"ลุงกับป้าแบ็คแพ็ครอบโลก" ตะลุยมาเลเซีย-สิงคโปร โดยไม่นั่งเครื่องบิน
ตอนที่ 8 มะละกา เมืองมรดกโลก มาเลเซีย
                                 
เวลารถไฟเข้าสถานีเจรันตุ๊ด 01.430 น. เปิดขายตั๋ว 01.00 น. ค่ารถไฟคนละ 30 ริงกิต รถเข้าจริง 02.30 น. เวลาถึง Johor Bahru Sental (J.B.Sentral) 11.30 น. ป้าสระผมและซักผ้าบนรถ ซักผ้ายังไม่เสร็จ ลุงตะโกนว่า ถึงแล้ว ตอนนั้นเพิ่ง 11.10 น.
                                 
                                 
                                 
วันอังคารที่ 19 มกราคม 2559 รถไม่เข้าจอดที่ชานชาลา ต้องออกไปรอตรงมุมซ้าย ถ้าหันหน้าออกถนนใหญ่ ค่ารถเมล์ไปสถานีขนส่งลากิ้น คนละ 1.7 ริงกิต บนรถไม่มีการทอนเงิน เงินเหรียญเราไม่พอ หญิงมาเลเซียต้องช่วยออกให้ 20 เซนต์ ลงรถที่ลากิ้นแล้ว ไปหาตั๋วไป Melaka มีรถออกทุกครึ่งชม. เป็นรถต่างบริษัท ต้องวิ่งหาว่าคันไหนจะออกก่อน
                                 
เราได้รถ 12.30 น. ออกช้าเล็กน้อย ป้าไปซื้อข้าว ในร้านที่เขาตักข้าวให้ แต่ให้ตักกับข้าวเอง ซื้อน้ำขวด 1.5 ลิตร 1 ขวด รวม 20 ริงกิต แต่เขาห้ามกินบนรถต้องวิ่งลงไปซื้อขนมปังกับสับปะรด แขกขายสับปะรดแพงมากถุงละ 2 ริงกิต ถ้าใส่เต็มถุงคิด 10 ริงกิต ค่ารถคนละ 19 ริงกิต นั่งรถประมาณ 3 ชม. ผ่านป่าดิบชื้นและสวนปาล์ม ถึง Melaka Sentral เวลา 15.20 น.
                                 
                                 
                                 
                                 
                                 
ออกไปด้านหลัง ต่อรถ Panorama สีแดงสาย 17 คนละ 1.5 ริงกิตไป Dutch Square ถึงดัชท์สแควร์หลังสี่โมงเล็กน้อยฝนตกพอดี สัญลักษณ์ของดัชสแควร์ คือ ตึกแดง 2 ฝั่งถนน ด้านขวามือมีป้าย World Heritage City รถจอดให้ลงหน้าพิพิธภัณฑ์ ฝั่งตรงข้ามเป็นคลองและ Hard Rock
ถัดจากโบสถ์เป็น Madonna Building เมืองนี้มีโบสถ์ชื่อเดียวกันมากกว่า 1 แห่ง และมีอาคารมาดอนน่าหลายแห่ง ที่จัตุรัส เป็นสวนดอกไม้กับน้ำพุและหอนาฬิกา ข้างๆ พิพิธภัณฑ์ มีรถม้าตกแต่งราวกับรถเจ้าบ่าวและเจ้าสาวจอดรอรับนักท่องเที่ยว ข้ามถนนจากหอนาฬิกา
                                 
                                 
                                 
                                 
                                 
ก่อนข้ามสะพานมีกังหันลม สัญลักษณ์ของฮอลแลนด์ เดินข้ามสะพานเป็น Hard Rock Cafe และทางเดินไปสู่ Jonker Walk
                                 
                                 
                                 
                                 
                                 
                                 
                                 
                                 
                                 
                                 
                                 
                                 
                                 
เป็นย่านจีนที่ขึ้นเป็นมรดกโลก มีภาพวาดสวยงาม และการตกแต่งร้านด้วยภาพวาดเหมือนเมืองในการ์ตูน มีขนมสไตล์จีนมากมากมาย เพราะมะละกาเคยถูกยึดโดยฮอลแลนด์ อังกฤษ โปรตุเกส และญี่ปุ่น ตามประวัติ แต่ของมะละกาหวานแบบไม่ตัดเค็มเลย ส่วนแป้งก็ร่วนมาก เดินวน 1 รอบ กลับไปเก็บภาพที่จัตุรัสอีกครั้ง คราวนี้ให้น้องตำรวจรูปหล่อช่วยถ่ายภาพคู่ให้ นักท่องเที่ยวชาวจีนเห็นเราขอได้ ก็ขอบ้าง
                                 
                                 
แล้วเราก็ขึ้นรถสายเดิมกลับ รถจอดที่เดิม แต่ค่าโดยสารเพิ่มเป็นคนละ 2 ริงกิต เพราะเดินรถทางเดียว รถพาไปผ่านพิพิธภัณฑ์เรือ ที่อยู่ด้านขวามือไม่ไกลจากจัตุรัสนัก ผ่านสวนสาธารณะ และย่านโรงแรมหรู วิ่งวนหมู่บ้านและเมืองมรดกโลก ก่อนออกจากตัวเมือง ตรงไปยัง มะละกาเซ็นทรัล
ถึงท่ารถก่อนทุ่มเล็กน้อย กะว่าจะไปเข้าห้องน้ำแต่ถูกดักให้ไปที่รถ ป้าขออนุญาตไปเข้าห้องน้ำ คนที่ดักอยู่ตามประกบ ลุงนั่งรอ พอป้าไปถึงก็ขึ้นรถคนขายตั๋วคือคนขับรถ ขากลับค่ารถคนละ 18 ริงกิต ถึง Larkin Sentral เวลา 22.20 น.
                                 
เราง่วงมากพอเขาประกาศว่า โจฮอร์ เซ็นเตอร์ เราก็ลง มีคนลงตามเรา 1 คน ทำให้ลุงโวยวาย คิดว่าลงผิดที่ เพราะหาที่ที่เราไปซื้อตั๋วขึ้นรถไม่เจอ สอบถามหญิงลูก 1 จึงรู้ว่าเป็นด้านหลังสถานีขนส่ง จึงเดินออกไปถนนใหญ่ ข้ามถนนไปที่โรงแรม Budget Hotel 25 RM
                                 
เดินเข้าไปที่เคาน์เตอร์ เขามีรูปห้องและราคาให้เลือก เราเลือกห้องละ 100 ริงกิต เป็นเตียงใหญ่ มีห้องน้ำ และมีแอร์ เขาลดให้เหลือ 80 ริงกิต มีประกันกุญแจ กับรีโมตแอร์และทีวี 10 ริงกิต เวลาเช็คเอาท์บ่าย 3 มีน้ำอุ่นด้วย ให้น้ำ กาแฟ สบู่ ผ้าเช็ดตัว และมีน้ำร้อนน้ำเย็น ให้กดตามสบาย พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้าตรู่เพื่อไปสิงคโปร์