พอพี่มาคัสออกไปแล้ว พี่วุธมีเรื่องปรึกษาพี่รุจอีกเรื่อง

"แล้วกลุ่มปีศาจวสันต์ล่ะ นายจะเอายังไง"

ดูเหมือนพี่รุจกำลังใช้ความคิดบางอย่าง


กลุ่มปีศาจวสันต์คือกลุ่มเด็กหนุ่ม 7 คน
ที่ถูกอัปเปหิออกจากคฤหาสน์นาวาด้วยเหตุผลบางอย่าง
ตอนนั้นพี่รุจไม่เห็นด้วย แต่แกแพ้โหวต

ในท้ายที่สุดพี่รุจก็ตอบพี่วุธไปว่า
"ฉันคิดว่า จะเอาพวกปีศาจวสันต์กลับมา"
"นายว่าอะไรนะ"
"เอากลับมาให้หมดนั่นแหละ ทุกคนจะได้
อยู่ในพื้นที่ๆควบคุมได้ มันดีกว่าที่จะให้
กระจัดกระจายปคนละทิศละทาง"

พี่วุธดูเหมือนจะหยุดคิดนิดนึงก่อนจะกล่าวว่า
"แล้วแต่นายก็แล้วกัน นายว่าไง
ฉันก็ว่างั้นแหละ"

"ถ้าตกลงตามนี้ เราแยกย้ายกันไปทำงานคนละอย่างก็แล้วกัน
นายไปตามพวกปีศาจวสันต์กลับมา
ส่วนฉันจะบุกไปที่คฤหาสน์อัสดง"

ทั้งคู่ตกลงกันเรียบร้อย

ตอนนี้ หัวหน้ากลุ่มปีศาจวสันต์ พี่รณภพกำลังนั่งดื่มกาแฟบน
ดาดฟ้าของตึกนึงอยู่

เขากำลังครุ่นคิดถึงบางสิ่งบางอย่าง
อดีตบ้าง อนาคตบ้าง
แต่เขาก็รู้ว่าบางครั้งก็ต้องหันหน้าเข้าหาปัจจุบัน
วันนี้เขานัดเพื่อนคนหนึ่งที่อยู่นอกกลุ่มปีศาจวสันต์
มาหารืออะไรบางอย่าง
ไม่นานนัก เพื่อนของเขาก็เดินเข้ามา

"ฉันมาช้าไปไหม" พี่วิทูรทักพี่รณภพ
"ไม่หรอก กำลังดี นั่งดิ"

"นายมีเรื่องอะไรจะปรึกษาฉันเหรอ"
"ตอนแรกจะปรึกษาให้ช่วยหาคฤหาสน์หลังใหม่ให้
แต่ตอนนี้มันมีประเด็นใหม่เกิดขึ้น"
"เรื่องอะไรวะ"
"อติรุจอยากให้กลุ่มปีศาจวสันต์กลับไปยังคฤหาสน์นาวา"
"รู้ได้ยังไงวะ"
"ฉันยังสื่อสารทางจิตกับอติรุจได้"
"แล้วนายเห็นยังไง"

"อืม ฉันคิดว่าฉันเห็นด้วยกับเขานะ"
"แล้วนายถามคนอื่นหรือยัง"
"ฉันว่ายังไง พวกเขาก็จะว่าตามฉัน"
"งั้นเชียว"
"ใช่ พวกเขาตามใจฉัน"
"คิดไปคิดมาก็น่าสนุกนะ"
"สนุกยังไงวะ"
"เอาเถอะ แต่ฉันขออะไรอย่างได้ไหม"
"นายจะขออะไรวะ"

"ฉันอยากให้นายรับฉันเข้ากลุ่มปีศาจวสันต์ด้วย"
"นายจะเข้ามาทำไม"
"ฉันจะได้ไปที่คฤหาสน์นาวาด้วยไง น่าสนุกออก"
"มันสนุกตรงไหนวะ"
"เอาเหอะน่า เดี๋ยวนายก็รู้เอง"