พ่อเรามาทำงานที่ใต้ อาชีพตัดยางรับจ้าง เป็นบ้านแบบนายจ้างให้อยู่ฟรี แบบเก่าๆโทรมๆไม่ปูพื้น พ่อตัดยางได้ในแต่ละวัน ต้องแบ่งให้นายจ้าง60%เพราะเป็นสวนเขา และที่บ้านเรา ก็เลี้ยงน้องหมา6ตัว น้องแมว1 และไก่10กว่าตัว เราเคยถามนะว่า ฐานะเราไม่ดี ทำไมพ่อถึงเลี้ยงเยอะพ่อบอกว่า พวกนั้นคือความสุขการที่ได้เห็นหน้าพวกมันทุกๆเช้าเหมือนเป็นสิ่งที่สดใสในชีวิตซึ่งเราก็เห็นด้วย ปีนี้ปีใหม่ แม่ของพ่อโทรมาบอกว่าอยากให้กลับไปหาบ้าง คิดถึง พ่อก็คิดถึงแม่มาก ท่านอายุ80กว่าปีแล้ว กลัวว่าจะไม่ได้เห็นหน้าอีก แต่กลับไม่ได้เลย  ตังไม่ค่อยมี หมาแมวไม่รู้จะอยู่กับใคร ฝากใครไม่ได้ ห่วงบ้านด้วย ทรัพย์สินถึงไม่เยอะแต่ก็มีค่าบ้านมันปีนได้ง่ายมาก เพราะมันโปร่งคือบ้านจนๆเลย แถมอยู่ในที่เปลี่ยวๆ เราสงสารพ่อมาก แอบร้องไห้เกือบทุกปีเลย โทรหาย่าเกือบทุกวัน ไม่ได้เจอกัน10กว่าปีแล้วเราก็ไม่รู้ทำไง เรากลับไปหาย่าบ่อยนะเมื่อก่อน เศรษฐกิจดี พ่อจะอยู่เฝ้าบ้าน เราก็ไปกะแม่ เพราะพ่อบอกว่า เราไปก็เหมือนพ่อไปแล้ว ที่จริงทุกๆปีเลยนะเป็นงี้ แต่ปีนี้เรา เห็นพ่อร้องก็ใจเจ็บ นี่สินะ เดือนมรสุมชีวิตของพ่อ😭