ภาพความจริงอย่างหนึ่งของการศึกษาไทย ระดับมหาวิทยาลัย ทุกวันนี้ ความจริงที่ต้องยอมรับ...คือ เมื่อในอนาคตมหาวิทยาลัยต้องออกนอกระบบ คำตอบ คือ มหาวิทยาลัยต้อง กำไร
การศึกษาต้องกำไร...เมื่อต้อง กำไร นักศึกษา คือ ลูกค้า ต้องหานักศึกษาให้ได้มากที่สุด ยิ่งคนมาเรียนเยอะยิ่งได้กำไร แล้วคำถามเชิงคุณภาพจึงเกิดขึ้น ไม่ต้องแปลกใจ หากไปที่ไหนจะเห็นปรากฏการณ์ของการควานหา การแข่งขันแย่งลูกค้า ที่เป็นนักศึกษา เด็ก ที่จบ ม.6 กลายสภาพเป็น Customer ที่ต้องแย่งชิง แข่งขัน สารพัด การส่งเสริมการขาย ถูกประเคนเข้าใส่แวดวงการศึกษา มหาวิทยาลัยเอกชนบางแห่ง บังคับ อาจารย์ให้มียอดเด็ก อาจารย์ กลายเป็น เซลส์ เชิญชวนให้เด็กมาเรียน
ไม่ต้องพูดถึง มหาวิทยาลัยเอกชน ที่แน่นอน เขาต้องกำไร เขาต้องพึ่งพาจำนวนนักศึกษา แนะแนวแข่งขัน ยอดเด็กกลายเป็นคำพูดฮิตๆ แต่เจ็บปวด ของคนเป็นครู-บาอาจารย์ หากแต่มหาวิทยาลัยของรัฐยังต้องโดดลงมาแย่งเด็กด้วยนี้สิ มหาวิทยาลัยราชภัฎ เปิดสอบแต่รับนักศึกษาเต็ม 100 เปอร์เซนต์ มหาวิทยาลัยชื่อดังเก่าแก่เป็นปัญญาของประเทศ แต่ก่อนมีตังค์ ไม่มีตังค์ ต้องหัวดีๆ ถึงสอบเข้าได้ แอดมิดชั่นเข้า เดี่ยวนี้กลับมาหารายได้โดยการออกหลักสูตรพิเศษ หลักสูตรนานาชาติ หาเงินเข้ามหาวิทยาลัย เรื่องของคุณภาพ ความพร้อม ความเหมาะสมของผู้เรียน ไม่ต้องพูดถึง อยากเรียนได้เรียนแน่นอน ยิ่งมีเงินกู้การศึกษา ยิ่งหาประโยชน์กันได้ง่าย
จากระบบธรรมชาติ ในยุคอดีต ที่คัดกรองนักศึกษา ไปตามระดับความสามารถ ศักยภาพ เพื่อศึกษาต่อในระดับอุดมศึกษา คนเก่ง เข้า ม.รัฐ คนกลางๆ แต่ครอบครัวมีศักยภาพก็มาเรียน ม.เอกชน คนต่างจังหวัด เข้าราชภัฎ คนจบ ปวช.ปวส.เข้าราชมงคล เมื่อ ม.ต้อง ต้องกำไร กลายเป็นโอกาสที่ทำให้ มหาวิทยาลัยต้องหาทางออก เพื่อความอยู่รอดของตนเอง...
ผลกระทบของการแปรเปลี่ยนจาก ลูกค้า กลายเป็นลูกศิษย์ ไม่ต้องถามครับ เด็กกลายเป็น พระเจ้า นักศึกษา คือ พระเจ้า เพราะลูกค้า คือ พระเจ้า ตามหลักทุนนิยม หลักการตลาด และการหากำไร
พระเจ้าของพวกเรา จึง ไม่มาเรียนก็จบ ไม่เข้าห้องมาสอบอย่างเดียวก็ได้ คือ ตัวเลขการเข้าเรียนของเด็กมหาลัยยุคนี้ไปดูได้ คุณภาพของบัณฑิตแย่ลง ไม่ตรงตามความต้องการของตลาด กลายเป็นธุรกิจการศึกษาอย่างช่วยไม่ได้ มองไปที่ส่วนกระทรวงการศึกษา ที่ประชุมอธิการบดี มัววนแต่กับแค่เรื่อง เปิดปิดเทอม แถมกระมรวงศึกษายุคนี้ก็แก้ปัญหาด้วยหลักคิด ให้ทำประกันคุณภาพ ทำประกัน ทำประกัน จนกระดาษที่ทำเอกสารประกันคุณภาพ ตัดป่า ตัดต้นไม้ ได้เป็นร้อยไร่ ซึ่งมันก็ไม่ได้สะท้อนคุณภาพที่แท้จริงของการศึกษาไทยได้เลย
ถามว่า??? แล้วจะเป็นอย่างนี้กันต่อไป หรือ จะไม่แก้ไขอะไรไหม หรือต่อไปคงมีคำพูดจาก อาจารย์ว่า เรียนเชิญนักศึกษามาสอบด้วยครับ...
ที่มา
http://www.topicza.com/news452.html 
ลูกค้า คือ ลูกศิษย์ สถานภาพนักศึกษาไทย ยุคมหาวิทยาลัยทำกำไร ทุนนิยมการศึกษา...
การศึกษาต้องกำไร...เมื่อต้อง กำไร นักศึกษา คือ ลูกค้า ต้องหานักศึกษาให้ได้มากที่สุด ยิ่งคนมาเรียนเยอะยิ่งได้กำไร แล้วคำถามเชิงคุณภาพจึงเกิดขึ้น ไม่ต้องแปลกใจ หากไปที่ไหนจะเห็นปรากฏการณ์ของการควานหา การแข่งขันแย่งลูกค้า ที่เป็นนักศึกษา เด็ก ที่จบ ม.6 กลายสภาพเป็น Customer ที่ต้องแย่งชิง แข่งขัน สารพัด การส่งเสริมการขาย ถูกประเคนเข้าใส่แวดวงการศึกษา มหาวิทยาลัยเอกชนบางแห่ง บังคับ อาจารย์ให้มียอดเด็ก อาจารย์ กลายเป็น เซลส์ เชิญชวนให้เด็กมาเรียน
ไม่ต้องพูดถึง มหาวิทยาลัยเอกชน ที่แน่นอน เขาต้องกำไร เขาต้องพึ่งพาจำนวนนักศึกษา แนะแนวแข่งขัน ยอดเด็กกลายเป็นคำพูดฮิตๆ แต่เจ็บปวด ของคนเป็นครู-บาอาจารย์ หากแต่มหาวิทยาลัยของรัฐยังต้องโดดลงมาแย่งเด็กด้วยนี้สิ มหาวิทยาลัยราชภัฎ เปิดสอบแต่รับนักศึกษาเต็ม 100 เปอร์เซนต์ มหาวิทยาลัยชื่อดังเก่าแก่เป็นปัญญาของประเทศ แต่ก่อนมีตังค์ ไม่มีตังค์ ต้องหัวดีๆ ถึงสอบเข้าได้ แอดมิดชั่นเข้า เดี่ยวนี้กลับมาหารายได้โดยการออกหลักสูตรพิเศษ หลักสูตรนานาชาติ หาเงินเข้ามหาวิทยาลัย เรื่องของคุณภาพ ความพร้อม ความเหมาะสมของผู้เรียน ไม่ต้องพูดถึง อยากเรียนได้เรียนแน่นอน ยิ่งมีเงินกู้การศึกษา ยิ่งหาประโยชน์กันได้ง่าย
จากระบบธรรมชาติ ในยุคอดีต ที่คัดกรองนักศึกษา ไปตามระดับความสามารถ ศักยภาพ เพื่อศึกษาต่อในระดับอุดมศึกษา คนเก่ง เข้า ม.รัฐ คนกลางๆ แต่ครอบครัวมีศักยภาพก็มาเรียน ม.เอกชน คนต่างจังหวัด เข้าราชภัฎ คนจบ ปวช.ปวส.เข้าราชมงคล เมื่อ ม.ต้อง ต้องกำไร กลายเป็นโอกาสที่ทำให้ มหาวิทยาลัยต้องหาทางออก เพื่อความอยู่รอดของตนเอง...
ผลกระทบของการแปรเปลี่ยนจาก ลูกค้า กลายเป็นลูกศิษย์ ไม่ต้องถามครับ เด็กกลายเป็น พระเจ้า นักศึกษา คือ พระเจ้า เพราะลูกค้า คือ พระเจ้า ตามหลักทุนนิยม หลักการตลาด และการหากำไร
พระเจ้าของพวกเรา จึง ไม่มาเรียนก็จบ ไม่เข้าห้องมาสอบอย่างเดียวก็ได้ คือ ตัวเลขการเข้าเรียนของเด็กมหาลัยยุคนี้ไปดูได้ คุณภาพของบัณฑิตแย่ลง ไม่ตรงตามความต้องการของตลาด กลายเป็นธุรกิจการศึกษาอย่างช่วยไม่ได้ มองไปที่ส่วนกระทรวงการศึกษา ที่ประชุมอธิการบดี มัววนแต่กับแค่เรื่อง เปิดปิดเทอม แถมกระมรวงศึกษายุคนี้ก็แก้ปัญหาด้วยหลักคิด ให้ทำประกันคุณภาพ ทำประกัน ทำประกัน จนกระดาษที่ทำเอกสารประกันคุณภาพ ตัดป่า ตัดต้นไม้ ได้เป็นร้อยไร่ ซึ่งมันก็ไม่ได้สะท้อนคุณภาพที่แท้จริงของการศึกษาไทยได้เลย
ถามว่า??? แล้วจะเป็นอย่างนี้กันต่อไป หรือ จะไม่แก้ไขอะไรไหม หรือต่อไปคงมีคำพูดจาก อาจารย์ว่า เรียนเชิญนักศึกษามาสอบด้วยครับ...
ที่มา http://www.topicza.com/news452.html