ก่อนอื่น "ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้นซึ้งเป็นผู้ไกลจากกิเลสตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง"
ต้องบอกก่อนเลยครับว่าผมเคยปฏิบัติ สมถะกรรมฐานมาก่อนแต่พอช่วงหลังๆเริ่มศึกษาเกี่ยวกับหนทางสู่การดับทุกข์จึงพบ "วิปัสสนากรรมฐาน" ตอนแรกผมก็ปฏิบัติผิดๆถูกๆ บ้างพอได้ตำราหนังสือของหลวงพ่อจรัญ ที่ตอนนี้ท่านมรณะภาพไปแล้วมาอ่านก็เริ่มปฏิบัติตาม และหาข้อมูลจากการอ่าน"อานาปานสติสูตร"
แล้วก็ลองตั้งจิตให้เป็นขณิกสมาธิพอได้ยินเสียงก็บริกรรมว่า "ได้ยินหนอ" ร้อนก็บริกรรมว่า"ร้อนหนอ" ไม่ว่าจะเกิดผัสสะอะไรให้เกิดเวทนาสุขทุกข์ อะไรผมจะบริกรรมแบบนั้นตลอดพอช่วงหลังมานี้รู้สึกตัวเองเริ่มนั่งได้นานขึ้นจาก 15 นาทีเป็น 30นาที หนักๆเข้าเมื่อวานผมออกจากสมาธิลงไปดื่มน้ำหันไปมองนาฬิกานี่เรานั่งไป "1ชั่วโมงเต็ม"เลยเหรอ ช่วงแรกก็เป็นเหมือนปกติอ่ะครับเกิดเวทนาอะไร ผัสสะอะไรเกิดก็บริกรรมแบบนั้น พอหายจากเวทนาหายจายอารมณ์นั้นๆแล้วก็มาตั้งสติอยู่กับลมหายใจพอนานเข้าผมไม่บริกรรมว่า พุทโธเลยๆ แต่กลับมีสติรู้ว่าหายใจเข้า สั้น หายใจออกสั้น หายใจออกยาว หายใจเข้าสั้นหายใจเข้ายาว พอสักแปป เริ่มเห็นภาพละไม่ว่าเป็นเรื่องราวในอดีต หรือภาพต่างๆที่ไม่เคยเห็น ผมก็ไม่บริกรรมแล้วน่าว่าเห็นหนอๆ เวลาจิตคิดอะไรผุดขึ้นมาก็เลิกบริกรรมว่าคิดหนอ จนผมรู้ว่า แล้วว่า "จิตนี้เกิดขึ้นมากแล้วก็ดับไปไม่เที่ยงเป็น อนิจจัง เวทนานี้ความคิดนี้ ภาพนี้อาการเหล่านี้ก็เกิดขึ้นมาแล้วดับไปไม่เที่ยงอีกเป็นอนิจจัง และเมื่อเรายึดติดกับมันมากๆ เราจะเป็นทุกข์ ที่ผ่านมาเราปิดบังมันด้วยอิริยาบท ตลอดพอเมื่อยก็เปลี่ยนท่านั่ง พอเครียดก็หาอะไรสนุกทำๆ พอนั่งไปนานๆเข้าผมพยายามจะบังคับมันไม่ให้ จิตเราไม่คิด ไม่ให้เจ็บปวดทางกายไม่ให้เห็นภาพ ผมก็ทำไม่ได้อีก ไม่ว่าจะทำยังไงยิ่งฝืนยิ่งทุกข์ใจ ผมจึงรู้ว่า มันเป็น อนัตตาคือไม่มีตัวตนและไม่ใช่ของๆเรา อยู่เหนือการบังคับควบคุมของเรา ไม่ว่าจะเป็นขันธ์ 5 หรือสฬายตนะ หรือจิตของเราก็ล้วนแต่ควบคุมไม่ได้ดั่งใจสั่ง" ผมจึงได้เข้าใจกฏพระไตรลักษณ์ ตอนนี้ พอนั่งไปนานๆไปอีกผมเริ่มเห็นแสงสว่างๆวาปๆ ตัวเหมือนเบาขึ้นเหมือนตัวยาวขึ้นเริ่มปวดหัวมึนเหมือนจะอ้วกออกมา ผมเข้าใจเพราะได้ศึกษามาพอสมควรเกี่ยวกับ วิปัสสนูปกิเลส ว่าเป็นกิเลสที่เกิดขึ้นในขณะทำสมาธิแต่ ผมก็ได้หยุดทำสมาธิและออกจากสมาธิมาแผ่เมตตาและลงไปเข้าห้องน้ำ นอนตามปกติ ผมไม่ได้เจตนาจะอวดอ้างว่าตัวเองบรรลุญาณอะไรแต่ผมแค่อยากจะถามผู้รู้ว่า ผมเดินมาถูกทางหรือยัง หรือผมกำลังมีมิจฉาญาณ แล้วถ้าผมต้องการจะชนะไอวิปัสสนูปกิเลสที่เกิดจากวิปัสสนาญาณที่ยังอ่อนๆอยู่ ปล.ผมมีความเข้าใจใน ปฏิจสมุปบาท พอสมควร เรื่องอายตนะกับการเกิดจิตผมก็พอเข้าใจ เรื่องขันธ์5ก็พอแจ่มแจ้งว่าทำงานร่วมกับสฬายตนะ แล้วเกิดผัสสะอย่างไง แต่อยากจะถามผู้รู้จริงๆว่าผมมาถูกทางหรือป่าวครับ
ขอบคุณในทุกคำตอบและอนุโมทนากับทุกๆจิตที่มีอกุศลของทุกท่านครับๆ
ผมปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานถูกทางหรือปล่าวครับ
ต้องบอกก่อนเลยครับว่าผมเคยปฏิบัติ สมถะกรรมฐานมาก่อนแต่พอช่วงหลังๆเริ่มศึกษาเกี่ยวกับหนทางสู่การดับทุกข์จึงพบ "วิปัสสนากรรมฐาน" ตอนแรกผมก็ปฏิบัติผิดๆถูกๆ บ้างพอได้ตำราหนังสือของหลวงพ่อจรัญ ที่ตอนนี้ท่านมรณะภาพไปแล้วมาอ่านก็เริ่มปฏิบัติตาม และหาข้อมูลจากการอ่าน"อานาปานสติสูตร"
แล้วก็ลองตั้งจิตให้เป็นขณิกสมาธิพอได้ยินเสียงก็บริกรรมว่า "ได้ยินหนอ" ร้อนก็บริกรรมว่า"ร้อนหนอ" ไม่ว่าจะเกิดผัสสะอะไรให้เกิดเวทนาสุขทุกข์ อะไรผมจะบริกรรมแบบนั้นตลอดพอช่วงหลังมานี้รู้สึกตัวเองเริ่มนั่งได้นานขึ้นจาก 15 นาทีเป็น 30นาที หนักๆเข้าเมื่อวานผมออกจากสมาธิลงไปดื่มน้ำหันไปมองนาฬิกานี่เรานั่งไป "1ชั่วโมงเต็ม"เลยเหรอ ช่วงแรกก็เป็นเหมือนปกติอ่ะครับเกิดเวทนาอะไร ผัสสะอะไรเกิดก็บริกรรมแบบนั้น พอหายจากเวทนาหายจายอารมณ์นั้นๆแล้วก็มาตั้งสติอยู่กับลมหายใจพอนานเข้าผมไม่บริกรรมว่า พุทโธเลยๆ แต่กลับมีสติรู้ว่าหายใจเข้า สั้น หายใจออกสั้น หายใจออกยาว หายใจเข้าสั้นหายใจเข้ายาว พอสักแปป เริ่มเห็นภาพละไม่ว่าเป็นเรื่องราวในอดีต หรือภาพต่างๆที่ไม่เคยเห็น ผมก็ไม่บริกรรมแล้วน่าว่าเห็นหนอๆ เวลาจิตคิดอะไรผุดขึ้นมาก็เลิกบริกรรมว่าคิดหนอ จนผมรู้ว่า แล้วว่า "จิตนี้เกิดขึ้นมากแล้วก็ดับไปไม่เที่ยงเป็น อนิจจัง เวทนานี้ความคิดนี้ ภาพนี้อาการเหล่านี้ก็เกิดขึ้นมาแล้วดับไปไม่เที่ยงอีกเป็นอนิจจัง และเมื่อเรายึดติดกับมันมากๆ เราจะเป็นทุกข์ ที่ผ่านมาเราปิดบังมันด้วยอิริยาบท ตลอดพอเมื่อยก็เปลี่ยนท่านั่ง พอเครียดก็หาอะไรสนุกทำๆ พอนั่งไปนานๆเข้าผมพยายามจะบังคับมันไม่ให้ จิตเราไม่คิด ไม่ให้เจ็บปวดทางกายไม่ให้เห็นภาพ ผมก็ทำไม่ได้อีก ไม่ว่าจะทำยังไงยิ่งฝืนยิ่งทุกข์ใจ ผมจึงรู้ว่า มันเป็น อนัตตาคือไม่มีตัวตนและไม่ใช่ของๆเรา อยู่เหนือการบังคับควบคุมของเรา ไม่ว่าจะเป็นขันธ์ 5 หรือสฬายตนะ หรือจิตของเราก็ล้วนแต่ควบคุมไม่ได้ดั่งใจสั่ง" ผมจึงได้เข้าใจกฏพระไตรลักษณ์ ตอนนี้ พอนั่งไปนานๆไปอีกผมเริ่มเห็นแสงสว่างๆวาปๆ ตัวเหมือนเบาขึ้นเหมือนตัวยาวขึ้นเริ่มปวดหัวมึนเหมือนจะอ้วกออกมา ผมเข้าใจเพราะได้ศึกษามาพอสมควรเกี่ยวกับ วิปัสสนูปกิเลส ว่าเป็นกิเลสที่เกิดขึ้นในขณะทำสมาธิแต่ ผมก็ได้หยุดทำสมาธิและออกจากสมาธิมาแผ่เมตตาและลงไปเข้าห้องน้ำ นอนตามปกติ ผมไม่ได้เจตนาจะอวดอ้างว่าตัวเองบรรลุญาณอะไรแต่ผมแค่อยากจะถามผู้รู้ว่า ผมเดินมาถูกทางหรือยัง หรือผมกำลังมีมิจฉาญาณ แล้วถ้าผมต้องการจะชนะไอวิปัสสนูปกิเลสที่เกิดจากวิปัสสนาญาณที่ยังอ่อนๆอยู่ ปล.ผมมีความเข้าใจใน ปฏิจสมุปบาท พอสมควร เรื่องอายตนะกับการเกิดจิตผมก็พอเข้าใจ เรื่องขันธ์5ก็พอแจ่มแจ้งว่าทำงานร่วมกับสฬายตนะ แล้วเกิดผัสสะอย่างไง แต่อยากจะถามผู้รู้จริงๆว่าผมมาถูกทางหรือป่าวครับ
ขอบคุณในทุกคำตอบและอนุโมทนากับทุกๆจิตที่มีอกุศลของทุกท่านครับๆ