ตัวผมนี้ ถือกำเนิดในท้องถิ่นที่เป็นรอยต่อของวัฒนธรรมเหนือปนกลาง แถมแอบมีอีสานมาเจือปนนิดๆ
เรียกกันแบบเอาฮาในหมู่คนละแวกนั้นว่า วัฒนธรรม(ที่เรียกทอดมันว่า) "ปลาเห็ด"
พอโตมา ได้มีโอกาสทำมาหากินในภาคเหนือตอนบน บางครั้งก็คิดถึงอะไรเก่าๆ โดยเฉพาะของกินตามฤดูกาลบางอย่าง ผมมักจะถามเอาจากเพื่อนคนเมืองซึ่งก็พบว่าแถวนี้มีบ้างไม่มีบ้าง อันไหนมีก็หามากินกันพอให้หายอยาก
อันที่ไม่มีผมก็เข้าใจเอาเองว่า มันคงไม่ใช่ของกินตามจารีตคนเหนือ แถวบ้านเรามันปนๆ อาจจะมาจากกลางหรืออีสานก็ได้
หนึ่งในของกินที่ผมคิดถึงมาก แถวบ้านผมเรียกว่ายำงวม ถามเพื่อนคนเมืองทั้งที่โตในเมืองและมาจากอำเภอรอบนอก ก็ไม่มีใครรู้จัก
จนกระทั่งเมื่อเร็วๆนี้ แม่ผมสามารถหาซื้อได้มาจากกาดนัดละแวกบ้าน เราค่อนข้างตื่นเต้น และแน่นอน ผมคิดว่าผมควรเอามาเผยแพร่ไว้ในพันทิปเพื่อเป็นการ "เล่าไว้ก่อนวาย" ตามสำนวนของพ่อครู มาลา คำจัน
ในตอนที่ผมยังเป็นเด็กน้อยวิ่งเล่นตามท้องไร่ท้องนานั้น เมื่อฤดูหนาวมาเยือน จะมีต้นไม้ชนิดหนึ่งติดฝักเพียงครั้งเดียวในรอบปี
ช่วงนั้นเป็นช่วงที่หมดฝนแล้ว อากาศเริ่มเย็นลง น้ำในนาเริ่มลด ปลาในนากำลังจะกลับลงไปสู่ห้วย หนอง และจะมีรสชาติอร่อยที่สุดในรอบปี นับเป็นภูมิปัญญาของบรรพบุรุษที่เอาสองสิ่งนี้มารวมกัน เป็นอาหารตามฤดูกาลที่อร่อยด้วยรสชาติจากท้องนาและพืชพื้นบ้าน ปีนึงจะได้กินกันเพียงช่วงนี้เท่านั้น
มาพูดกันถึงต้นไม้ชนิดนี้ก่อน ขุดจากความทรงจำครั้งวัยเยาว์ผมจำได้ว่า ฝักมันคล้ายๆถั่วลันเตาแต่ใหญ่และบางกว่ามาก รสชาติเปรี้ยว ต้นมีหนาม
ลองหาดูจาก google ผมถึงเข้าใจว่าทำไม เพื่อนคนเมืองผมถึงไม่รู้จัก ก็เล่นเรียกกันซะหลายชื่อ ผมพบต่อมาว่าทางภาคเหนือนี้ก็มี และก็กินกันอย่างเป็นล่ำเป็นสันเสียด้วย เพียงแต่ชื่อเรียกไม่ตรงกัน (แต่ยังอดแปลกใจไม่ได้ ที่ไม่เคยเห็นตามตลาดสดเลย)
จากกระทู้ของคุณสล่าปู่ (ขอขอบคุณที่อนุญาตให้ยืมรูปมาลง ณ ที่นี้) ชื่อเรียกเท่าที่นับนิ้วมือได้ปาเข้าไป 4 ชื่อ นวม ยวม งวม บะหนามโก๊ง รวมกับที่ google เจออีก 2 ชื่อคือ หนามโค้ง และ กำลังเจ็ดช้างสาร
มาดูหน้าตาดีกว่า ผมเห็นด้วยกับคุณสล่าปู่ว่า ต้นงวมนี้ควรนับญาติใกล้ชิดระดับลูกพี่ลูกน้องกับต้นซอมพอ (หางนกยูงไทย)
ที่มาของรูปจากกระทู้คุณ สล่าปู่ครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้http://ppantip.com/topic/31289669
ผมขอเริ่มกระทู้ ณ ตรงนี้ก่อนนะครับ เกรงว่าพิมพ์ไว้ยาวๆแล้วหาย ต่อไปจะเข้าสู่ขั้นตอนการทำยำงวมแล้วครับ
ยำงวม เมนูในความฝันวัยเยาว์ (กรุณานึกถึงเสียงแบบทีวีแชมป์เปี้ยน)
เรียกกันแบบเอาฮาในหมู่คนละแวกนั้นว่า วัฒนธรรม(ที่เรียกทอดมันว่า) "ปลาเห็ด"
พอโตมา ได้มีโอกาสทำมาหากินในภาคเหนือตอนบน บางครั้งก็คิดถึงอะไรเก่าๆ โดยเฉพาะของกินตามฤดูกาลบางอย่าง ผมมักจะถามเอาจากเพื่อนคนเมืองซึ่งก็พบว่าแถวนี้มีบ้างไม่มีบ้าง อันไหนมีก็หามากินกันพอให้หายอยาก
อันที่ไม่มีผมก็เข้าใจเอาเองว่า มันคงไม่ใช่ของกินตามจารีตคนเหนือ แถวบ้านเรามันปนๆ อาจจะมาจากกลางหรืออีสานก็ได้
หนึ่งในของกินที่ผมคิดถึงมาก แถวบ้านผมเรียกว่ายำงวม ถามเพื่อนคนเมืองทั้งที่โตในเมืองและมาจากอำเภอรอบนอก ก็ไม่มีใครรู้จัก
จนกระทั่งเมื่อเร็วๆนี้ แม่ผมสามารถหาซื้อได้มาจากกาดนัดละแวกบ้าน เราค่อนข้างตื่นเต้น และแน่นอน ผมคิดว่าผมควรเอามาเผยแพร่ไว้ในพันทิปเพื่อเป็นการ "เล่าไว้ก่อนวาย" ตามสำนวนของพ่อครู มาลา คำจัน
ในตอนที่ผมยังเป็นเด็กน้อยวิ่งเล่นตามท้องไร่ท้องนานั้น เมื่อฤดูหนาวมาเยือน จะมีต้นไม้ชนิดหนึ่งติดฝักเพียงครั้งเดียวในรอบปี
ช่วงนั้นเป็นช่วงที่หมดฝนแล้ว อากาศเริ่มเย็นลง น้ำในนาเริ่มลด ปลาในนากำลังจะกลับลงไปสู่ห้วย หนอง และจะมีรสชาติอร่อยที่สุดในรอบปี นับเป็นภูมิปัญญาของบรรพบุรุษที่เอาสองสิ่งนี้มารวมกัน เป็นอาหารตามฤดูกาลที่อร่อยด้วยรสชาติจากท้องนาและพืชพื้นบ้าน ปีนึงจะได้กินกันเพียงช่วงนี้เท่านั้น
มาพูดกันถึงต้นไม้ชนิดนี้ก่อน ขุดจากความทรงจำครั้งวัยเยาว์ผมจำได้ว่า ฝักมันคล้ายๆถั่วลันเตาแต่ใหญ่และบางกว่ามาก รสชาติเปรี้ยว ต้นมีหนาม
ลองหาดูจาก google ผมถึงเข้าใจว่าทำไม เพื่อนคนเมืองผมถึงไม่รู้จัก ก็เล่นเรียกกันซะหลายชื่อ ผมพบต่อมาว่าทางภาคเหนือนี้ก็มี และก็กินกันอย่างเป็นล่ำเป็นสันเสียด้วย เพียงแต่ชื่อเรียกไม่ตรงกัน (แต่ยังอดแปลกใจไม่ได้ ที่ไม่เคยเห็นตามตลาดสดเลย)
จากกระทู้ของคุณสล่าปู่ (ขอขอบคุณที่อนุญาตให้ยืมรูปมาลง ณ ที่นี้) ชื่อเรียกเท่าที่นับนิ้วมือได้ปาเข้าไป 4 ชื่อ นวม ยวม งวม บะหนามโก๊ง รวมกับที่ google เจออีก 2 ชื่อคือ หนามโค้ง และ กำลังเจ็ดช้างสาร
มาดูหน้าตาดีกว่า ผมเห็นด้วยกับคุณสล่าปู่ว่า ต้นงวมนี้ควรนับญาติใกล้ชิดระดับลูกพี่ลูกน้องกับต้นซอมพอ (หางนกยูงไทย)
ที่มาของรูปจากกระทู้คุณ สล่าปู่ครับ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ผมขอเริ่มกระทู้ ณ ตรงนี้ก่อนนะครับ เกรงว่าพิมพ์ไว้ยาวๆแล้วหาย ต่อไปจะเข้าสู่ขั้นตอนการทำยำงวมแล้วครับ