"...สมาธินี้มีหลายระดับ (ที่เรียกว่าฌาน) ซึ่งระดับต้นๆก็จะมีความตั้งใจมากในการระมัดระวังไม่ให้กิเลสและนิวรณ์เกิดขึ้น รวมทั้งมีความสุขที่สงบและปีติด้วย ส่วนระดับที่สูงขึ้นก็ไม่ต้องระมัดระวังกิเลสและนิวรณ์มากแล้วเพราะชำนาญแล้ว  รวมทั้งปีติจะหายไป จะมีแต่เฉพาะความสุขสงบเท่านั้น ส่วนระดับที่สูงขึ้นก็จะไม่มีความสุขสงบแล้ว จะมีก็เฉพาะความสงบเท่านั้น และเมื่อจิตมีความสงบ นิพพานสูงสุดก็จะปรากฏ..."

อยากจะบอกว่า ท่านยังไม่ได้เจริญปัญญาใดๆ เลย เป็นแค่การนั่งสมาธิทั่วไปเท่านั้น ถ้าพูดตรงๆ ก็คือ ท่านบวชมาหลายสิบปี แต่ยังไม่เกี่ยวกับศาสนาพุทธเลย

ศาสนาพุทธ ไม่ได้ง่ายขนาดนั้น และอาจจะด้วยเหตุนี้ ท่านถึงไม่ได้เคารพพระพุทธเจ้าเลย เพราะคิดว่าพระพุทธเจ้าค้นพบอะไรที่ใครก็รู้ได้ แค่นั่งนิ่งๆ ไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็นิพพานได้แล้ว

สุดท้ายนะครับ ท่านไม่ใช่คนแรกที่คิดแบบนี้ คิดว่าความสุขจากการนั่งสมาธินี้คือนิพพานสูงสุด หลวงตามหาบัว หรือถ้าจำไม่ผิด คือ พระอาจารย์ไม ท่านก็ติดสุขอยู่ในสมาธิแบบนี้เช่นกัน คิดว่าสิ่งนี้คือถึงนิพพานแล้ว เพราะไม่เชื่อว่าจะมีอะไรสุขไปกว่านี้

จนกระทั่งได้ครูบาอาจารย์แนะนำทางที่ถูกต้องให้ (กรณีหลวงตามหาบัว ก็คือ หลวงปู่มั่น ส่วนพระอาจารย์ไม ผมจำไม่ได้)

ผมมีคลิปเสียงของทั้ง 2 ท่านที่พูดถึงเรื่องนี้ หากท่านสนใจจะศึกษา กล้าที่จะรับฟัง บอกผมนะครับ

อยากเห็นท่านเตชะปัญโญ ไปถูกทางจริงๆ ด้วยความเคารพ