นอกเสียจากว่าเราไม่ทำให้มันเสื่อมเสียเอง...
หากทุกอย่างขึ้นอยู่กับเหตุและปัจจัย...
หากเราทำเหตุปัจจัยที่จะทำให้ไม่เสื่อม... มันก็ไม่เสื่อมหรอก ใช่ไหมครับ ?
เช่น หากยึดถือหลักปฏิบัติปธาน ๔ ย่อมไม่เสื่อมเป็นแน่...
เพราะเราประมาทพลาดพลั้งหรือทำผิดศีลธรรมแม้เพียงเล็กน้อย... ก็ล้วนเป็นเหตุให้องค์สมาธิหรือฌานหรือกรรมฐานเสื่อมลง...
เราควบคุมได้ใช่ไหมครับ ถ้าเราสร้างเหตุสร้างปัจจัย...
อาจจะออกแนวอัตตาเที่ยงแท้ครับ... เหมือนที่บอกว่า "ลิขิตฟ้าหรือจะสู้มานะตน"
จะเสื่อมหรือไม่เสื่อมก็อยู่ที่เหตุปัจจัยทั้งนั้น...
เรียนถามสมาชิก ถ้าคิดแบบนี้ ถูกต้องเหมาะควรหรือไม่อย่างไรครับ ?
ขอบคุณครับ
เวลาพูดถึงเรื่องสมาธิเสื่อม, ฌานเสื่อม หรือกรรมฐานเสื่อม... มักมีผู้บอกว่า... มีได้มีเสื่อมเป็นธรรมดา... จริงหรือ?
หากทุกอย่างขึ้นอยู่กับเหตุและปัจจัย...
หากเราทำเหตุปัจจัยที่จะทำให้ไม่เสื่อม... มันก็ไม่เสื่อมหรอก ใช่ไหมครับ ?
เช่น หากยึดถือหลักปฏิบัติปธาน ๔ ย่อมไม่เสื่อมเป็นแน่...
เพราะเราประมาทพลาดพลั้งหรือทำผิดศีลธรรมแม้เพียงเล็กน้อย... ก็ล้วนเป็นเหตุให้องค์สมาธิหรือฌานหรือกรรมฐานเสื่อมลง...
เราควบคุมได้ใช่ไหมครับ ถ้าเราสร้างเหตุสร้างปัจจัย...
อาจจะออกแนวอัตตาเที่ยงแท้ครับ... เหมือนที่บอกว่า "ลิขิตฟ้าหรือจะสู้มานะตน"
จะเสื่อมหรือไม่เสื่อมก็อยู่ที่เหตุปัจจัยทั้งนั้น...
เรียนถามสมาชิก ถ้าคิดแบบนี้ ถูกต้องเหมาะควรหรือไม่อย่างไรครับ ?
ขอบคุณครับ