มีร้านอาหารมาค้างบิลไว้ วันที่1 3พันกว่า วันที่2 อีก 3พันกว่า ไม่ได้เข้ามาเคลีย พอวันที่ 3 เราโทรไปหาคนทำบัญชีที่ร้าน ประมาณสามทุ่มกว่า บอกว่าคืนนี้ให้เข้ามาเคลียบิลด้วย ... พอร้านเราใกล้ปิดประมาณ 5 ทุ่มกว่าเกือบๆเที่ยงคืน เราก็โทรไปย้ำเขาอีก แต่เขาบอกว่าตอนนี้เคลียบัญชีอยู่ รอสักแปป .... เราก็รอจน เที่ยงคืนครึ่ง เราโทรไปหาบัญชีที่ร้าน 2 สายไม่มีใครรับ เลยให้แฟนขับรถไปดูที่ร้านอาหาร ไม่มีคนทำบัญชีที่ร้านอยู่เลย เหลือแต่ลูกค้า 1 โต๊ะ เราเลยโทรไปที่เบอร์เจ้าของร้าน ถามว่าทำไมไม่มีใครมาเคลียบิล ให้เรารอจนเกือบชม.แล้ว โทรไปหาคนทำบัญชีที่ร้านก็ไม่รับ (ยอมรับว่าโมโหมาก เพราะเจ้าของร้านนี้เคยค้างบิลเราไว้2หมื่นบาท เราต้องโทรตาม 10วัน กว่าจะได้เงินคืน เราก็เข็ดอยู่เหมือนกัน แล้วมาครั้งนี้เด็กทำบัญชีที่ร้านยังปล่อยให้เรารอเก้ออีก) _เข้าเรื่องต่อ_ เจ้าของร้านพูดกลับมาว่า ถ้าคุณอยากได้เงิน ทำไมคุณไม่เข้ามาเก็บที่ร้านเอง ! (พอได้ฟังคำนี้ เรายิ่งโมโหแรงขึ้นอีก) เราก็พูดว่า คือเราขายของให้ เรายังต้องไปทวงเก็บเงินจากคุณอีกหรอ ถ้าแบบนี้ไม่ต้องมาค้าขายกับเราแล้วน่ะ เขาพูดว่าคงไม่มาซื้อกับเราแล้วเหมือนกัน สรุปคืนนั้นคือ เขาก็ไปกดตังแล้วให้คนทำบัญชี(ที่หายไปคนนั้น) เอาเงินมาให้ตอนตี1 ..... ประเด็นที่อึดอัดใจคือ แฟนเราบอกว่า เราพูดแรงไปน่ะ ค้าขายไม่ควรใช้อารมณ์ แต่พูดไปแล้วก็ให้มันจบๆไป ไม่ต้องเก็บเอามาคิด แต่เราดันคิดหนักกว่าเดิมอีก (คือตอนนั้นอารมณ์มันมาแล้ว ห้ามไม่ได้) เราไม่ได้รู้สึกผิด ไม่ได้รู้สึกเสียใจที่ต้องเสียลูกค้าน่ะ แค่รู้สึกแย่ที่ไม่ควบคุมอารมณ์ให้ดี .....