“โอย ลุงวันๆ คิดแต่เรื่องกิน ทำมาก็กินหมด” เสียงป้าบ่น
 “อ้าวก็ทำมาหากิน ใครเขาทำมาหาเก็บ ความสุข ก็อยุ่ที่การกินแค่นี้เอง” ผมตอบ
ป้าแก คงหมั่นไส้ ไม่น้อย 
ป้าพันเป็นผู้หญิง ที่ใจเย็น ใจดีมองโลกแง่ดี หรือพูดแบบเหน็บๆ นางโลกสวย 
 “ไปกินข้าว ร้านคอสโรด ที่เกาะลำพูกัน” ป้าเสนอ จริงป้าแกคงอยากเอาใจผม เพราะ รู้ว่าผม ชอบนั่งกินข้าวริมแม่น้ำ ที่เมืองร้อย เกาะ นี่ แม่น้ำ ตาปี กับ พุมดวง เป็นเหมือนเส้นเลือดเลี้ยงคนสุราษฎร์จริงๆ
 “สั่งกับข้าวสองอย่างก็พอ”ผมเสนอ 
 “อ๊ายยยยยยยยยยยยยย สั่งแค่สองอย่างเท่านั้นหรือ อายเขาตาย” ป้าบอก
ผมนี่เป็นงง ก็เรา กินไหวแค่นี้ก็สั่งแค่ นี้ อายอะไร แม่ค้า เขามีหน้าที่ทำก็ทำไป ซิ เราก็กินมันสองอย่าง แต่สุดท้ายต้องตามใจป้า 
ใครมาเมืองสุราษฎร์ ผมแนะนำเลย ไม่ต้องไปหาอาหารทะเลที่ไหน เข้าเมืองมา ร้านอาหารริมแม่น้ำตาปี สวยๆ บรรยากาศสบายๆ เยอะดี เสียดายช่วงนี้โควิด เขาไม่ขายเหล้าเบียร์ ไม่งั้นจับป้ามอม เหล้า ซะทีคงดี ฮาาาาาาาาาา โดนมอมเหล้าตอน จะเกษียณ คงสนุก
นั่งริมแม่น้ำ อากาศยามเย็นถ้าฝนไม่ตก ถือว่าดีมาก ไม่เหนียวตัวเหมือนนั่งริมทะเล 
กินเสร็จ
 “พรุ่งนี้ อยากกิน ปาท่องโก๋ ราดนม จังเลย” ผม เปรยเรื่องกินอีก
 “หมูชุบน้ำปลาทอดก็อยากกิน ปาท่องโก๋ก็อยากกิน อยากกินของทำลายสุขภาพทั้งนั้น ผักต้องกินบ้าง” 
 “เอางี้ พรุ่งนี้ หมูทอดโรยต้นหอมซอย แล้หมูผัดขิงก็ได้” ผมบอก
 “เฮ้ยยยยยยยยยย ต้นหอมไม่ใช่ผัก กินผักมันต้องกินเป็นต้นๆ” 
ป้าแก นี่จริงๆ เลย ต้องให้นินทา ออกอากาศ ประจำ กินผักมันทุกมื้อ กินเจดีไหม มังสวิรัติ ดีไหม 
 “ป้าเคยกินก๋วยตี๋ยวพี่บล ไหม” ผมถาม
 “ไม่เคยเลยทำไมหรือ” ป้าถาม
“ “ไปกินกัน อะไรอยู่ บ้าน ข้างร้านดังไม่เคยกิน” ผมโวย
ก็จริงร้าน อยู่ห่างบ้าน ไม่ถึงห้าสิบเมตร
ก๋วยเตี๋ยวร้านนี้ ก็คล้ายกับดู๋ดี๋ ของเมืองชลนั่นแหละ แต่ไม่เผ็ดเท่า 

ก่อนกลับชลบุรี ยอดปรารถนาของผม ที่ชอบ ที่สุดคือ นั่ง ริมน้ำ ท่าข้ามพุนพิน หรือไม่ก็ ริมแม่น้ำ ตรงบ้านดอน บรรยากาศยามเย็น มันสุดยอดจริงๆ หมึกย่างรีดเป็นแผ่นๆ ซัก 5-6 ตัว ที่ท่าข้ามนี่ ไปสั่งน้ำ สั่งขนมปังปิ้ง เขา จะมี น้ำชาร้อนให้กินด้วย ปูเสื่อ กับโต๊ะญี่ปุ่นเล็กๆ 
ริมแม่น้ำตาปี ลมพัด เอื่ๆย แหมมมมมมมม
เบียร์ซักสองขวด หมึกซักจาน แค่นี้ก็สุขแล้ว 
ชีวิต คนทำงาน อะไรจะสุขล่ะครับ ถ้าไม่พักผ่อน กิน เที่ยวเบาๆ 
ไม่กินวันนี้ วันหน้า แก่ตัวไป กินไม่ไหว หรือตายไปทำบุญไปได้กินหรือเปล่าไม่รู้ แน่ๆ พระกินหมด
ความสุขเล็กๆ ความสุขน้อยๆ