นึกขึ้นมา คราใด น่าใจหาย
เกิดเหตุร้าย ครั้งหนึ่ง ซึ่งหน้าเห็น
เวลาบ่าย อ่อนอ่อน ตอนใกล้เย็น
เหลือบไปเห็น ฟ้าแลบ แปลบปลาบดัง
<><><>
พายุมา ครืนครั่น ตะบันฟาด
บนชายหาด ฝนมา อย่างบ้าคลั่ง
เสียงกึกก้อง รีบจ้ำ เข้ากำบัง
พึ่งของขลัง คาถา ว่าเคยชิน
<><><>
ฉับพลันเห็น คู่รัก มิพักถ่าย
ทั้งหญิงชาย กอดแน่น บนแท่นหิน
ไร้ความอาย ผู้คน ต่างยลยิน
กับโผผิน พันตู ดูพัลวัน
<><><>
ชายกางกร โอบรัด สัมผัสกอด
หญิงก็สอด กรตวัด รัดกระสันต์
เม๊าทูเม๊า จำแนก แลกจูบกัน
เบียดกระชั้น สนิท ชิดเชยชม
<><><>
เขาคลอเคล้า เมารัก ไม่พักเหลียว
แรงน้ำเชี่ยว ซัดหาด สาดเสียงขรม
ทะเลคลั่ง แตกตื่น ทั้งคลื่นลม
ชายหาดจม ทรายทาบ ราบพนา
<><><>
คลื่นลูกใหม่ ซัดมา ภาพน่าพลั่น
ตูมสนั่น ซัดลง ตรงแผ่นผา
ปูคู่นั้น หายฉิบ ไปพริบตา
สิ้นชีวา ? หรือเป็น ? ไม่เห็นตัว
<><><>
คริคริ ( เรื่องรักของปู )
**** พายุใหญ่ ****