"ลุงกับป้าแบ็คแพ็ครอบโลก" ตะลุยมาเลเซีย-สิงคโปร์ โดยไม่นั่งเครื่องบิน
ตอนที่ 12 เกนติ้งไฮแลนด์ มาเลเซีย
                                                 
                                                 
เราถามหาที่ซื้อตั๋ว ไป Genting ท่ารถกับที่ขายตั๋วรถบัส อยู่คนละด้านกับรถไฟ แต่อยู่ในอาคารเดียวกัน ซึ่งสามารถสอบถามข้อมูลจากรปภ. ที่ยืนอยู่ตามทางเข้า ออก ประตู หรือ ทางขึ้น ลง บันไดเลื่อนได้ ค่ารถไป Genting ลงที่ Goa Tong คนละ 4.30 ริงกิต เดินลงไปรอรถ ที่ท่ารถ Pudu Laya กว่ารถจะออกก็เสียเวลาไปครึ่งชั่วโมง บอกกับคนขับว่า เราจะลงที่ โกตง เขาก็แค่พูดว่า โอเค
                                                 
เรารู้จากน้องเก๋ Kayilen Ilen ว่า จากกัวลาลัมเปอร์ถึง โกตง จายา ซึ่งอยู่ในรัฐปะหัง อยู่สูงจากระดับน้ำทะเล 1,800 เมตร ระยะทางประมาณ 58 กม. ใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมง จึงเช็คเวลากันตลอด พอเราเห็นป้าย Goa Tong เราก็เดินไปบอกคนขับ เขาก็พูดเหมือนกับว่า รู้แล้วน่า กลับไปนั่งที่ซะ ทำให้เราใจไม่ดี ลุงโทรเช็คจากน้องเก๋ ถึงลักษณะของที่ที่จะลง ปรากฏว่า รถไปจอดที่เดียว คือ สถานี Sky Way เป็นสถานีสุดท้ายที่รถบัสจะขึ้นไปถึง แล้วให้ต่อรถกระเช้าขึ้นไป
                                                 
นั่งรอน้องเก๋ประมาณ 10 นาที น้องเก๋ก็มาถึง เธอพาไปแวะไร่สตรอเบอรี่ ซึ่งมีผักไฮโดรดพนิค และผักปลูกในถุง เก็บขายสดๆ ในราคาถุงละ 4 ริงกิต 3 ถุง 10 ริงกิต แต่ป้าซื้อ 4 ถุง 14 ริงกิต มีแตงกวา พริกยำ ผักกาดขาว และ มะเขือเทศ และซื้อไอติมสตรอเบอรี่แท้ๆ แบบไม่มีสิ่งอื่นเจือปน คนละ 1 แท่ง แท่งละ 2 ริงกิต

                                                 

จากนั้นก็ไปแวะที่ร้านค้าในชุมชนคอนโดที่พัก ที่ชื่อว่า Genting View Resort ซื้อหอมหัวใหญ่ ส้มนาเวล ต้นหอมผักชี กับหมูสันในอีก 18 ริงกิต แล้วเอาของไปเก็บที่บ้านอยู่ชั้น 18 ชุมชนคอนโด อยู่ก่อนถึงยอดเขา 9 กม.

                                                 

                                                 

                                                 

                                                 

                                                 

                                                 

                                                 

                                                 

                                                 

เก็บของแล้วออกไปเที่ยว High Land กัน แวะวัดที่เคยไปเมื่อ พ.ศ. 2538 ยังคงสวยเหมือนเดิม แต่มีเซียนและเจ้าแม่กวนอิมเล็กกว่าเดิมมาเพิ่ม มีจุดพักชมวิวที่มีรูปปั้นลุงลิ้ม ผู้ก่อตั้งเกนติ้ง น้องเก๋พาไปที่ The First World โรงแรมและคาสิโนแห่งใหม่ คนไม่ค่อยคึกคักเท่าที่ควร มีสวนสนุก บ้านผีสิง
ได้เวลาพอสมควรจึงกลับลงไปทำอาหารเย็นกินกัน เป็นน้ำพริกปลาร้า ผักสด แกงจืดผักกาดขาว และไข่เจียว อร่อยมากเพราะผักสดจริงๆ เขาเพิ่งตัดจากแปลง หวานกรอบ แล้วก็เข้านอน

                                                 
ตอนเช้าทำอาหารอีก 1 มื้อ มะเขือเทศเปรี้ยวมาก จึงทำยำหมูน้ำตกรสแซ่บ หมูผัดพริกกับหอมหัวใหญ่ แกงจืด

                                                 

                                                 

                                                 

                                                 
วันศุกร์ที่ 22 มกราคม 2559 อิ่มอร่อยแล้วก็ลงจากเกนติ้งพร้อมกับน้องเก๋ และสามีที่มีนัดฟอกไตพอดี ก่อนไปรพ.แวะร้านอาหาร มีอาหารถาดหลายสิบชนิดให้เลือกราคาเป็นมิตร ป้าซื้อข้าว 4 กล่องอาหาร 4 อย่างเป็นเสบียงมื้อกลางวันและเย็น ในราคา 24 ริงกิต แล้วเราก็เดินไปเที่ยวตลาดเช้ากัน ชื่อว่าตลาด Kasar Taman Cheras เป็นตลาดในย่านคนจีนที่มีผัก ผลไม้ ดอกไม้ ราคาเป็นมิตรมาก เราซื้อส้มนาเวล 8 ลูก 5 ริงกิต

                                                 

                                                 

                                                 
หลังส่งสามีเข้าโรงพยาบาลแล้ว น้องเก๋พาไปวัดไทยพุทธเชตวัน เป็นวัดไทยที่ใหญ่ที่สุดในกัวลาลัมเปอร์และน่าจะใหญ่ที่สุดในมาเลเซีย แล้วไปส่งขึ้นรถ LRT ที่สถานี Bandar Tasik Selatan ก่อนถึงสถานีกัวลาลัมเปอร์เซ็นทรัล 2 สถานี

เราซื้อตั๋วไปลงที่สถานี KL Sentral คนละ 1.9 ริงกิต เพื่อซื้อตั๋วรถไฟไปบัตเตอร์เวิร์ท แต่ตั๋วหมด จึงเปลี่ยนแผนเดินไปหลังสถานี นั่งรถเมล์สาย 26 ไปลงที่แยก Kota Raya ค่ารถคนละ 2 ริงกิต เพื่อซื้อตั๋วรถบัส

                                                 

พอลงรถแล้วเดินตามหญิงชายแม่ลูกที่จะไป Tipo ซึ่งไปทางเดียวกัน เดินไปยังไม่ทันถึงท่ารถมีนายหน้าดักพาไปซื้อตั๋วคนละ 45 ริงกิต นายหน้าเป็นคนทอนเงินให้ ส่วนที่ขายตั๋วส่งใบละ 1 ริงกิตให้ 4 ใบ เป็นค่ารถบัสไปขึ้นรถที่สถานีขนส่ง TPS Terminal Bersepau Selatan ไปถึงสถานีต้องวิ่งหาชานชาลาที่ 22 ตามที่ระบุในตั๋ว แต่ไม่มีในสารบบ

ชายชาวมาเลย์คนหนึ่งจะไปรถ 15.00 น. ช่วยพาเราวิ่งวน 2 รอบ เรากลัวตกรถมากเพราะตั๋วของเราระบุ เวลา 14.30 น. ต้องวิ่งถามหลายช่อง แต่ละช่องก็ชี้ไปที่ไม่มีเลข 22 ไปที่ทางลงบันไดเลื่อนไปชานชาลา 17-19 จนท.ดูตั๋วแล้วปั๊ม และเขียนให้ใหม่เป็นชานชาลาที่ 18 ลงไปถามจนท. ที่จัดคิวรถ ถาม 3 คน 3 ครั้ง ถูกไล่ให้กลับไปนั่งรอ กว่าจะได้ออกจากท่ารถก็ 15.20 น.