พระอาจารย์เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย

...

ถ้าเป็นผู้ครองเรือนอย่างนี้นะ ถ้ามี “ทานมัย” นั้นอยู่ในใจ
เป็นอารมณ์อยู่ในใจอย่างนี้ใจก็เบิกบาน  
หายห่วงหายหวงในทรัพย์สมบัติต่างๆ
ทรัพย์สมบัติส่วนใดที่ตนได้บริจาคทานไปแล้วนั่น
หายห่วงเลย เพราะมันเป็นบุญกุศล เป็น “บุญนิธิ”*
คือ มันฝังแนบแน่นอยู่ในจิตใจนี้แล้ว  
ตกน้ำก็ไม่ไหล ตกไฟก็ไม่ไหม้  โจรจะมายื้อแย่งเอาไปก็ไม่ได้

  แต่ต้องเชื่อจริงๆนะ เชื่อว่า “ทานนี้มีผลจริง”
อย่างนี้แหละมันจึงเป็นบุญนิธิได้  
ถ้าบุคคลให้ทานไปแล้วยังลังเลอยู่ว่า
ทานนี้จะมีผลจริงหรือไม่หนอ  เช่นนี้ย่อมไม่มีผลมากเลย
  และเราต้องเชื่อลงไปให้เต็มร้อยเปอร์เซ็นต์เลย
ถ้าทานนี้ไม่มีผล พระศาสดาไม่ทรงแนะนำสั่งสอนให้พุทธบริษัทบำเพ็ญ
พระองค์ก็ปรารถนาให้สัตว์โลกทั้งหลายเป็นสุขโดยทั่วกัน  
ทางใดจะเป็นไปเพื่อความสุข พระองค์ย่อมแนะนำสั่งสอน

แม้ "ศีล" ก็เหมือนกัน ถ้าผู้ใดน้อมเอาศีลเข้ามาเป็นอารมณ์  
ศีลนี้แหละจะพาเราให้พ้นจากอบายภูมิทั้งสี่ มีนรกเป็นต้น
นี่มาคำนึงอยู่อย่างนี้ว่า เรามีศีลบริสุทธิ์แล้วหรือยัง  
ตรวจดูความประพฤติทางกายวาจาของตนแต่ละวันแต่ละคืน  
อย่างนี้มาทบทวนดู  เมื่อทบทวนดูเห็นว่า  ศีลของตนบริสุทธิ์จริง
ตนมีสติสัมปชัญญะ สำรวมกายวาจาอยู่ตลอดเวลา  
ไม่พลาดพลั้งไปทำชั่ว ไปล่วงศีลที่ตนได้สมาทานมาแล้ว
เมื่อเห็นว่า ตนสำรวมศีลอยู่ด้วยดีตลอดมานี่
มันก็จะได้ความเบิกบานใจล่ะบัดนี้นะ  มองเห็นตนเป็นผู้สะอาด
  ปราศจากบาปอันมัวหมองเหล่านั้นอยู่  เช่นนี้ก็ย่อมมีใจเบิกบานผ่องแผ้ว  


*บุญนิธิ แปลว่า  ขุมทรัพย์ คือ บุญ