...สวัสดีครับ  พอดีวันนี้ได้ฤกษ์ทำขนมดอกโสน  หลังจากที่ไม่ได้กินและไม่คิดจะทำมาหลายปี

ก่อนหน้านี้ตอนผมยังเด็ก.. คุณย่าผมชอบทำขนมครับ  เต้าส่วน ขนมกล้วย ขนมดอกโสน ฯลฯ
ครอบครัวคุณยายบ้านข้าง ๆ ก็กวนกะละแมกันช่วงสงกรานต์  มีโม่หินด้วย(อยากจะขอซื้อจริง ๆ ครับแต่กลัวจะไม่ขาย><)

สมัยก่อนคุณย่าผมทำเองหมด  ปอกมะพร้าว  เอามีดอีโต้เกลารกมะพร้าวจนเหลือแต่กะลาเกลี้ยง ๆ มือหนึ่งจับลูกมะพร้าวแล้วผ่าโบ๊ะเดียวเลย
ผมก็พลอยได้อานิสงส์เป็นจาวมะพร้าวเป็นลูก ๆ เลยครับ  บางทีก็เยอะจนขี้เกียจเคี้ยว  แค่อม ๆ ดูด ๆ แล้วก็คาย
แต่ต้องช่วยคุณย่านั่งขูดมะพร้าวด้วยกระต่าย  อาจจะไม่เซ็กซี่เหมือนมะหมี่แต่ก็ออกมาใช้ได้เลยนะฮะXD

ผมชอบใช้มือแมวขูดมากกว่า ง่ายดี  แต่มันคั้นกะทิไม่ได้อ้ะ
เคยลักไก่ทีนึง  ขูดกระต่ายไปได้หน่อยนึงแล้วเอามือแมวขูด
แล้วค่อยเอาฝอยมะพร้าวที่ขูดจากกระต่ายโปะไว้บน ๆ ...โดนก้านมะยมจ้า

ขนมดอกโสน... เป็นขนมที่ติดอยู่ในใจผมตั้งแต่เด็กเพราะจำได้ว่าได้กินนาน ๆ ครั้ง  คุณย่าก็เคยบอกว่าท่านชอบมาก
ปีที่ผ่าน ๆ มาเวลาเห็นดอกโสนวางขาย ผมก็นึกถึงนะฮะ  แต่ผมก็ทำงานเต็มเวลาจนไม่มีเวลามาคิดอย่างอื่นเลย  ได้แต่ปล่อยให้ผ่านเลยไป
มาปีนี้... เปลี่ยนที่ทำงานครับเลยมีเวลาว่างมากขึ้น  เมื่อเย็นวันก่อนผมเดินไปเห็นดอกโสนแพคใส่กล่องที่โลตัสเลยนึกขึ้นมาได้
ตอนแรกก็รี ๆ รอ ๆ นะครับว่าจะซื้อไปให้คุณย่าดีไหม  กลับมาที่ห้องก็นั่งคิด…ของราคาไม่ได้แพงอะไรนักหนา
ยิ่งคุณย่าเคยบอกว่าชอบกินแล้วผมจะรออะไร  เมื่อวานตอนเช้าก็แจ้นไปซื้อเลย เหมาหมดชั้นครับ

แต่พอแกะกล่องมา...กลิ่นมันไม่ค่อยดีน่ะครับเพราะเค้าพรมน้ำแล้วอัดใส่กล่องทับกันจนช้ำ  ผมเลยเอาออกมาผึ่งให้แห้ง

~รูปนี้มีเหตุ...
น้องชายเดินผ่านมาเลยถามผม... แกเป็นสาวกธรรมกายเหรอ

...ตรูผึ่งดอกโสน(-*-)


พอเริ่มแห้ง  ผมก็นั่งเด็ดออกจากก้านทีละดอก  ต้องหยิบขึ้นมาดมตลอดครับเพราะกลิ่นไม่ค่อยดีเลย  คัดทิ้งออกซะเยอะเลยครับ
เลยห่อที่เหลือกลับมาบ้านคุณย่า  แช่ตู้เย็นไว้

เช้าวันนี้เลยลองเสี่ยงไปที่ตลาดปากซอยบ้าน  จะไปซื้อมะพร้าวขูดด้วยครับ  เลยมีเรื่องน่ารัก ๆ มาเล่าสู่กันฟัง

ตอนแรกไปซื้อมะพร้าวขูดในตลาด
ระหว่างยืนรอ…ผมก็เปรย ๆ ออกมาว่าจะหาดอกโสนได้มั๊ยนะ
พี่ผู้หญิงคนขายมะพร้าวเลยหันไปทางแผงข้าง ๆ  บอกว่านั่นไง
หันไปดูตาม  เห็นวางอยู่แผงยายข้าง ๆ สองถุงเลยเดินไปซื้อ

ตอนรอคุณยายทอนเงินมีลุงกับป้าเดินมาซื้อผักแผงคุณยายพอดี
ลุงแกทักขึ้นมาว่า...โอ้โหดอกโสน  น่าเอาไปลวกจิ้มน้ำพริกนะเนี่ย
ผมเลยบอกว่าแบ่งกันคนละถุงมั๊ยครับ
ลุงแกก็พยักเพยิดไปทางป้า  บอกว่า ไม่เป็นไร ๆ ต้องแล้วแต่คนทำ
ป้าแกก็แกล้งพูดขึ้นมาลอย ๆ... ไม่ต้องเลยจ้ะ  วันนี้ฉันจะกินผัดผักบุ้ง
ลุงแกบอก...อ้าว เป็นงั้นไป

ยายคนขายแกก็บอกว่า...ตอนแรกมีคนมาสั่งไว้แต่ไม่เห็นมาเอา  ขายให้ผมละกัน
ผมก็บอกว่า...ตอนแรกก็กลัวว่าจะไม่มีเพราะจะซื้อไปให้คุณย่าทำขนม
แกก็...ขนมดอกโสนนี่หากินยากแล้วนะ  ไม่ค่อยมีคนรู้จักแล้วนะ บลา ๆ ๆ สรุปคือทั้งสี่คนยืนคุยกันซะงั้น

พอเดินมาขึ้นรถสี่ล้อเล็กในซอย  มีคุณป้าสองคนนั่งอยู่ก่อน  ป้าคนนึงแกทักขึ้นมา...ดอกโสน!  เอาไปทำอะไรเนี่ย
ผมก็บอก...คุณย่าจะทำขนมครับ
ป้าอีกคนหันมาคุยด้วยเลย...หูยยย  ขนมโบราณนะเนี่ย  ต้องโรยน้ำตาลหน่อยนะ  อู๊ยยย..เด็กสมัยนี้ไม่รู้จักกันหรอกของดี ๆ
ผมก็บอกว่า...ผมก็รู้จักจากย่านี่แหละฮะ^^
แกก็พูด...แหม่! พูดแล้วก็อยากกิน ไม่น่าถือมาให้เห็นเล้ยยย   แล้วก็หัวเราะกัน

...ทั้งหมดที่เล่ามานี่คือไม่รู้จักกันเลยนะฮะ  แต่มาคุยกันเป็นวรรคเป็นเวรเพราะดอกโสนสองถุง

ตอนใกล้จะถึงบ้าน  ผ่านรถเข็นขายก๋วยเตี๋ยวของคุณยายเจ้าเก่า  แกทักเสียงดังเลย...แน่ะ! ดอกโสน ซื้อไปทำอะไร
เลยตอบแกไป...คุณย่าจะทำขนมค้าบบบบ
แกก็มองยิ้ม ๆ แล้วพูดเสียงดัง...อุตส่าห์ไปหาซื้อมาได้อีกนะ  ไม่ค่อยเห็นแล้วนะเนี่ย
ลูกค้งลูกค้าที่นั่งกินก๋วยเตี๋ยวที่ยืนรอก็หันมาดูหมดเลย  ผมก็ขอตัวเดินกลับบ้าน
ได้ยินเสียงคุณยายคนขายก๋วยเตี๋ยวคุยแว่ว ๆ กับลูกค้า "ขนมดอกโสนงายยยย  ใส่แป้งข้าวเจ้า ฯลฯ"

ผมว่านี่แหละเสน่ห์ของคนไทยนะ เลยเดินยิ้มมาตลอดทางเลย

มันเริ่มจากดอกโสนสองถุง...



วิธีทำครับ ทำแบบคนแก่น่ะครับ ใส่ ๆ กะ ๆ เอา

วิธีทำขนมดอกโสน...

สิ่งที่ต้องมี…

-ดอกโสน
-แป้งข้าวเจ้า
-มะพร้าวขูด
-เกลือ+น้ำเปล่าเล็กน้อย
-น้ำตาลทราย หรือ น้ำตาลปี๊บ

วิธีทำ... (1-4)

-รูดดอกโสนออกจากก้าน
(ถ้าเก็บเองจากธรรมชาติก็ไม่ต้องล้าง  ถ้าจะล้างก็ผึ่งให้แห้ง  เดี๋ยวขนมจะแฉะ)
-ผสมน้ำกับเกลือให้ออกเค็มอ่อน ๆ
-เทดอกโสนใส่กะละมัง  พรมน้ำเกลือ  ซาวให้เข้ากัน
พรมจนพอชุ่ม  เทแป้งข้าวเจ้าทยอยใส่ลงไป  คลุกจนร่วน  บี้แป้งที่เป็นก้อนให้แตกร่วนเข้ากัน
ถ้าแป้งเยอะไปหรือแฉะไปให้เพิ่มน้ำเปล่าธรรมดาหรือเติมแป้ง  จนร่วนพอดี(ให้ตัวขนมหมาด ๆ แป้งติดดอกโสนทั่วถึงกัน)

-แบ่งมะพร้าวขูดมาหนึ่งส่วน  เทคลุกกับตัวขนม
-นึ่งจ้ะ
(ย่าบอกว่าใช้หวดนึ่งข้าวเหนียวดีกว่า  ถ้าใช้ซึ้งรองผ้าขาวบางแล้วตัวขนมส่วนที่อยู่ตรงก้นหม้อใกล้น้ำ  มันจะแฉะเกินไป)
-เวลากิน  โรยน้ำตาลทราย  มะพร้าวขูดส่วนที่เหลือ  คลุกให้เข้ากัน
หรือคลุกกับน้ำตาลปี๊บปั้นกินก็ได้(ย่าบอกว่าสมัยก่อนเขากินกับน้ำตาลปี๊บมากกว่า)

And then.... (รูปที่ 5-6)

ป.ล.ทุกอย่างกะเอา
ป.ล.2 ย่าบอกว่า...ระหว่างผสมแป้ง,น้ำเกลือ  ลองหยิบดอกโสนมาแตะลิ้นดูให้ออกเค็มนิด ๆ  เผื่อเวลาใส่แป้งกับมะพร้าวด้วย
ถ้าจะเติมรสเค็มตอนหลังนึ่งแล้ว  จะเอาน้ำเกลือพรมมะพร้าวขูดแล้วคลุกเพิ่มไปก็ได้
หรือถ้าเติมมะพร้าวขูดพอดีแล้ว  เวลากินจะไม่ใส่เพิ่มก็ได้
(แต่ถ้าเติมมะพร้าวขูดทีหลังนึ่งต้องกินเลย  เดี๋ยวมะพร้าวจะเปรี้ยวเสียรสซะก่อน)

อยากบอกว่า...พอนึ่งเสร็จ  เปิดฝาหม้อ  ขนมหอมมากกกกก

...จบจ้ะ






รูปที่ 5-6



นึ่งไว้สองหม้อครับ  ตักแบ่งให้บ้านนั้นบ้านนี้  คุณยายอีกคนที่อยู่หน้าบ้านฝั่งตรงข้ามด้วย  คุณย่าตักใส่ชามใหญ่เดินไปให้เลยครับ^^

อาจจะยาวไปหน่อย  รูปวิธีทำก็ใส่กะละมังคลุก ๆ  มือคุณย่าผมเองครับ  ดูแล้วอาจจะไม่ถูกสุขลักษณะนัก
แต่นี่แหละครับ...สิ่งที่ผมเคยเห็นเป็นประจำมาตั้งแต่เด็ก

ถ้าไปเจอดอกโสนที่ไหนก็ลองซื้อมาทำกินดูครับ  อร่อยดีนะฮะ  ไม่ยากด้วย^^

ขอบคุณครับผม(-_/|\_-)