บทความประสบการณ์นี้ ไม่ได้มีจุดประสงค์เพื่ออวดอุตริ โพสต์มาเพื่อเป็นธรรมทานให้แก่ผู้ที่สนใจ

เมื่อวานเจริญอานาปานสติเกือบทั้งวัน ยิ่งเจริญนาน ๆ ยิ่งเกิดความตึงเครียดกับก้านสมอง อาจเป็นเพราะเคร่งเกินไป หรือ เกร็งประสาทเกินไป
ทุกครั้งที่ปฏิบัติท่านั่งขัดสมาธิ นั่งได้ประมาณครึ่งชั่วโมงก็เกิดอาการเหน็บชาทุกครั้ง หลังจากคลายจากท่านั่ง ลุกไม่ได้เพราะขาทั้งสองข้างชามาก ต้องทอดขาไว้สักพักก่อนถึงเดินได้ เป็นอย่างนี้มาตลอด

ก่อนหลับ เจริญอานาปานสติในท่านอนจนหลับ ตื่นขึ้นมาในเวลาเช้ามืดตีสามกว่า ๆ แล้วเจริญอานาปานสติในท่านอนก่อนที่จะลุกขึ้น น่าจะเป็นเวลาประมาณตี่สี่ ไม่ได้ดูนาฬิกา ลุกขึ้นนั่งขัดสมาธิ คราวนี้ ตั้งอธิษฐานจิตว่า ถ้าไม่ก้าวหน้ากว่าเดิมจะไม่เลิกแม้จะเกิดภยันตรายใด ๆ ก็ตาม จะหิวก็ไม่เลิก จะเหน็บชาจนพิการก็ไม่เลิก จะนานแค่ไหนก็ไม่เลิก ถึงตายก็ไม่เลิก และน้อมจิตไปว่า หากมีครูบาอาจารย์ท่านไหนก็ตาม มีความประสงค์จะมาชี้แนะก็ขอให้มาโปรดด้วย