พอดีก็ปฏิบัติกรรมฐานนั่งสมาธิมาก็นานพอสมควร ศึกษาจากเน็ตแต่ก็ยังไม่ชัดเจน แต่อยากแลกเปลี่ยนประสบการณ์ หรือใครมีคำแนะนำบ้างครับ

1.นั่งสมาธิดูลมภาวนา เข้าออก สักพักภาวนาหาย ลมละเอียด จิตเริ่มนิ่ง หยุดความคิดได้สักพัก จิตเริ่มรวมเกิดปีติ รู้สึกเหมือนมีสารบางอย่างหลั่งลงมาจากสมองไหลไปตามร่างกายทุกส่วน แต่หัวจรดเท้า รู้สึกมีความสุขสบาย ร่างกายปลอดโปร่ง เบา แล้วก็ทรงอยู่ในอารมณ์นั้นสักพัก นี้เรียกว่า ได้ปฐมฌาน หรือเปล่าครับ ความรู้สึกแบบนี้เวลานั่งบางครั้งพอออกจากสมาธิแล้ว รู้สึกบ่อนำ้ตาตื้น พอได้ฟังธรรม หรืออ่านหนังสือธรรมะนี้ น้ำตามักจะไหลเกิดปีติอีก อาการนี้เป็นอยู่ประมาณ สองวันก็หายไป
2.มีอยู่สองครั้งได้ ได้รับรู้อารมณ์ใหม่ หลังจากเกิดสุขแล้วจิตเหมือนเพ่งอยู่ในความมืด อยู่ๆ ก็เกิดมีลำแสงพุ่งรวมกันเป้นจุดเล็กๆๆ จุดเดียว จากนั้นก็ระเบิดออกกลายเป็นแสงสว่างโพล่ง มีความสุขสว่างไสวจิตรับรู้ได้ นิ่งอยู่แบบนั้น ไม่มีความรู้สึกถึงลมหายใจ และร่างกาย ไม่มีเสียงใดๆๆ แต่อยู่ได้แป๊บเดียว พอฉุดคิดว่ามันคืออะไร จิตถอดออกมาทันที มันเป็นความรู้สึกที่แปลก หรือตรงนี้เรียกว่า ปฐมฌาน หรือเปล่าครับ


สภาวะตรงข้อสองนี้พยายามมาหลายเดือนละแต่ก็ยังไม่อีกเลย