"กาแฟสีชมพู"

สักวัน ถ้าเปิดร้าน
จะรังสรรค์ ซึ่งเมนู
กาแฟ สีชมพู
ไว้กินคู่ วันอังคาร

ต้อนรับ ซึ่งลูกค้า
ทั้งเหนื่อยล้า และกล้าหาญ
รสหวาน พอประมาณ
แต่กลิ่นหอม จรุงใจ

หากใคร ได้ดื่มกิน
ปลาสสิ้น ซึ่งหม่นไหม้
เหนื่อยล้า สักปานใด
ก็ลืมสิ้น เมื่อกินมัน

โต๊ะใน ตัวสุดท้าย
อยู่ทางซ้าย เคาท์เตอร์นั่น
สีฟ้า ดุจสวรรค์
ฉันเสกสรร บรรจงทา

รอคอย เธอคนดี
ชื่อเธอมี สระอา
โต๊ะนี้ จะคลุมผ้า
สงวนไว้ ให้เพียงเธอ

ข้างร้าน ฉันยกร่อง
เอาปุ๋ยรอง สูตรเสมอ
เชื้อรา ไตรโคเดอร์-
-มา นะเออ รดราดพรม

แล้วหา ซึ่งพันธ์ไม้
ดอกอะไร? จะเหมาะสม
เธอมา จะได้ชม
ชำเลืองบ้าง ระหว่างรอ

กาแฟ ที่ฉันปรุง
กลิ่นคงฟุ้ง กระไรหนอ
ใส่ใจ สองก้อนพอ
เดี๋ยวจะหวาน เมื่อนานไป

ตามด้วย ความหวังดี
กาแฟนี้ ปรุงจากใจ
ยกเสริฟ ยิ้มระบาย
เธอบอกไม่! ชั้นสั่งชา!

ชาเย็น เข้าใจไหม?
ยกกลับไป บาริสต้าร์
ซื่อเซ่อ เสมอมา
มิรู้ว่า สั่งชาเย็น!

รึชา คือความนัย?
เฉลียวใจ จึ่งมองเห็น
เย็นชา ดั่งชาเย็น

เช่นเธอเป็น เสมอมา

ถือแก้ว กาแฟกลับ
ที่มุมอับ เช็ดึน้ำตา
ลงมือ ปรุงน้ำชา
ให้นางฟ้า คนนั้นชิม

ช้อนชา ตักผงชา
กลบน้ำตา ด้วยรอยยิ้ม
น้ำร้อน ไม่ประวิง
มือรินนิ่ง รดผงชา

น้ำตาล กี่ก้อนดี?
นมสดนี่ กี่ช้อนชา?
มึนงง สมองล้า
ครั้นยกมา มิเห็นเธอ!

ไปแล้ว รึนางฟ้า?
บาร์ริสต้า ยังยืนเซ่อ
ชาเย็น นี่ของเธอ
แล้วฉันชง ให้ใครชิม?