สวัสดีครับ โอว ผมขอไม่แนะนำตัวเองนะครับ ฮ่า ฮ่า
เดี๋ยวเพื่อนๆจะตกใจกันเอาปล่าวๆ ผมปีนี้ยังอายุน้อยครับ ผมเป็นคนที่ซึมเศร้าง่ายด้วยแหละครับ เลยคิดเรื่องอะไรแบบนี้ค่อนข้างบ่อย ผมมีแม่ที่ดีมากครับ ผมก็สงสารท่าน ที่ต้องหาเงินหาอะไรให้ผมจนหมดเนื้อหมดตัว ยิ่งพักหลังเรียนต่างประเทศด้วย เงินก็ตัองยิ่งใช้เยอะ ผมสงสารท่านและสงสารตัวผมเองด้วย ที่ต้องเกิดมาในแวดวงพี่น้องที่แย่ แย่ถึงแย่มากๆ(แย่กว่าที่คุณนึกอ่ะ) คือเรามีพี่ชาย2คน น้องสาวอีก1 พี่ชายครับอันนี้พูดเลย เหี* มากกกก ผมเป็นคนในครอบครัว ผมยังเกลียดเข้าเนื้อเข้าไส้ ไม่อยากอยู่ร่วมโงกด้วยเลยครับ ผมจะรู้สึกตลอดเวลาว่า เหมือนพี่เรายังเด็กกว่าอ่ะ เขาหงุดหงิดง่าย ไม่พอใจสิ่งรอบตัวอะไรเลย อะไรก็ต้องแพงๆ ดีๆ ใว้ก่อน ลำบากแม่มากๆ ผมเห็นละหดหู่เอาเรื่องเลยครับ และวิธีที่จะอยู่ร่วมกับพี่ได้นั้น คือการคุยเรื่องเลวๆ เรื่องที่ไม่ดี ถึงจะอยู่ด้วยกันแล้วไม่เทลาะ ผมเบื่อวงล้อชีวิตนี้มากเลยครับ และน้องสาว คือ ผมเองก็เข้าใจความเป็นเด็กอ่ะนะครับ เพราะเราคงอายุห่างกันมาก คือ เป็นเด็กอวดฉลาดอ่ะ(คุณนึกออกป้ะ)
แบบ เวลา ผมทำอะไรที่มันเปนงานเป็นการกับแม่ทีไร เขาก็โชว์เลยครับ สอนเลย สอนอีก สอนผมอยู่นั้นแหละ และผมจะไม่โกรธน้องเลย ถ้าคำสอนที่พูดออกมาฟังแล้วเป็นประโยชน์ และไม่พอ ยังชอบทำลายให้บรรยกาศเสียตลอดเป็นงานอดิเรก แม่ผมจะชอบชวนคุยเรื่องตลกๆของพี่น้องตอนเด็กๆ ก็แบบ เออน่ารัก เอ็นดูอ่ะครับ นี้ก็จะจิก จะจับผิด จะคอยหงุดหงิดตลอดเวลา อ้อ ลืมบอกครับ และน้องกับพี่ผมอยู่ด้วยกันไม่ได้นะครับ ไม่งั้นเป็นเทลาะ 55+
อย่างว่าแหละครับ ผมสงสารแม่ยิ่งรอบนี้ผมต้องกลับต่างประเทศคนเดียว เหลือพี่2คนกับน้องสาวใว้เมืองไทย กับคนแก่ๆ ที่เป็น"แม่"โอย ผมนั้งคนเดียวแล้วนึกถึงเรื่องนี้ทีไร ไหลครับ น้ำตาไหลประจำ "ผมร้องไห้อาทิตย์ล้ะ2ครั้งเห็นจะได้" อาการเบาๆเลยก็เดือนล่ะครั้ง ผมไม่ได้ตุ๊ดรัปประทาน หรือ อ่อนไหวเร็วอะไรแบบนั้นนะ แต่แบบ เหมือนผมเห็นอะไรก็เศร้าไปหมดอ่ะครับ ผมต้องดูรายการหรือหนังตลกเป็นประจำ เผื่อจะบั่นทอนความเศร้าได้บ้าง..
ผมเคยนะครับ เคยหาแฟนมาคอยปลอบใจบ้าง ผมคิดว่า เราคงเป็นมนุษย์ที่ขาดความรักจากคู่ครองล่ะมั้ง
นั้นสิ ผมคงจะใช่ เลยลองหาใครจริงจรังครับ ก็มีให้เลือกเยอะนะครับ ฮ่า ฮ่า (ผมเองก็หน้าตาดีน่าเคยถ่ายโฆษณาด้วย) ล้ะก็เละครับ เขาไม่เข้าใจชีวิตเราเลยย
(แม้แต่น้อย) ทั้งๆที่บ้านเขามีปัญหาอะไรผมก็คอยปลอบใจตลอด ทั้งตอนเค้าเครียดและร้องไห้ ผมก็อยู่ข้างๆ ตลอด แต่พอเทิร์นผมร้องบ้างครับ... คือ เขาไม่แม่แต่จะถามว่าเป็นอะไรอ่ะครับ เขาแค่พูดประโยคเบสิคว่า " โอ๋ๆ หยุดร้องน้า " นึกสภาพสิครับ ในมือยังเลื่อนอินสตราแกรมอยู่เลย! ผมเลยแอบมาร้องไห้ประจำคนเดียวครับ ต้องหลบ เขาจะได้ไม่ต้องมาเสียเวลาเพราะเรา เป็นแบบนี้มาพักใหญ่ ผมก็เห้อออออ
ชีวิตเรานี้ทำไมช่างน่าสงสารยิ่งนัก คนเราความสุขต่างกันจริงๆ ผมเคยจะตายแบบเบสิคนะครับ คือ "กระโดดตึกครับ" ผมเกือบจะลงไปอยู่แล้ว แม่โทรมาครับ แม่บอกว่า "เมื่อไหร่จะกลับมาไทยนะลูก แม่เตรียมกับข้าวใว้รออยู่นะ^^ " โอยคุณ มันเลยยิ่งกว่าความซึ้ง ผมทั้งยิ้ม ทั้งซึ้ง ทั้งเศร้า ทั้งโกรธตัวเอง โอยคุณเอ้ย ผมกลับลงมา เข้า รร. และรีบกลับมาหาแม่T T
แต่วันนี้ ผมตัดสินใจแล้วนะครับ ขอเพื่อนๆอย่ารั้ง อย่าสน ใครดราม่าก็ไม่ต้องเข้ามา ผมคิดดีแล้วครับ ผมนะไป ผมพอแล้วกับความทุกข์ จบๆสิ้นกันซักทีครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณจริงๆครับ
ผมอยากตายครับ มีใครมีวิธีปิดลมหายใจตัวเองแบบไม่ต้องทรมานมั้งมั้ย?
เดี๋ยวเพื่อนๆจะตกใจกันเอาปล่าวๆ ผมปีนี้ยังอายุน้อยครับ ผมเป็นคนที่ซึมเศร้าง่ายด้วยแหละครับ เลยคิดเรื่องอะไรแบบนี้ค่อนข้างบ่อย ผมมีแม่ที่ดีมากครับ ผมก็สงสารท่าน ที่ต้องหาเงินหาอะไรให้ผมจนหมดเนื้อหมดตัว ยิ่งพักหลังเรียนต่างประเทศด้วย เงินก็ตัองยิ่งใช้เยอะ ผมสงสารท่านและสงสารตัวผมเองด้วย ที่ต้องเกิดมาในแวดวงพี่น้องที่แย่ แย่ถึงแย่มากๆ(แย่กว่าที่คุณนึกอ่ะ) คือเรามีพี่ชาย2คน น้องสาวอีก1 พี่ชายครับอันนี้พูดเลย เหี* มากกกก ผมเป็นคนในครอบครัว ผมยังเกลียดเข้าเนื้อเข้าไส้ ไม่อยากอยู่ร่วมโงกด้วยเลยครับ ผมจะรู้สึกตลอดเวลาว่า เหมือนพี่เรายังเด็กกว่าอ่ะ เขาหงุดหงิดง่าย ไม่พอใจสิ่งรอบตัวอะไรเลย อะไรก็ต้องแพงๆ ดีๆ ใว้ก่อน ลำบากแม่มากๆ ผมเห็นละหดหู่เอาเรื่องเลยครับ และวิธีที่จะอยู่ร่วมกับพี่ได้นั้น คือการคุยเรื่องเลวๆ เรื่องที่ไม่ดี ถึงจะอยู่ด้วยกันแล้วไม่เทลาะ ผมเบื่อวงล้อชีวิตนี้มากเลยครับ และน้องสาว คือ ผมเองก็เข้าใจความเป็นเด็กอ่ะนะครับ เพราะเราคงอายุห่างกันมาก คือ เป็นเด็กอวดฉลาดอ่ะ(คุณนึกออกป้ะ)
แบบ เวลา ผมทำอะไรที่มันเปนงานเป็นการกับแม่ทีไร เขาก็โชว์เลยครับ สอนเลย สอนอีก สอนผมอยู่นั้นแหละ และผมจะไม่โกรธน้องเลย ถ้าคำสอนที่พูดออกมาฟังแล้วเป็นประโยชน์ และไม่พอ ยังชอบทำลายให้บรรยกาศเสียตลอดเป็นงานอดิเรก แม่ผมจะชอบชวนคุยเรื่องตลกๆของพี่น้องตอนเด็กๆ ก็แบบ เออน่ารัก เอ็นดูอ่ะครับ นี้ก็จะจิก จะจับผิด จะคอยหงุดหงิดตลอดเวลา อ้อ ลืมบอกครับ และน้องกับพี่ผมอยู่ด้วยกันไม่ได้นะครับ ไม่งั้นเป็นเทลาะ 55+
อย่างว่าแหละครับ ผมสงสารแม่ยิ่งรอบนี้ผมต้องกลับต่างประเทศคนเดียว เหลือพี่2คนกับน้องสาวใว้เมืองไทย กับคนแก่ๆ ที่เป็น"แม่"โอย ผมนั้งคนเดียวแล้วนึกถึงเรื่องนี้ทีไร ไหลครับ น้ำตาไหลประจำ "ผมร้องไห้อาทิตย์ล้ะ2ครั้งเห็นจะได้" อาการเบาๆเลยก็เดือนล่ะครั้ง ผมไม่ได้ตุ๊ดรัปประทาน หรือ อ่อนไหวเร็วอะไรแบบนั้นนะ แต่แบบ เหมือนผมเห็นอะไรก็เศร้าไปหมดอ่ะครับ ผมต้องดูรายการหรือหนังตลกเป็นประจำ เผื่อจะบั่นทอนความเศร้าได้บ้าง..
ผมเคยนะครับ เคยหาแฟนมาคอยปลอบใจบ้าง ผมคิดว่า เราคงเป็นมนุษย์ที่ขาดความรักจากคู่ครองล่ะมั้ง
นั้นสิ ผมคงจะใช่ เลยลองหาใครจริงจรังครับ ก็มีให้เลือกเยอะนะครับ ฮ่า ฮ่า (ผมเองก็หน้าตาดีน่าเคยถ่ายโฆษณาด้วย) ล้ะก็เละครับ เขาไม่เข้าใจชีวิตเราเลยย
(แม้แต่น้อย) ทั้งๆที่บ้านเขามีปัญหาอะไรผมก็คอยปลอบใจตลอด ทั้งตอนเค้าเครียดและร้องไห้ ผมก็อยู่ข้างๆ ตลอด แต่พอเทิร์นผมร้องบ้างครับ... คือ เขาไม่แม่แต่จะถามว่าเป็นอะไรอ่ะครับ เขาแค่พูดประโยคเบสิคว่า " โอ๋ๆ หยุดร้องน้า " นึกสภาพสิครับ ในมือยังเลื่อนอินสตราแกรมอยู่เลย! ผมเลยแอบมาร้องไห้ประจำคนเดียวครับ ต้องหลบ เขาจะได้ไม่ต้องมาเสียเวลาเพราะเรา เป็นแบบนี้มาพักใหญ่ ผมก็เห้อออออ
ชีวิตเรานี้ทำไมช่างน่าสงสารยิ่งนัก คนเราความสุขต่างกันจริงๆ ผมเคยจะตายแบบเบสิคนะครับ คือ "กระโดดตึกครับ" ผมเกือบจะลงไปอยู่แล้ว แม่โทรมาครับ แม่บอกว่า "เมื่อไหร่จะกลับมาไทยนะลูก แม่เตรียมกับข้าวใว้รออยู่นะ^^ " โอยคุณ มันเลยยิ่งกว่าความซึ้ง ผมทั้งยิ้ม ทั้งซึ้ง ทั้งเศร้า ทั้งโกรธตัวเอง โอยคุณเอ้ย ผมกลับลงมา เข้า รร. และรีบกลับมาหาแม่T T
แต่วันนี้ ผมตัดสินใจแล้วนะครับ ขอเพื่อนๆอย่ารั้ง อย่าสน ใครดราม่าก็ไม่ต้องเข้ามา ผมคิดดีแล้วครับ ผมนะไป ผมพอแล้วกับความทุกข์ จบๆสิ้นกันซักทีครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณจริงๆครับ