ยกตัวอย่างเช่น กระผมภาวนา บทไตรสรณคมน์ เป็นอารมณ์ ให้จิตจับ ไตรสรณคมน์อยู่ทุกขณะ ทุกวันนี้มีความรู้สึกว่า เกิดอารมณ์ชิน คือ รู้สึกนึกคิดอะไร ใจก็จับไตรสรณคมน์โดยอัตโนมัติ พูดกับคนอื่นน้อยลง (จากแต่ก่อนก็พูดน้อยอยู่แล้ว) ใจมันรักแต่คำภาวนานี้ทุกอิริยาบถ อยากสอบถามนักปฏิบัติทั้งหลายว่า การปฏิบัติแบบนี้ เรียกว่า ผู้ทรงฌาน ได้หรือเปล่าครับ ถ้าใช่อารมณ์ของผู้ทรงฌาน แล้วมีความแตกต่างอย่างไร กับเรื่องของ ฌาน4  ครับ