ความจริงของธรรมชาตินั้นมีมากมาย แต่ความจริงที่ควรรู้และเป็นประโยชน์ ที่ทำให้เกิดปัญญามาใช้ดับทุกข์ทางใจได้ ก็คือความจริงเรื่องความเป็นอนิจัง (ความไม่เที่ยง เกิดแล้วต้องดับ), ทุกขัง (มีสภาวะที่ต้องทน),  และอนัตตา (ความไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริง) ของสังขาร (สิ่งปรุงแต่ง) ทั้งหลาย

แต่ถ้าสมมติว่ามีสังขารบางอย่างเกิดเปลี่ยนแปลงกลายเป็นสิ่งที่เที่ยงขึ้นมา (คือไม่ดับหายไป หรือมีการสืยต่อไว้เรื่อยไปตามความเห็นพวกสัสสตทิฏฐิ) อย่างเช่น ตามความเชื่อที่ว่า จิตของเรายังมีการเวียนว่ายตายเกิดได้เรื่อยไปแม้จะไม่มีร่างกายแล้วก็ตาม แล้วก็ไปเกิดเป็นเทวดาอยู่บนสวรรค์บนฟ้าบ้าง หรือไปเกิดเป็นสัตว์นรกอยู่ในนรกใต้ดินบ้าง เป็นต้น (อย่างที่คนทั่วไปเชื่อกันอยู่) อย่างนี้จึงจะเรียกว่าคำกล่าวที่ว่า "ความจริง คือ สิ่งที่มีอยู่หรือเป็นอยู่ตามธรรมชาติอย่างไม่มีวันเปลี่ยนแปลง" ไม่เป็นความจริง เพราะกลายเป็นว่ามันเปลี่ยนแปลงได้ (ความจริงคือจิตทั้งหลายมันไม่เที่ยง ดังนั้นจิตจึงต้องดับหายไปเมื่อไม่มีร่างกาย ซึ่งความจริงนี้จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง)