[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้อ่านบทก่อนๆ ได้จากหน้านี้ครับ
http://ppantip.com/profile/535295
บทที่ 6
“หมายความว่าไง อย่าพูดอะไรอัปมงคลแบบนี้ดิ” สาวสวยสวดต่ออีกชุดใหญ่ ไม่รู้หนุ่มฮ่องกงจะเข้าใจหมดหรือเปล่า เธอปิดประโยคด้วยการกระซิบ “นายว่าเขาหลอกเรามาฆ่าทิ้งงั้นเหรอ”
หยางเจี๋ยส่ายหน้า “ไม่หรอก แต่คงเป็นอะไรที่ซับซ้อนกว่านั้น”
“ซับซ้อนยังไงก็บอกมา พูดสามกั๊กสี่ แบบนี้อย่าพูดจะดีกว่า” พาฝันหน้ามุ่ย หยางเจี๋ยยังคงมองไปที่รถยนต์ของแขกผู้มาใหม่ทั้งสองคันซึ่งจอดต่อท้ายกันหน้ามุขคฤหาสน์ ประตูรถคันที่อยู่ข้างหน้าเปิดออก นรธีร์ก้าวลงมาจากที่นั่งข้างคนขับ ประตูผู้โดยสารด้านหลังเปิดออก บุรุษหนุ่มคนหนึ่งก้าวลงมาพร้อมกับมีผ้าพันแผลพันรอบหน้าผาก นรธีร์ขยับจะช่วยประคองก็ถูกผลักออกมาด้วยความหงุดหงิด
นั่นมันไอ้เจ้าของบ่อนลอยน้ำปากไม่มีหูรูดนี่!
“ทำไมผู้ว่าบรรณถึงเชิญเขามาล่ะ” สาวร่างบางอดตกตะลึงไม่ได้ แต่ยังไม่แค่นั้น เธอตกตะลึงหนักกว่าเก่าเมื่อพบว่าชายที่ก้าวลงจากรถคันที่สองมาพร้อมกับเขมทินและอนุชิต ก็คือลูกชายกำนันที่ถูกหัวหน้าโจรฟาดสลบนั่นเอง ขณะนี้เขาฟื้นคืนสติเต็มที่ ใบหน้าคมสันกวาดตามองรอบบริเวณอย่างระวังตัว สายตาของเขาหยุดลงที่พาฝันกับหนุ่มฮ่องกงแวบหนึ่ง
เจ้าของฉายาจิ้งจอกน้อยยกมือลูบคางขบคิดไม่ตอบคำ พาฝันรู้สึกท้อแท้ในหัวสมองที่ตีบตันของตัวเอง ใครใช้ให้เธอเรียนด้านสถาปัตย์นะ ถ้ารู้ว่าต้องมาแฝงตัวกลางดงเสือสิงห์อย่างนี้ เธอจะเลือกเรียนทั้งตรรกะวิทยา ทั้งจิตวิทยา เอาไว้ใช้วิเคราะห์เหตุการณ์ตรงหน้าให้ทะลุถึงแก่นไปเลย
“เห็นไหม พ่อบ้านลุ่ยพาสองคนนั่นไปพักที่เรือนรับรองด้านหลัง ไม่ได้อยู่ในตัวคฤหาสน์เดียวกับเรา” หยางเจี๋ยยกถ้วยน้ำชาขึ้นจิบ “เขามีเป้าหมายคือแบ่งพวกเราเป็นสองกลุ่ม คือกลุ่มฉันกับเธอและกลุ่มของนายอ๋องกับลูกชายกำนัน”
“เขาแบ่งทำไมล่ะ”
หยางเจี๋ยยักไหล่ “อาจจะดูว่าใครน่าสงสัยที่สุดมั้ง”
“น่าสงสัยเรื่องอะไร”
หนุ่มฮ่องกงวางถ้วยชาลง แล้วยิ้ม “เรื่องที่ในกลุ่มพวกเรา ใครเป็นคนที่แฝงตัวมาเพื่อฆ่าเขา”
คำตอบของหยางเจี๋ยสร้างความรู้สึกมวนท้องให้กับพาฝันทันที อะไรจะรู้ตัวเร็วขนาดนี้ ไม่หรอกมั้ง เธอพยายามหยั่งเชิงว่าหยางเจี๋ยได้ข้อมูลเรื่องนี้มาจากไหน เขาตอบว่าบรรณ เกียรติจงเจริญสร้างศัตรูไว้สี่ทิศแปดทาง จะมีคนอยากฆ่าไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ที่แปลกคือทำไมต้องเป็นพวกเขาสี่คน โดยที่แต่ละคนต่างก็อยู่ในเหตุการณ์ถูกจับเป็นตัวประกันที่จวนผู้ว่าทั้งสิ้น
“นายจะบอกว่าเหตุการณ์จับตัวประกันนั่นคือปาหี่งั้นเหรอ” พาฝันกระพริบตาปริบๆ อย่างตามไม่ทัน
หยางเจี๋ยลุกขึ้นเอื้อมมือมาตบไหล่เธอ “ฉันละสงสารเธอจริงๆ ยายฝันร้าย อายุยังน้อย ไม่น่ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องแบบนี้เลย”
แล้วจิ้งจอกน้อยก็เดินลงจากศาลาไป ทิ้งให้พาฝันนั่งงงอยู่คนเดียว
เกมรักกิเลนไฟ บทที่ 6 และ บทที่ 7
“หมายความว่าไง อย่าพูดอะไรอัปมงคลแบบนี้ดิ” สาวสวยสวดต่ออีกชุดใหญ่ ไม่รู้หนุ่มฮ่องกงจะเข้าใจหมดหรือเปล่า เธอปิดประโยคด้วยการกระซิบ “นายว่าเขาหลอกเรามาฆ่าทิ้งงั้นเหรอ”
หยางเจี๋ยส่ายหน้า “ไม่หรอก แต่คงเป็นอะไรที่ซับซ้อนกว่านั้น”
“ซับซ้อนยังไงก็บอกมา พูดสามกั๊กสี่ แบบนี้อย่าพูดจะดีกว่า” พาฝันหน้ามุ่ย หยางเจี๋ยยังคงมองไปที่รถยนต์ของแขกผู้มาใหม่ทั้งสองคันซึ่งจอดต่อท้ายกันหน้ามุขคฤหาสน์ ประตูรถคันที่อยู่ข้างหน้าเปิดออก นรธีร์ก้าวลงมาจากที่นั่งข้างคนขับ ประตูผู้โดยสารด้านหลังเปิดออก บุรุษหนุ่มคนหนึ่งก้าวลงมาพร้อมกับมีผ้าพันแผลพันรอบหน้าผาก นรธีร์ขยับจะช่วยประคองก็ถูกผลักออกมาด้วยความหงุดหงิด
นั่นมันไอ้เจ้าของบ่อนลอยน้ำปากไม่มีหูรูดนี่!
“ทำไมผู้ว่าบรรณถึงเชิญเขามาล่ะ” สาวร่างบางอดตกตะลึงไม่ได้ แต่ยังไม่แค่นั้น เธอตกตะลึงหนักกว่าเก่าเมื่อพบว่าชายที่ก้าวลงจากรถคันที่สองมาพร้อมกับเขมทินและอนุชิต ก็คือลูกชายกำนันที่ถูกหัวหน้าโจรฟาดสลบนั่นเอง ขณะนี้เขาฟื้นคืนสติเต็มที่ ใบหน้าคมสันกวาดตามองรอบบริเวณอย่างระวังตัว สายตาของเขาหยุดลงที่พาฝันกับหนุ่มฮ่องกงแวบหนึ่ง
เจ้าของฉายาจิ้งจอกน้อยยกมือลูบคางขบคิดไม่ตอบคำ พาฝันรู้สึกท้อแท้ในหัวสมองที่ตีบตันของตัวเอง ใครใช้ให้เธอเรียนด้านสถาปัตย์นะ ถ้ารู้ว่าต้องมาแฝงตัวกลางดงเสือสิงห์อย่างนี้ เธอจะเลือกเรียนทั้งตรรกะวิทยา ทั้งจิตวิทยา เอาไว้ใช้วิเคราะห์เหตุการณ์ตรงหน้าให้ทะลุถึงแก่นไปเลย
“เห็นไหม พ่อบ้านลุ่ยพาสองคนนั่นไปพักที่เรือนรับรองด้านหลัง ไม่ได้อยู่ในตัวคฤหาสน์เดียวกับเรา” หยางเจี๋ยยกถ้วยน้ำชาขึ้นจิบ “เขามีเป้าหมายคือแบ่งพวกเราเป็นสองกลุ่ม คือกลุ่มฉันกับเธอและกลุ่มของนายอ๋องกับลูกชายกำนัน”
“เขาแบ่งทำไมล่ะ”
หยางเจี๋ยยักไหล่ “อาจจะดูว่าใครน่าสงสัยที่สุดมั้ง”
“น่าสงสัยเรื่องอะไร”
หนุ่มฮ่องกงวางถ้วยชาลง แล้วยิ้ม “เรื่องที่ในกลุ่มพวกเรา ใครเป็นคนที่แฝงตัวมาเพื่อฆ่าเขา”
คำตอบของหยางเจี๋ยสร้างความรู้สึกมวนท้องให้กับพาฝันทันที อะไรจะรู้ตัวเร็วขนาดนี้ ไม่หรอกมั้ง เธอพยายามหยั่งเชิงว่าหยางเจี๋ยได้ข้อมูลเรื่องนี้มาจากไหน เขาตอบว่าบรรณ เกียรติจงเจริญสร้างศัตรูไว้สี่ทิศแปดทาง จะมีคนอยากฆ่าไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ที่แปลกคือทำไมต้องเป็นพวกเขาสี่คน โดยที่แต่ละคนต่างก็อยู่ในเหตุการณ์ถูกจับเป็นตัวประกันที่จวนผู้ว่าทั้งสิ้น
“นายจะบอกว่าเหตุการณ์จับตัวประกันนั่นคือปาหี่งั้นเหรอ” พาฝันกระพริบตาปริบๆ อย่างตามไม่ทัน
หยางเจี๋ยลุกขึ้นเอื้อมมือมาตบไหล่เธอ “ฉันละสงสารเธอจริงๆ ยายฝันร้าย อายุยังน้อย ไม่น่ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องแบบนี้เลย”
แล้วจิ้งจอกน้อยก็เดินลงจากศาลาไป ทิ้งให้พาฝันนั่งงงอยู่คนเดียว