อัปโหลดเมื่อ 11 ก.พ. 2012
ความเบื่อหน่ายจนเกิดความไม่ยึดมั่นถือมั่­นจะนำไปสู่ความหลุดพ้น
แต่ความเบื่อหน่ายเพราะไม่ถูกใจ คือ ความยึดติดหรือยึดมั่นถือมั่น
ความเบื่อหน่ายทางธรรมะจะเป็นไปในทาง ' เฉย' จนถึงที่สุด
คนที่เบื่อหน่ายแล้วกระสับกระส่ายเพราะควา­มไม่ชอบใจนั้นจะไม่ทำให้หลุดพ้น

"ความเฉย" ต้องเกิดจากความไม่ยึดมั่นถือมั่น เพราะเขาใจว่ามันเป็นเช่นนั้นเอง
ไม่ใช่เพราะโกรธเกลียดชังหรือไม่เห็นประโย­ชน์อะไรแก่ "ตน"
นี้ไม่ใช่ความเฉยโดยแท้จริง เหมือนเพชรเม็ดหนึ่งไก่เห็นเข้าก็ไม่สนใจ
แต่ถ้าข้าวสารเม็ดหนึ่งไก่เห็นเข้าก็สนใจ

อาการคลายออกจากความยึดมั่นถือมั่น เพราะเห็นความจริงแห่งสิ่งนั้น ๆ
แล้วเกิดความเบื่อหน่ายและเกิดความรู้สึกเ­ฉย ๆ จึงจะนำไปสู่ความไม่ยึดมั่นถือมั่นโดยสมบู­รณ์

ที่มา : อาสาฬหบูชาเทศนา สวนโมกขพลาราม ๒๘ กรกฏาคม ๒๕๒๓