จะต่อว่าอะไรเราก็ได้นะคะ แต่เราขอเล่าเรื่องให้ฟังก่อนค่ะ
เราเป็นลูกคนเดียวในครอบครัวค่ะ พ่อกับแม่เลิกกันตอนเรายังเด็ก แล้วเราก็อยู่กับแม่มาตลอด พ่อเราเลิกกับแม่เราเพราะทนนิสัยแม่เราไม่ได้ เพราะคุณแม่เป็นคนอารมณ์ร้อน เอาแต่ใจ ชอบพูดจาเสียดสี หรือพูดจาเจ็บๆให้คุณพ่อโมโห บางทีก็ไปต่อว่าคุณย่าบ้าง จนคุณพ่อทนไม่ได้ บวกกับปัญหาการเงินครอบครัวหลายๆอย่างเลยทำให้ต้องหย่ากัน หลังจากที่ท่านเลิกกัน คุณแม่ก็มักจะต่อว่าคุณพ่อให้เราฟังต่างๆนาๆตั้งแต่เราเพิ่งจะอายุ 10 ปี ทั้งๆที่เราตอนนั้นยังเด็กเราก็ไม่รู้เรื่องว่าทั้งสองใครผิด ถูกยังไง แต่เราก็รักคุณพ่อมากตอนนั้น เราเลยไม่เชื่อคุณแม่ทั้งหมด คุณแม่มักจะพูดถึงว่าคุณพ่อเป็นคนไม่ดีเลย เป็นคนอันตราย เป็นตัวปัญหา บลาๆๆๆ ในช่วงเวลาในวัยเด็กเรา เราโดนคุณแม่บังคับ ขู่เข็ญเราทุกอย่าง ไม่กล้าทำอะไรเลย เพราะระแวงกลัวคุณแม่จะโมโห ขอเล่าย้อนกลับไปตอนอยู่กันทั้งครอบครัว คุณพ่อจะเป็นคนที่ไม่จู้จี้ จุกจิก ไม่ค่อยจะโมโห ไม่ค่อยตีหรือทำโทษ จะทำเฉพาะเวลาที่เราทำผิดมากๆจริงๆ เวลาโดนคุณแม่ทำโทษ หรือเวลาเครียดแล้วมาลงเรา คุณพ่อจะมาห้ามหรือมาปลอบเราตลอด แต่พอคุณพ่อไม่อยู่เราเลยโดนตลอดเลย ไม่มีใครคอยช่วย จนเราทนไม่ไหว บอกจะย้ายไปอยู่กับพ่อเลย คุณแม่ก็ไม่ยอม บอกจะเอาเรื่องถึงที่สุดถ้าเราไปอยู่กับพ่อ บางทีเครียดมากๆเราก็แอบไปเล่าให้พ่อฟัง พ่อก็บอกว่าถ้าไม่ไหวก็มาอยู่พ่อ พ่อก็เลี้ยงเราได้ เราก็กลัวเรื่องจะใหญ่เพราะแม่เคยขู่ไว้ เราเลยไม่กล้า ก็ทนอยู่แบบนั้นตลอด จนเราเป็นวัยรุ่น ชีวิตวัยรุ่นเราก็หายไปหมดเพราะแม่บังคับให้เราเข้าแต่วัด ตอนนั้นแม่ศรัทธาวัดๆนึงมาก ไม่ใช่ว่าเราไม่ชอบไปทำบุญนะ เราก็ชอบและไม่เคยอายที่จะนุ่งขาวห่มขาวเข้าวัดไปทำบุญกับแม่แทบทุกวัน บางทีมีงานบุญกลับตั้งดึกดื่นเราก็ต้องไป แม่ไม่เคยพาไปเที่ยวเลย บางทีหลอกว่าจะพาไปเที่ยวตจว.แต่เอาจริงๆไปทำบุญเดี๋ยวมาเล่าต่อค่ะ