ดูข้าบดินทร์จบพร้อมใจหาย (ไม่มีคุณพี่เหมแล้ว ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์หน้าฉันจะทำเยี่ยงไรดีเจ้าคะ T-T)
เห็นเพื่อนๆ ในแท็กข้าบดินทร์กรีดร้องอยากตามคุณพี่เหมไปเมืองวิลาศกัน แต่คงจนใจด้วยละครแลนวนิยายได้จบลงเพียงเท่านี้
ขณะที่ฉันกำลังไล่อ่านกระทู้หลังละครจบ ก็ได้พบเห็นรายนามคณะทูตไทยที่ออกเดินทางจากประเทศไทย ไปถวายเครื่องราชบรรณาการต่อสมเด็จพระนางเจ้าวิคตอเรีย เมื่อพุทธศักราช ๒๔๐๐ ในกระทู้นี้
http://ppantip.com/topic/33849917
ไล่ลงมาจนถึงรายชื่อที่สี่ ก็ให้คุ้นหูอย่างประหลาด
๔. ล่ามหลวง หม่อมราโชทัย ชื่อหม่อมราชวงศ์กระต่าย ( อิศรางกูร ณ กรุงเทพ)
พลันนึกขึ้นมาได้ว่า ท่านคือผู้แต่งนิราศลอนดอน ซึ่งเราเคยเล่าเรียนมาแต่ครั้งยังเยาว์อย่างไรเล่า
.
.
ขอยกข้อมูลจากเวบ
http://www.siamrath.co.th มาสักเล็กน้อย
พ.ศ. 2400 หม่อมราโชทัยได้ทำหน้าที่ล่ามร่วมคณะทูตที่พระยามนตรีสุริยวงศ์ (ชุ่ม บุนนาค) เป็นหัวหน้า เดินทางไปเจริญทางพระไมตรีกับประเทศอังกฤษ เมื่อกลับมาได้รับพระราชทานทองเล็กเป็นบำเหน็จความชอบในราชการ
นอกจากได้เขียนจดหมายเหตุเป็นรายงานไว้แล้ว ได้นำเนื้อความมาแต่งขยายเป็นกลอน เรียกชื่อว่า “นิราศลอนดอน” ขายกรรมสิทธิ์การพิมพ์ครั้งแรกให้หมอบรัดเลย์เป็นเงิน 400 บาท เมื่อ พ.ศ. 2404 ภายหลังเมื่อ พ.ศ. 2408 มีประกาศขายหนังสือในบางกอกรีคอเดอร์โดยระบุว่า “เจ้าของหนังสือนิราศลอนดอนนั้นอยู่ที่แพริมปากคลองขุดตพานหัน ชื่อนายจ่ารง”
.
.
.
กระนั้นแล้ว บรรดามิตรสหายผู้ใคร่อยากติดตามพ่อเหม หมอนวด ไปเมืองวิลาศ จงไปหานิราศลอนดอน ของหม่อมราโชทัยมาอ่านกันแล้วจิ้นตามกันให้สำราญเถิดเจ้าค่ะ จักได้ทั้งความรู้ทางประวัติศาสตร์แลความฟินไปพร้อมกัน
.
.
ปล. จขกท.อ่านบทเริ่มต้นที่หม่อมราโชทัยท่านร่ำลาคนรักของท่าน แล้วก็ให้นึกภาพพ่อเหมตอนลาแม่ลำดวนก่อนเรือออกจากท่าทีเดียวเชียว
นิราศเรื่องเมืองลอนดอนอาวรณ์ถวิล
จำจากมิตรขนิษฐายุพาพิน เพียงจะสิ้นชีวาด้วยอาลัย
ถ้าแม้ผิดมิใช่กิจนรินทร์ราช ไม่คลาคลาศคลายชิดพิสมัย
โดยภักดีมีประสงค์จำนงใน อาสาไทจอมจักรหลักนคร
มะเสงศุกรเดือนเก้าขึ้นสามค่ำ แสนระกำด้วยจะไปไกลสมร
เข้าชิดโฉมโลมลาพงางอน กล่าวสุนทรปลอบน้องอย่าหมองนวล
ค่อยอยู่เถิดนงเยาว์ลำเพาพักตร์ จะร้างรักแรมชมภิรมย์สงวน
ใช่แกล้งหน่ายแหนงขวัญให้รัญจวน อย่าคร่ำครวญโศกสร้อยน้อยฤทัย
ครั้นเสร็จสั่งยอดมิ่งทุกสิ่งสรรพ์ ก็ผายผันมายังท่าชลาไหล
ลงเรือเร่งรีบร้อนจรครรไล ล่องลงไปจอดนาวาท่าขุนนาง
เข้าประตูศรีสุนทรสท้อนจิตต์ ให้หวนคิดหวังสวาทไม่ขาดหมาง
เดินเข้าในราชฐานพระลานกลาง ดูสล้างเกณฑ์แห่แลวิไล
ใส่เสื้อหมวกแดงดีสีสอาด เดียรดาษธงทิวปลิวไสว
พระที่นั่งตั้งประทับกับเกยไชย จะคอยใส่ราชสาส์นพานสุวรรณ ฯ
ผู้ใดใคร่อยากทราบเหตุการณ์ยามคุณพี่เหมไปเมืองวิลาศ แนะนำให้อ่าน 'นิราศลอนดอน' นะเจ้าคะ
เห็นเพื่อนๆ ในแท็กข้าบดินทร์กรีดร้องอยากตามคุณพี่เหมไปเมืองวิลาศกัน แต่คงจนใจด้วยละครแลนวนิยายได้จบลงเพียงเท่านี้
ขณะที่ฉันกำลังไล่อ่านกระทู้หลังละครจบ ก็ได้พบเห็นรายนามคณะทูตไทยที่ออกเดินทางจากประเทศไทย ไปถวายเครื่องราชบรรณาการต่อสมเด็จพระนางเจ้าวิคตอเรีย เมื่อพุทธศักราช ๒๔๐๐ ในกระทู้นี้
http://ppantip.com/topic/33849917
ไล่ลงมาจนถึงรายชื่อที่สี่ ก็ให้คุ้นหูอย่างประหลาด
๔. ล่ามหลวง หม่อมราโชทัย ชื่อหม่อมราชวงศ์กระต่าย ( อิศรางกูร ณ กรุงเทพ)
พลันนึกขึ้นมาได้ว่า ท่านคือผู้แต่งนิราศลอนดอน ซึ่งเราเคยเล่าเรียนมาแต่ครั้งยังเยาว์อย่างไรเล่า
.
.
ขอยกข้อมูลจากเวบ http://www.siamrath.co.th มาสักเล็กน้อย
พ.ศ. 2400 หม่อมราโชทัยได้ทำหน้าที่ล่ามร่วมคณะทูตที่พระยามนตรีสุริยวงศ์ (ชุ่ม บุนนาค) เป็นหัวหน้า เดินทางไปเจริญทางพระไมตรีกับประเทศอังกฤษ เมื่อกลับมาได้รับพระราชทานทองเล็กเป็นบำเหน็จความชอบในราชการ
นอกจากได้เขียนจดหมายเหตุเป็นรายงานไว้แล้ว ได้นำเนื้อความมาแต่งขยายเป็นกลอน เรียกชื่อว่า “นิราศลอนดอน” ขายกรรมสิทธิ์การพิมพ์ครั้งแรกให้หมอบรัดเลย์เป็นเงิน 400 บาท เมื่อ พ.ศ. 2404 ภายหลังเมื่อ พ.ศ. 2408 มีประกาศขายหนังสือในบางกอกรีคอเดอร์โดยระบุว่า “เจ้าของหนังสือนิราศลอนดอนนั้นอยู่ที่แพริมปากคลองขุดตพานหัน ชื่อนายจ่ารง”
.
.
.
กระนั้นแล้ว บรรดามิตรสหายผู้ใคร่อยากติดตามพ่อเหม หมอนวด ไปเมืองวิลาศ จงไปหานิราศลอนดอน ของหม่อมราโชทัยมาอ่านกันแล้วจิ้นตามกันให้สำราญเถิดเจ้าค่ะ จักได้ทั้งความรู้ทางประวัติศาสตร์แลความฟินไปพร้อมกัน
.
.
ปล. จขกท.อ่านบทเริ่มต้นที่หม่อมราโชทัยท่านร่ำลาคนรักของท่าน แล้วก็ให้นึกภาพพ่อเหมตอนลาแม่ลำดวนก่อนเรือออกจากท่าทีเดียวเชียว
นิราศเรื่องเมืองลอนดอนอาวรณ์ถวิล
จำจากมิตรขนิษฐายุพาพิน เพียงจะสิ้นชีวาด้วยอาลัย
ถ้าแม้ผิดมิใช่กิจนรินทร์ราช ไม่คลาคลาศคลายชิดพิสมัย
โดยภักดีมีประสงค์จำนงใน อาสาไทจอมจักรหลักนคร
มะเสงศุกรเดือนเก้าขึ้นสามค่ำ แสนระกำด้วยจะไปไกลสมร
เข้าชิดโฉมโลมลาพงางอน กล่าวสุนทรปลอบน้องอย่าหมองนวล
ค่อยอยู่เถิดนงเยาว์ลำเพาพักตร์ จะร้างรักแรมชมภิรมย์สงวน
ใช่แกล้งหน่ายแหนงขวัญให้รัญจวน อย่าคร่ำครวญโศกสร้อยน้อยฤทัย
ครั้นเสร็จสั่งยอดมิ่งทุกสิ่งสรรพ์ ก็ผายผันมายังท่าชลาไหล
ลงเรือเร่งรีบร้อนจรครรไล ล่องลงไปจอดนาวาท่าขุนนาง
เข้าประตูศรีสุนทรสท้อนจิตต์ ให้หวนคิดหวังสวาทไม่ขาดหมาง
เดินเข้าในราชฐานพระลานกลาง ดูสล้างเกณฑ์แห่แลวิไล
ใส่เสื้อหมวกแดงดีสีสอาด เดียรดาษธงทิวปลิวไสว
พระที่นั่งตั้งประทับกับเกยไชย จะคอยใส่ราชสาส์นพานสุวรรณ ฯ