หนังเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ทำให้ผมร้องไห้สมัยเป็นเด็กเลย ดูแล้วซึ้งมากๆ
เชื่อว่าหลายๆ คนคงเคยดูมาแล้ว ผมยกให้เป็นหนังที่ซึ้ง และเข้าถึงอารมณ์มากที่สุดเรื่องหนึ่งในโลกเลยทีเดียว
ดูมาหลายรอบมาก ก็ยังซึ้งและร้องไห้เกือบทุกรอบ คิดถึงคุณยาย และคุณย่าของผมด้วย ท่านเสียชีวิตไปหลายปีแล้ว
โดยเฉพาะคุณย่าของผมท่านเลี้ยงผมมาตั้งแต่ยังเล็กๆ
เพราะแม่ผมเสียชีวิตตอนผมอายุเพียงสามขวบ ขนาดว่าถ้าไม่มีรูปคงจำหน้าแม่ตัวเองไม่ได้
มีหลายๆ อย่างที่ผมดื้อกับคุณย่า ไม่เชื่อฟังท่าน ซึ่งตอนนั้นก็ยังเด็ก พอท่านจากไปก็ทำให้คิดถึงท่านมากๆ ที่สุดเหมือนกัน
มีการมีงานแล้วก็อยากเลี้ยงดู อยากตอบแทนท่านแต่ก็ไม่มีโอกาสแล้ว
พอดูหนังเรื่องนี้ทุกครั้งก็คิดถึงท่านทุกครั้ง
สำหรับคุณยายที่แสดงหนังเรื่องนี้ผมเคยดูรายการที่เกาหลีไปถ่ายทำในปี 2008 โดยนำเด็กที่เล่นหนังกับยายซึ่งโตเป็นหนุ่มแล้วไปเยี่ยมเยือนท่าน
นี้ก็ผ่านมาแปดปีแล้วจากปี 2008-2016 ไม่ทราบว่าคุณยายท่านนี้ยังมีชีวิตอยู่ใหมครับ เพราะช่วงปีล่าสุดที่ผมดูท่านก็ดูแก่มากๆ แล้ว