การทำอะไรใหม่ๆ ครั้งแรกมักเป็นอย่างนี้ คืองง ว่าจะเล่าอะไรดี?
ก็เหมือนการเดินทางไปศรีลังกาครั้งแรก ที่ต้องยอมรับว่าไม่เคยวาดความหวังว่าจะไปเที่ยวถ่ายภาพที่เกาะลังกานี้มาก่อนเลย
ใครๆก็ชวนไปแต่เนปาล อินเดีย พาราณสี เล ลาดัก แต่ไม่เคยมีใครชวนไป "ศรีลังกา" มาก่อนเลย

เมื่อลูกค้าจ้างไปถ่ายภาพงานเกี่ยวกับ "ชา" (Ceylon Tea) ที่ศรีลังกา ตอนแรกก็ยังงงอยู่ว่า นอกจากไร่ชาสุดลูกหูลูกตาแล้ว เราจะได้เห็นอะไรอีก
เซิร์จในกูเกิ้ล ก็มีช้าง มีป่า ไร่ชา รถไฟ และชายทะเล แถมเรื่องของ Stilt fishermen นั้น ก็มีแต่คนพูดว่า เดี๋ยวนี้เขาไม่มีเหลือแล้ว มีแต่พวกปลอมตัวมานั่งแอคท่าให้นักท่องเที่ยวถ่ายภาพแลกเงินรูปีไปวันๆ ไม่ได้มีวิถีชีวิตชาวประมงที่นั่งตกปลาบนเสาไม้ริมทะเลหลงเหลือให้เห็นอีกต่อไป.....................

เออ...แล้วเราจะไปถ่ายอะไรดี?


และก็อย่างที่เห็นในภาพนั่นล่ะครับ สุดท้ายก็ได้ถ่ายมา ชาวประมงตัวจริง เสียงจริงแห่ง Koggala beach ที่หลงเหลืออยู่เพียง 6 คน หลังจากถูกคลื่นยักษ์ถล่ม เมื่อหลายปีที่แล้วมา (เหตุการณ์เดียวกับที่ประเทศไทยก็โดนไปไม่ใช่น้อย)
ซึ่งก็ได้ทำบทสัมภาษณ์ น้า "เสนา" (Sena) มาด้วยพอสมควร และจะเล่าในโอกาสต่อไป

ตอนนี้ขอปล่อยให้รูปถ่ายช่วยเล่าเรื่องราวของเขา เป็นทีเซอร์ ไปก่อนดีกว่า
และถ้าได้อยู่หน้าคอมพิวเตอร์ที่มีเนทแรงๆ จะขอเข้ามาเล่าเพิ่มอีกรอบนะครับ
ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับพี่ๆ


ภาพชาวประมงตกปลาบนเสาไม้ริมมหาสมุทรอินเดียที่หาด Koggala  ในเมือง Galle ทางตอนใต้ของ ประเทศศรีลังกา


น้า Sena วัย 74 ปี ที่รอดชีวิตอย่างหวุดหวิดมาจากการถูกคลื่นยักษ์ถล่มชายฝั่งทางใต้ของศรีลังกา ผู้นำกลุ่มชาวประมงพื้นถิ่นกลับสู่วิถีชีวิตดั้งเดิม พร้อมๆกับการหาเลี้ยงชีพตามดีมานด์ของนักท่องเที่ยว ที่อยากจะได้ภาพเก๋ๆ กลับมาเล่า