ไอ้แบบนี้คืออะไรครับ...
ท่านไปงานเลี้ยงบุฟเฟ่ท์ มีคนไปร่วมงานสัก 200 คน...
ตามมารยาท เราก็จะให้สุภาพสตรีไปตักก่อน
พวกผู้ชายก็รอ...
หลังจากการตักอาหารผ่านไปแล้ว 15 นาที
นึกออกใช่ไหมครับ...ภาพมันคุ้นตา
ต้มยำกุ้งจะกลายเป็นต้มยำเห็ด เผลอๆ เห็ดก็ยังไม่ค่อยจะเหลือ
แล้วพอเขาเอามาเติม อีกแป๊ปเดียว มันก็จะกลายเป็นต้มยำเห็ดอีก
โอเค...ไม่เป็นไร... ผมชอบต้มยำเห็ด
หลักจากตักอาหารผ่านไปแล้ว 15 นาที
แกงเขียวหวานไก่ จะกลายเป็นแกงมะเขือ ไร้ซึ่งวิญญาณไก้ใดๆ
มะเขือลอยตุ๊บป่องเต็มหม้อ มีเลือดไก่นิดหน่อยพองาม
และเศษหนังไก่ เหลือไว้ให้เราจินตนาการว่า มันคงผ่านการ กวน ซะจนเละเทะ
หนังก่ง หนังไก่หลุดกระจาย
ไม่เป็นไร...ผมชอบกินมะเขือ
หลักจากตักอาหารผ่านไปแล้ว 15 นาที
กุ้งแม่นำ้ทอดกระเทียมพริกไทย หายหมด เหลือแต่ผักแต่งจาน
เอามากี่ทีก็หายหมด เหลือแต่นำ้มันก้นกระทะเอาไว้ดูต่างหน้า
กุ้งนี่ไม่ต้องหวัง...โต๊ะนั้นมีกุ้งเป็นจานๆ โต๊ะนู้นก็มีกุ้งอร่ามเต็มจาน มีเหลือกิน เหลือใช้ แต่ตรู และคนส่วนใหญ่ไม่ได้กิน
ไม่เป็นไร...เอานำ้มันมาคลุกข้าวกินก็อร่อยดีเหมือนกันแฮะ
เอ...คนไทยนี่ท่าทางจะชอบอาหารโหมด โปรตีนแฮะ...ผมนึกเงียบๆ
อะไร อะไร ก็หมด เอาผัดผักรวมกุ้งแล้วกันวะ
แหม...ทายแม่น ยังกะหมอดู
ผัดผักรวมใส่กุ้ง ก็ไม่มีกุ้งเหลือซ๊าก...ตัว เป็นผัดผักรวมจริงจริ๊ง
แน๊ะ... เห็ดหอมก็ไม่เหลือ
มีหางกุ้งขาดๆอยู่พอให้เห็นอดีตอันเรืองรอง
เอาวะ...ผักรวม ก็ผักรวม
เหลืออะไร..
ขอบคุณนะ อุตส่าห์เหลือลาบหมูไว้ให้บ้าง
ขอบคุณนะ หมี่กรอบยังพอมี
อ้อ...มีห่อหมกเหลืออยู่ห่อสองห่อ
นำ้พริกอะไรไม่รู้เหลือก้นถ้วย ผักสดเพียบ กินไม่ค่อยเป็น
เฮ้ย ! มันชักจะมากไปแล้วนะ
นี่ไอ้คนตักแรกมัน ตักไม่เผื่อเหลือให้คนที่สองบ้างเลยหรือไงวะ
แล้วไอ้คนตักคนที่สอง มันตักไม่เผื่อเหลือ คนที่ สาม สี่ และห้าเลยหรือไงวะ
นี่เป็นอันว่า คนตักคนที่ 20 30 เป็นต้นไปนี่ต้องล่อหาหารมังสวิรัตกันเลยใช่ไหม
ที่เอามาเล่านี่ก็ด้วยความอาย
เพราะผมพาเพื่อนฝรั่งไปงานนี้ด้วย
เราคนไทยอยู่สภาพอากาศ และในผืนดิน ที่น่าจะอุดมสมบูรณ์ที่สุดในโลกแล้วนะครับ
แต่ทำไม เวลาทานอาหารบุฟเฟ่ท์ แล้วคนไทยชอบทำตัวเป็นมนุษย์ที่อดอยากที่สุดในโลกกันล่ะครับ
มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย...
ท้ายที่สุดแล้ว ผมกะไอ้เพื่อนฝรั่ง ก็ได้ข้าวกับลาบหมูรองท้อง เลิกงานแล้วก็ไปหาอะไรอื่นกินตามประสา
ไม่ได้โทษเจ้าภาพเลยแม่แต่นิดเดียวนะครับ อาหารมันก็ออกมาเพิ่มนั่นแหละ เร็วบ้าง ช้าบ้าง มีบ้าง ไม่มีบ้าง
แต่มันหมดอารมณ์จะกินอะไรแล้วครับ
ใครไปอยู่ตรงนั้นแบบพวกผมแล้วท่านจะ "อิ่ม" ไปโดยอัตโนมัติ
เกิดอาหาร ปลื้ม ปิติ...
พอกุ้งทอดมาที แกงไก่มาที เห็นพี่ไทยมะรุมมะตุ้มตักอาหารราวกับว่าหิวโหยมานานปี (ก็แน่ล่ะ คนมันยังไม่ได้กินอีกนับร้อย)
ผมเชื่อว่า เพื่อนๆคงเคยผ่านอะไรแบบที่ผมเจอมานี้
ผมไม่โทษใครทั้งนั้น
เอ่อ...ก็เรียนถามเพื่อนๆแบบสุภาพๆ ว่า มันจะเป็นหยั่งงี้กันอีกนานไหมครับ...
ขอบคุณนะครับ
คนไทยจะกินบุฟเฟ่ท์แบบนี้กันไปอีกนานมั๊ยครับ
ท่านไปงานเลี้ยงบุฟเฟ่ท์ มีคนไปร่วมงานสัก 200 คน...
ตามมารยาท เราก็จะให้สุภาพสตรีไปตักก่อน
พวกผู้ชายก็รอ...
หลังจากการตักอาหารผ่านไปแล้ว 15 นาที
นึกออกใช่ไหมครับ...ภาพมันคุ้นตา
ต้มยำกุ้งจะกลายเป็นต้มยำเห็ด เผลอๆ เห็ดก็ยังไม่ค่อยจะเหลือ
แล้วพอเขาเอามาเติม อีกแป๊ปเดียว มันก็จะกลายเป็นต้มยำเห็ดอีก
โอเค...ไม่เป็นไร... ผมชอบต้มยำเห็ด
หลักจากตักอาหารผ่านไปแล้ว 15 นาที
แกงเขียวหวานไก่ จะกลายเป็นแกงมะเขือ ไร้ซึ่งวิญญาณไก้ใดๆ
มะเขือลอยตุ๊บป่องเต็มหม้อ มีเลือดไก่นิดหน่อยพองาม
และเศษหนังไก่ เหลือไว้ให้เราจินตนาการว่า มันคงผ่านการ กวน ซะจนเละเทะ
หนังก่ง หนังไก่หลุดกระจาย
ไม่เป็นไร...ผมชอบกินมะเขือ
หลักจากตักอาหารผ่านไปแล้ว 15 นาที
กุ้งแม่นำ้ทอดกระเทียมพริกไทย หายหมด เหลือแต่ผักแต่งจาน
เอามากี่ทีก็หายหมด เหลือแต่นำ้มันก้นกระทะเอาไว้ดูต่างหน้า
กุ้งนี่ไม่ต้องหวัง...โต๊ะนั้นมีกุ้งเป็นจานๆ โต๊ะนู้นก็มีกุ้งอร่ามเต็มจาน มีเหลือกิน เหลือใช้ แต่ตรู และคนส่วนใหญ่ไม่ได้กิน
ไม่เป็นไร...เอานำ้มันมาคลุกข้าวกินก็อร่อยดีเหมือนกันแฮะ
เอ...คนไทยนี่ท่าทางจะชอบอาหารโหมด โปรตีนแฮะ...ผมนึกเงียบๆ
อะไร อะไร ก็หมด เอาผัดผักรวมกุ้งแล้วกันวะ
แหม...ทายแม่น ยังกะหมอดู
ผัดผักรวมใส่กุ้ง ก็ไม่มีกุ้งเหลือซ๊าก...ตัว เป็นผัดผักรวมจริงจริ๊ง
แน๊ะ... เห็ดหอมก็ไม่เหลือ
มีหางกุ้งขาดๆอยู่พอให้เห็นอดีตอันเรืองรอง
เอาวะ...ผักรวม ก็ผักรวม
เหลืออะไร..
ขอบคุณนะ อุตส่าห์เหลือลาบหมูไว้ให้บ้าง
ขอบคุณนะ หมี่กรอบยังพอมี
อ้อ...มีห่อหมกเหลืออยู่ห่อสองห่อ
นำ้พริกอะไรไม่รู้เหลือก้นถ้วย ผักสดเพียบ กินไม่ค่อยเป็น
เฮ้ย ! มันชักจะมากไปแล้วนะ
นี่ไอ้คนตักแรกมัน ตักไม่เผื่อเหลือให้คนที่สองบ้างเลยหรือไงวะ
แล้วไอ้คนตักคนที่สอง มันตักไม่เผื่อเหลือ คนที่ สาม สี่ และห้าเลยหรือไงวะ
นี่เป็นอันว่า คนตักคนที่ 20 30 เป็นต้นไปนี่ต้องล่อหาหารมังสวิรัตกันเลยใช่ไหม
ที่เอามาเล่านี่ก็ด้วยความอาย
เพราะผมพาเพื่อนฝรั่งไปงานนี้ด้วย
เราคนไทยอยู่สภาพอากาศ และในผืนดิน ที่น่าจะอุดมสมบูรณ์ที่สุดในโลกแล้วนะครับ
แต่ทำไม เวลาทานอาหารบุฟเฟ่ท์ แล้วคนไทยชอบทำตัวเป็นมนุษย์ที่อดอยากที่สุดในโลกกันล่ะครับ
มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย...
ท้ายที่สุดแล้ว ผมกะไอ้เพื่อนฝรั่ง ก็ได้ข้าวกับลาบหมูรองท้อง เลิกงานแล้วก็ไปหาอะไรอื่นกินตามประสา
ไม่ได้โทษเจ้าภาพเลยแม่แต่นิดเดียวนะครับ อาหารมันก็ออกมาเพิ่มนั่นแหละ เร็วบ้าง ช้าบ้าง มีบ้าง ไม่มีบ้าง
แต่มันหมดอารมณ์จะกินอะไรแล้วครับ
ใครไปอยู่ตรงนั้นแบบพวกผมแล้วท่านจะ "อิ่ม" ไปโดยอัตโนมัติ
เกิดอาหาร ปลื้ม ปิติ...
พอกุ้งทอดมาที แกงไก่มาที เห็นพี่ไทยมะรุมมะตุ้มตักอาหารราวกับว่าหิวโหยมานานปี (ก็แน่ล่ะ คนมันยังไม่ได้กินอีกนับร้อย)
ผมเชื่อว่า เพื่อนๆคงเคยผ่านอะไรแบบที่ผมเจอมานี้
ผมไม่โทษใครทั้งนั้น
เอ่อ...ก็เรียนถามเพื่อนๆแบบสุภาพๆ ว่า มันจะเป็นหยั่งงี้กันอีกนานไหมครับ...
ขอบคุณนะครับ