จริงๆโพสนี้อาจจะไม่เกี่ยวกับซึมเศร้าเลยก็ได้ ต้นปีใหม่นี้ ผมพึ่งได้มาสังเกตตัวเอง จากที่ใช้ชีวิตไปวันๆมาจนจะอายุ30แล้ว จนมาตอนนี้รู้สึกว่างเปล่าเหลือเกิน/// แค่อยากถามคนที่เคยเป็นจริงๆ ตอนเป็นซึมเศร้าหนักแค่ไหน เจออะไรมา มาแชร์กันได้นะครับ ถัดจากบรรทัดนี้ไป จะเป็นประสบการณ์ของผมเอง(ไม่จำเป็นต้องอ่านก็ได้)

(ผมไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นซึมเศร้านะครับ อยากให้เข้าใจตรงนี้ก่อน)

เมื่อวันก่อนเลื่อนเฟสไปเจอคนๆนึงพูดถึงเรื่องซึมเศร้าในผู้ชายว่า "ผู้ชายอย่างเราๆ ไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังเป็นซึมเศร้า" ซึ่งมันก็จริง พอเขาบอกข้อสังเกตเท่านั้นแหละมันตรงกับเรามากตรงที่ (ไม่รู้จุดหมายปลายทาง มีชีวิตติดลูป ไม่มีสังคม) และยังมีข้ออื่นๆอีก แต่ขอยกมาแค่นี้พอ  แต่ตอนนี้ก็ยังคิดว่าตัวเองไม่ได้เป็นซึมเศร้า อาจจะแค่เครียดๆนิดหน่อย

ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเมื่อปีที่แล้ว ผมเสียคนในครอบครัวไป1คน คนที่บ้านทุกคนร้องไห้เสียใจกัน เว้นแต่ผมที่แม้แต่จะร้องไห้ก็ร้องไม่ออก ในหัวคิดแต่ว่าคนในครอบครัวไปแล้วนะ1คน ยังไงสักวันทุกคนก็ต้องทะยอยตามกันไป จนเหลือเราเป็นคนสุดท้าย แล้วเราจะอยู่กับใคร ? 

จากที่ปกติผมเป็นคนไม่ดื่ม กลับกลายมาเป็นปีที่แล้วตลอดทั้งปี ทั้งเหล้าทั้งเบียร์ ดื่มหมด ดื่มหนักจนคนที่เคยยุให้ผมกินเหล้ากลับกลายมาเป็นคนห้ามแทน  ผมอยู่กับความมอมเมามาทั้งปี ยิ่งสังเกตตัวเองเท่าไหร่ยิ่งเจอแต่ปัญหา ส่วนตัวเป็นคนไม่มั่นใจในตัวเอง หน้าที่การงานเงินเดือนน้อยนิด แค่พอมีเก็บนิดหน่อย เพราะแค่ใช้จ่ายก็แทบจะหมดตัวแล้ว (แน่นอนว่าเพราะการดื่มแทบจะทุกอาทิตย์) ทุกอย่าง หลายๆปัญหา การงาน สถานะความสัมพันธ์ อนาคต ปัญหาภายในครอบครัว(หลังจากที่เสียคนในบ้านไป1คน บรรยากาศคนในครอบครัวก็ไม่เหมือนเก่า มีปากเสียงกันบ่อย) ไหนจะชีวิตลูปเดิมๆ ตื่นมาทำงาน เลิกงานกลับบ้าน กินข้าวนอน ไม่มีเพื่อนมีฝูง (คือไม่มีจริงๆ) ถ้าถามว่ากินเหล้ากับใคร บอกได้เลยว่านั่งกินคนเดียว จากคออ่อนๆจอนตอนนี้รับจบกลม1ลิตรได้แล้ว 

เนื้อหาด้านล่างค่อนข้างละเอียดอ่อน ใครที่อ่อนไหวไม่แนะนำให้เปิดอ่านนะครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตั้งแต่เรียนจบใหม่ๆ อายุ20ต้นๆ ผมรู้สึกเคว้ง ในหัวมีแต่การจบชีวิตตัวเองยังไงให้ไม่รู้สึกเจ็บและทรมาน ในใจลึกๆก็คิดมาตลอดว่าเป็นซึมเศร้าหรือป่าว แต่ก็คิดว่าไม่เป็นไร คิดว่าตัวเองมีสติพอและใช้ชีวิตต่อมาเรื่อยๆ แต่นับวันๆ ไอเรื่องการจบชีวิตตัวเองมันวนเวียนอยู่ในหัวบ่อยๆ ตอนแรกได้แค่คิดว่าไม่อยากทำเพราะกลัวตุย จนมาตอนนี้ ใกล้จะ30แล้ว เริ่มคิดว่าผมจะจบชีวิตตัวเองตอนไหนดี ต้องใช้ชีวิตเท่าไหร่จึงจะพอใจ

ผมเชื่อว่าพี่ๆที่อายุมากกว่าผมเคยผ่านเรื่องแบบนี้มาไม่มากก็น้อย  หรือเพื่อนๆน้องๆทุกคนน่าจะกำลังเจอแบบผมอยู่ ผมขอถามแบบไม่อายเลย ว่าผมควรทำยังไงกับสถานะการณ์ตอนนี้ รู้สึกว่าตัวเองกระจอกเมื่อเทียบกับคนอื่นๆ อยากพัฒนาตัวเอง นี่คือใจจริงที่ผมอยากจะทำ

สุดท้ายนี้ที่กล่าวมาข้างต้น เป็นเพียงความคิดและประสบการณ์ที่เจอ ส่วนความคิดของผมตอนนี้คืออยากมีชีวิตอยู่ต่อ อยากมีความสุข อยากตื่นมาแบบไม่ต้องรีบร้อนทำอะไร อยากนอนเท่าไหร่ก็นอน อยากกินไรก็กิน โดยไม่ต้องห่วงเรื่องเงินในกระเป๋า และไม่ต้องห่วงเรื่องเวลา อยากพัฒนาตัวเองโดยเริ่มจากการดูแลครอบครัวให้ได้ ผมคิดว่าถ้าผมทำได้ ผมจะไม่เครียดอีกต่อไป