เห็นกระทู้ผีผีกำลังเป็นที่นิยม ผมเลยอยากจะมาเล่าประสบการณ์เจอผีบ้าง สิ่งที่ผมกำลังจะเล่าต่อไปนี้ แน่นอนว่าคือเรื่องจริง สำบัดสำนวนอาจไม่ดีพอเพราะผมไม่ใช่นักเขียนนิยาย นี่คือกระทู้รวมเรื่องผีที่ผมพบเจอตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันนะ
#เจอผีครั้งแรก...
ครอบครัวผมมีกันอยู่ 5 คนครับ คุณยาย พ่อ แม่ พี่1 น้อง1 และผม คุณยายท่านป่วยเนื่องจากลำใส้อุดตัน ผ่าตัดแล้ว และกลับมาฟื้นตัวที่บ้านครับ ก็ปรณนิบัติกันไปลูกหลานช่วยผลัดเปลี่ยนกันดูเเลครับ คุณยายท่านชอบบ่นว่าหลานไม่รัก(โดยเฉพาะผมนี่เเหละ ก็ผมพูดไม่เป็นนี่นา) แต่ตอนท่านนอนซม ผมก็เก็บก็เช็ด อาบน้ำ ทาแป้ง เช็ดอุจจาระ เช็ดปัสสาวะนะ เท่าที่คนแก่คนนึงจะขับถ่ายออกมาเพราะกลั้นไม่ได้เองเเล้ว ผมไม่รู้สึกรังเกียจในสิ่งนี้ เป็นสิ่งที่ผมควรทำเพราะผมก็ไม่เคยมีโอกาสปรณนิบัติดูแลท่านเลย ช่วงเวลานี้ดำเนินไปได้2 เดือนกว่า หลังจากนั้นยายผมก็เสียครับ งานศพก็จัดอย่างใหญ่โตนะเพราะท่านมีลูกถึง 7 คนครับ หลังจากงานเสร็จแล้วผมก็กลับบ้านครับ ผมไปหยิบไม้กวาดกะจะกวาดบ้านครับ แต่โดนแม่เอ็ดมาว่าห้ามกวาดเพราะงานศพยังไม่เสร็จ สิ่งไม่ดีอาจจะเข้ามาในบ้าน ผมก็พยักหน้านะแต่ไม่ทำตามหรอกผมมองว่ามันยังไม่ใช่เหตุผลที่ควรเชื่อครับ ผมก็เดินไปกะจะไล่กวาดมาตั้งแต่ห้องเสื้อผ้าครับ คือบ้านผมจะมีห้องหนึ่งห้องที่เก็บตู้เสื้อผ้าของทุกคนรวมกันไว้ครับ 7 ตู้ด้วยกัน ทันทีที่ผมเปิดประตูเข้าไป...ผมนี่อึ้งไปเลย ผมเห็นเป็นตัวคนนี่เเหละ แต่สีดำหมดจะเรียกว่าเป็นเงาดำๆก็น่าจะอธิบายได้ชัดสุดละนะ ผมกับเงาดำยืนจ้องกัน ผมไม่แน่ใจว่านานแค่ไหนแต่ที่แน่ๆนานพอจนเหงื่อผมออก เงานั้นไม่มีรายละเอียดครับ หมายความว่าไม่เห็นหู ตา หรือปาก เป็นสีดำสนิทหมดครับ แต่ผมมั่นใจว่าเรากำลังจ้องกันอยู่ครับ โชคช่วยที่ไม้กวาดในมือผมหล่นครับ เงานั้นตกใจเพราะแกเล่นวิ่งเข้าซอกตู้ไปเลย ผมยอมรับว่าเป็นช่วงเวลาที่ลำบาก ผมจะตามไปดูดีไหมนะหรือควรเผ่น...แน่หละผมเผ่น ทิ้งไว้แค่ไม้กวาดนอนโง่ๆในห้องตู้เสื้อผ้าครับ..และนี่คือครั้งแรกของการเห็นผี...
#ผีมานอนด้วย
เรื่องนี้เกิดขึ้นตอนผมอยู่ ม.ปลายครับ ผมย้ายไปเรียนโรงเรียนประจำจังหวัด เรื่องเกิดในคืนวันพฤ.ผมจำได้ ตอนค่ำมืดราวๆ6โมงเย็น ผมอยากกลับบ้านมากครับ ไม่รู้เป็นอะไรอยากกลับมาก มันก็มืดมากแล้วนะ จากในตัวจังหวัดไปบ้านผมราวๆ30กิโลได้ พาหนะในตอนนั้นมีแค่มอเตอร์ไซต์เวป125 เท่านั้นแหละครับ ไหนจะสายตาสั้น ขับรถตอนกลางคืนคงเกินไป ผมตัดสินใจไม่กลับ อ่านหนังสือเรื่อยเปื่อย ห้าทุ่มแล้วผมกะจะนอนแล้วครับ อยู่ๆไฟก็ดับ ผมก้ไม่ได้อะไรนะตอนนั้นก็แค่ไฟดับไง แต่ไม่นานขนแขนผมก็ลุกชูเลยครับ โอ้วววว เเบบนี้มันไม่ใช่ละผมตัดสินใจช่างหัวไฟมัน นอนแม่มเลย ซักพักผมได้ยินเสียง..ปุ๊ป!..ผมจำเสียงนี้ได้ มันเป็นเสียงปิดหนังสือครับ หนังสือเคมีที่ผมเพิ่งอ่านไปและผมไม่ได้เก็บครับ(เล่มใหญ่มาก คำภีร์เคมี) เอ่อ..ใครปิด?..เอาแล้วงัยทีนี้..ผมได้แต่นอนตะเเคงข้างคุมโปงครับ ไม่นานหลังจากเสียงนั้น ผมก็รู้สึกบางอย่างครับ ท่ามกลางความเงียบแบบนี้มันชัดมาก
..เสียงหมอนยุบครับ รู้สึกได้ว่าเตียงผมกำลังมีคนมานอน..ข้างๆ..มันจะเกินไปแล้วนะ แต่ก็นะผมไม่หันไปหรอก ถ้าเจอจังๆจะทำยังไงหละ คิดไม่ทันแรมผมต่ำมากตอนนั้น แต่ก็แปลกถึงผมได้แต่ข่มตานอน หลับทั้งๆที่กลัว ผมกลับไม่ฝันอะไรเลย คือนอนหลับสบายมาก..พอเย็นวันศุกร์ผมก้กลับบ้านครับ พบว่า คุณยายที่ครอบครัวผมเคารพ บ้านติดกันครับ ท่านเสียไปในคืนวันเดียวกับที่ผมเจอเหตุการณ์นั้น ไม่น่าหละผมถึงอยากกลับบ้านมาก คือทุกคนทันดูใจแกหมด ยกเว้นผม แม่ไม่อยากโทรบอกในคืนนั้นเพราะผมมีสอบวันศุกร์ครับ...ผมมั่นใจนะว่าเป็นท่านที่มานอนกับผม
#เจอผีดุที่หอพักวิทยาลัย
ก็เป็นช่วงที่ผมเรียนต่อครับ ต้องพักหอใน เป็นหอชายครับ ต้องบอกว่าผมย้ายห้องบ่อยมาก บางคืนผมต้องหนีหัวซุกหัวซุนหอบหมอนไปนอนกับเพื่อนครับ ตอนแรกผมพักชั้น2 พักกับเพื่อนๆ แต่ผมได้ยินเสียงเคาะประตูในตอนดึกบ่อยมากครับผมก็ไม่ได้อยู่ใกล้ประตูนะ คนอยู่ใกล้ก็นอนเฉย นอนสบายไปเลยนะ หงุดหงิดมากพูดเลย พอเปิดไปดูเท่านั้นแหละ ไม่เห็นใคร..ไม่ใช่ห้องข้างๆแน่นอนวะคับเพราะถ้าใช่ต้องมีเสียงเปิดประตู พอใกล้ขึ้นปี2 ผมตัดสินใจย้ายห้องขึ้นไปบนชั้น 3 ครับ ย้ายทันทีในเย็นวันที่รุ่นพี่ย้ายออกจากห้องครับ(เป็นห้องเก่าของรุ่นพี่ในสาขา) หวังว่าจะหนีร้อนมาพึ่งเย็น+วายไฟชั้น3แรงมากชั้น2นี่ระดับกากตม คืนแรกผมเจอรับน้องเดี่ยวเลย ผมเปิดไฟนอนนะ ด้วยความคิดแบบชาวไทยผู้โตมากับละครผีช่อง 3 ช่อง 7 ว่าผีกลัวแสงไฟ ที่ไหนได้ พอหลับไปซักพัก ผมตื่นครับผมรู้ว่าผมไม่ได้ฝันทำไมหนะเหรอ เพราะผมสายตาสั้นถ้าเราฝันภาพจะยังคงชัดครับ ภาพที่ผมเห็นหลังจากลืมตาคือ ภาพเบลอๆแบบปกติในตอนที่ไม่ได้ใส่แว่น เงาดำๆกำลังยืนจ้องผมครับ...อีกแล้วสินะ..แต่ครั้งนี้แปลกไปจากครั้งก่อน เงาดำนี่ผมรู้ว่าเป็นผู้หญิงครับ ไม่รู้รู้ได้ไงนะแต่ผมมั่นใจว่าเป็นผู้หญิงนะ ผมอยากจะพลิกตัวหนีครับแต่..ขยับตัวไม่ได้!
ละ..เอาไงหละทีนี้ คิดไปก็จ้องกันไป เท่าที่ผมจำได้เราจ้องกันมันนานมากนะ จนผมเผลอหลับไปครับ...
...จากเรื่องเมื่อคืน ผมคิดว่าคงเป็นเจ้าที่มาทักมาทายครับ เอาตรงๆกลัวครับ หลังจากนั้นเพื่อนๆก็ย้ายเข้ามาครับ อยู่กันทั้งหมด 5 คน ห้องค่อนข้างกว้างมากพอที่เราจะแบ่งเป็นล็อกๆของใครของมันโดยใช้ตู้เสื้อผ้ากั้น ผมก็เอาตู้มากั้นเป็นอีกห้องหนึ่งเลย คืนนี้ผีไม่ได้หลอกผมแน่เพราะผมทำผ้าม่านปิดไว้ครับ(เป็นเตียง 2 ชั้นครับ ผมนอนชั้นล่าง ชั้นบนว่างเอาม่านกั้นชั้นล่างปิดไว้ครับ) ผมหวังว่าจะนอนหลับสบายแน่ๆคืนนี้..แต่...ความรู้สึกเดิมอีกแล้ว ผมตื่นมากลางดึก ผมรู้สึกว่ามีคนกำลังยืนมองผมอยู่ ชัดเลยใกล้มากจนชัดเลย เงาดำๆอยู่ข้างนอกนั่น มีเพียงผ้าม่านเท่านั้นที่กั้นระหว่างเรา เฮ่อยังดีนะที่เราเอาม่านปิดไว้ถ้าไม่มีคงเจอเเบบเมื่อคืนก่อน ผมก็แค่ทำเป็นไม่สนใจก็เลยจะพลิกตัวหันหลังให้..แต่...ผม..ขยับตัวไม่ได้...เอาแล้วไง...แล้วอยู่ดีๆมือสีดำก็แหวกผ้าม่านผมครับ แหวกแบบกระชากเลย แล้วเงาสีดำก็ก้มลงมาจ้องผม คราวนี้ใกล้กว่าวันก่อนครับ ระยะประชิด อีกนิดนี่จะจูบกันแล้ว ผมนี่ไม่ไหวแล้วอารมณ์นั้นจะร้องก็ร้องไม่ออก ลืมได้แค่ตา เราจ้องกันนานมาก ไม่รู้เป็นอะไรผมก็ไม่เข้าใจทำไมผมต้องจ้องกลับ ผมควรหลับตาและแกล้งนอนหลับไปเลยแต่ก็ไม่ทำ (ร่างกายขยับไม่ได้นะครับหลับได้แค่ตา) ผมรู้สึกว่าเขาไม่ใช่เงาดำเมื่อคืนก่อน เป็นผู้ชายแน่ๆ ผมรู้สึกแบบนั้นนะ..อยากจะสวดมนต์แต่นึกไม่ออกครับ..สุดท้ายไม่รู้หลับเอาตอนไหน
...ไม่ไหวแล้วครับ เฮี้ยนกันเกินไปแล้ว ผมตัดสินใจไปเอาพระพุทธรูปจากห้องพี่มาครับ ขนาดองค์ก็ประมาณที่เรามีไว้ประจำบ้านนั่นแหละครับ ผมตั้งโต๊ะบูชาไว้บนเตียงชั้น 2 เหนือหัวผมเลย เรียกได้ว่า ครบเซ็ทครับ รอดแน่ๆคืนนี้ ผมก็สวดมนต์ทุกคืนนะ เท่าที่เวลาจะอำนวย ตั้งแต่นั้นมาผมก็ไม่เจออีกเลย แต่มีคืนหนึ่งที่ผมไม่ได้สวดครับ มาแบบเดิมเลย แหวกผ้าม่านมาจ้องผมอีกแล้ว ไม่ไหวแล้วผมนี่ด่านี่สารพัดเลยครับ จะหลอกกรูทำไหม เมิงว่าเหรอ ไอ้พี่เชี่ย ไอ้
ถ้าเมิงไม่ไปกรูจะแช่งเมิง ไม่ให้ผุดไม่ให้เกิดเลยไอ้สัส! สบายเลยครับทีนี้ หายว๊าปไปกับตา ยังกะการ์ตูน เออวิธีนี้เข้าท่าเเฮะ ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่เจอกันจะๆเลยครับ..แต่.......
...มีวันหนึ่งที่เรานั่งกินสุกี้กันครับกับเพื่อนเมด ก็เล่าๆกันไป เพื่อนคนหนึ่งที่นอนใกล้ประตูห้องน้ำมันก็ถามว่า ผมเนี่ยมาอาบน้ำอะไรดึกๆดื่นๆ..ผมก็เถียงนะว่าไม่ได้อาบ ไม่ใช่ผม คนอื่นรึเปล่า เอาตรงๆผมไม่ชอบอาบน้ำครับ อ่านหนังสือแล้วหลับเลย555 เเต่เพื่อนในห้องก็ยืนยันไม่มีใครมาอาบตอนดึกเลย พีคสุดตรงที่ เพื่อนมันบอกว่า ก็กรูเห็นออกมาจากมุมเมิงอ่ะไม่ใช่เมิงเหรอ...มองหน้าสิครับ อึ้งอยู่พักใหญ่..ไม่ใช่ผมแน่นอน.เพื่อนอีกคนก็บอกว่าได้ยินเสียงเก็บชีทเก็บหนังสือมาจากมุมเมิงนะ (มุมของผมมีโต๊ะ3 ตัวครับ เอาไว้วางชีท 1ตัว อ่านหนังสือ 1 ตัว วางของกิน 1 ตัวและตอนอ่านหนังสือจะกระจัดกระจายมากครับ ผมอ่านเรื่องละหลายๆเล่ม แต่ผมก็ไม่เคยเก็บเลยนะ จนกว่าอีกวันโน่นแหละ ง่วงก็นอนเลย)...เงียบกันไปพักใหญ่..เดี๋ยวคืนนี้ดูกัน ว่าจะมีอะไรรึเปล่า...รออะไรหละครับ ก่อนจะนอนผมก็ถ่ายภาพกองชีทกองหนังสือผมไว้สิครับ เช้ามาจะได้เอามาเทียบว่าแตกต่างกันไหม พอมาเทียบ ผมนี่โล่งอกไปเลย ทุกอย่างปกติครับ...ในวันนั้น..แต่...ผมทำอย่างนี้เรื่อยๆครับ ก็ไม่เคยมีอะไรเปลี่ยนไปนะ กองชีทก็จัดวางเหมือนเดิมทุกอย่างปกติ...เอะ..หรือผีมันจะรู้วะว่าเราตั้งใจจับผิดมัน....แอบถ่ายสิครับ แอบแบบเนียนๆซ่อนมือถือในซองมาม่าครับถ่ายรัวๆ อ่าห์ รูปบีฟอกับอาฟเตอร์นี่มันต่างกันมากครับ ชัดเจนเลยว่ามีคนมาเก็บชีทให้ ผมไปถามเพื่อนว่ามีใครมาหาผมบ้างมั้ย(ถามอ้อมๆ) ไม่มีครับ มั่นใจเลยอีกเหตุผลหนึ่งคือนิสัยเพื่อนผมไม่มีใครขยันมาเก็บชีทให้คนอื่นหรอกครับ555 ก็ได้รู้คำตอบแล้ว แต่ผมไม่ได้สนใจหรอกครับ เพราะถ้าผมใส่ใจกับเรื่องนี้ผมคงสติแตกแน่ๆ เพื่อนในห้องก็ยืนยันว่าเหมือนเดิมทุกประการ เป็นแบบนี้ทุกๆคืน เสียงเก็บชีท--เดินเข้าห้องน้ำ--เสียงเปิดสวิตไฟ(เเต่ไฟไม่ติดนะ)---เสียงอาบน้ำจากสายบัว---แต่ไม่มีเสียงเปิดประตูขาออกมาจากห้องน้ำนะ...ผมได้แต่หวังว่าผีมันคงไม่ได้มานอนเตียงเดียวกับผมนะ คงไม่ใช่หรอกเพราะถ้าใช่ผมคงรู้สิแต่ก็ขอบใจนะที่ไม่ออกมาให้ผมเห็น อยู่ใครอยู่มันไป อย่ามาเจ๋อให้ผมเห็นละกัน พ่อจะด่าให้เสียคนเลย...
..มีอีกๆ...
ประสบการณ์เจอผี รวมทุกภาคในชีวิต เท่าที่เคยเจอมา
#เจอผีครั้งแรก...
ครอบครัวผมมีกันอยู่ 5 คนครับ คุณยาย พ่อ แม่ พี่1 น้อง1 และผม คุณยายท่านป่วยเนื่องจากลำใส้อุดตัน ผ่าตัดแล้ว และกลับมาฟื้นตัวที่บ้านครับ ก็ปรณนิบัติกันไปลูกหลานช่วยผลัดเปลี่ยนกันดูเเลครับ คุณยายท่านชอบบ่นว่าหลานไม่รัก(โดยเฉพาะผมนี่เเหละ ก็ผมพูดไม่เป็นนี่นา) แต่ตอนท่านนอนซม ผมก็เก็บก็เช็ด อาบน้ำ ทาแป้ง เช็ดอุจจาระ เช็ดปัสสาวะนะ เท่าที่คนแก่คนนึงจะขับถ่ายออกมาเพราะกลั้นไม่ได้เองเเล้ว ผมไม่รู้สึกรังเกียจในสิ่งนี้ เป็นสิ่งที่ผมควรทำเพราะผมก็ไม่เคยมีโอกาสปรณนิบัติดูแลท่านเลย ช่วงเวลานี้ดำเนินไปได้2 เดือนกว่า หลังจากนั้นยายผมก็เสียครับ งานศพก็จัดอย่างใหญ่โตนะเพราะท่านมีลูกถึง 7 คนครับ หลังจากงานเสร็จแล้วผมก็กลับบ้านครับ ผมไปหยิบไม้กวาดกะจะกวาดบ้านครับ แต่โดนแม่เอ็ดมาว่าห้ามกวาดเพราะงานศพยังไม่เสร็จ สิ่งไม่ดีอาจจะเข้ามาในบ้าน ผมก็พยักหน้านะแต่ไม่ทำตามหรอกผมมองว่ามันยังไม่ใช่เหตุผลที่ควรเชื่อครับ ผมก็เดินไปกะจะไล่กวาดมาตั้งแต่ห้องเสื้อผ้าครับ คือบ้านผมจะมีห้องหนึ่งห้องที่เก็บตู้เสื้อผ้าของทุกคนรวมกันไว้ครับ 7 ตู้ด้วยกัน ทันทีที่ผมเปิดประตูเข้าไป...ผมนี่อึ้งไปเลย ผมเห็นเป็นตัวคนนี่เเหละ แต่สีดำหมดจะเรียกว่าเป็นเงาดำๆก็น่าจะอธิบายได้ชัดสุดละนะ ผมกับเงาดำยืนจ้องกัน ผมไม่แน่ใจว่านานแค่ไหนแต่ที่แน่ๆนานพอจนเหงื่อผมออก เงานั้นไม่มีรายละเอียดครับ หมายความว่าไม่เห็นหู ตา หรือปาก เป็นสีดำสนิทหมดครับ แต่ผมมั่นใจว่าเรากำลังจ้องกันอยู่ครับ โชคช่วยที่ไม้กวาดในมือผมหล่นครับ เงานั้นตกใจเพราะแกเล่นวิ่งเข้าซอกตู้ไปเลย ผมยอมรับว่าเป็นช่วงเวลาที่ลำบาก ผมจะตามไปดูดีไหมนะหรือควรเผ่น...แน่หละผมเผ่น ทิ้งไว้แค่ไม้กวาดนอนโง่ๆในห้องตู้เสื้อผ้าครับ..และนี่คือครั้งแรกของการเห็นผี...
#ผีมานอนด้วย
เรื่องนี้เกิดขึ้นตอนผมอยู่ ม.ปลายครับ ผมย้ายไปเรียนโรงเรียนประจำจังหวัด เรื่องเกิดในคืนวันพฤ.ผมจำได้ ตอนค่ำมืดราวๆ6โมงเย็น ผมอยากกลับบ้านมากครับ ไม่รู้เป็นอะไรอยากกลับมาก มันก็มืดมากแล้วนะ จากในตัวจังหวัดไปบ้านผมราวๆ30กิโลได้ พาหนะในตอนนั้นมีแค่มอเตอร์ไซต์เวป125 เท่านั้นแหละครับ ไหนจะสายตาสั้น ขับรถตอนกลางคืนคงเกินไป ผมตัดสินใจไม่กลับ อ่านหนังสือเรื่อยเปื่อย ห้าทุ่มแล้วผมกะจะนอนแล้วครับ อยู่ๆไฟก็ดับ ผมก้ไม่ได้อะไรนะตอนนั้นก็แค่ไฟดับไง แต่ไม่นานขนแขนผมก็ลุกชูเลยครับ โอ้วววว เเบบนี้มันไม่ใช่ละผมตัดสินใจช่างหัวไฟมัน นอนแม่มเลย ซักพักผมได้ยินเสียง..ปุ๊ป!..ผมจำเสียงนี้ได้ มันเป็นเสียงปิดหนังสือครับ หนังสือเคมีที่ผมเพิ่งอ่านไปและผมไม่ได้เก็บครับ(เล่มใหญ่มาก คำภีร์เคมี) เอ่อ..ใครปิด?..เอาแล้วงัยทีนี้..ผมได้แต่นอนตะเเคงข้างคุมโปงครับ ไม่นานหลังจากเสียงนั้น ผมก็รู้สึกบางอย่างครับ ท่ามกลางความเงียบแบบนี้มันชัดมาก
..เสียงหมอนยุบครับ รู้สึกได้ว่าเตียงผมกำลังมีคนมานอน..ข้างๆ..มันจะเกินไปแล้วนะ แต่ก็นะผมไม่หันไปหรอก ถ้าเจอจังๆจะทำยังไงหละ คิดไม่ทันแรมผมต่ำมากตอนนั้น แต่ก็แปลกถึงผมได้แต่ข่มตานอน หลับทั้งๆที่กลัว ผมกลับไม่ฝันอะไรเลย คือนอนหลับสบายมาก..พอเย็นวันศุกร์ผมก้กลับบ้านครับ พบว่า คุณยายที่ครอบครัวผมเคารพ บ้านติดกันครับ ท่านเสียไปในคืนวันเดียวกับที่ผมเจอเหตุการณ์นั้น ไม่น่าหละผมถึงอยากกลับบ้านมาก คือทุกคนทันดูใจแกหมด ยกเว้นผม แม่ไม่อยากโทรบอกในคืนนั้นเพราะผมมีสอบวันศุกร์ครับ...ผมมั่นใจนะว่าเป็นท่านที่มานอนกับผม
#เจอผีดุที่หอพักวิทยาลัย
ก็เป็นช่วงที่ผมเรียนต่อครับ ต้องพักหอใน เป็นหอชายครับ ต้องบอกว่าผมย้ายห้องบ่อยมาก บางคืนผมต้องหนีหัวซุกหัวซุนหอบหมอนไปนอนกับเพื่อนครับ ตอนแรกผมพักชั้น2 พักกับเพื่อนๆ แต่ผมได้ยินเสียงเคาะประตูในตอนดึกบ่อยมากครับผมก็ไม่ได้อยู่ใกล้ประตูนะ คนอยู่ใกล้ก็นอนเฉย นอนสบายไปเลยนะ หงุดหงิดมากพูดเลย พอเปิดไปดูเท่านั้นแหละ ไม่เห็นใคร..ไม่ใช่ห้องข้างๆแน่นอนวะคับเพราะถ้าใช่ต้องมีเสียงเปิดประตู พอใกล้ขึ้นปี2 ผมตัดสินใจย้ายห้องขึ้นไปบนชั้น 3 ครับ ย้ายทันทีในเย็นวันที่รุ่นพี่ย้ายออกจากห้องครับ(เป็นห้องเก่าของรุ่นพี่ในสาขา) หวังว่าจะหนีร้อนมาพึ่งเย็น+วายไฟชั้น3แรงมากชั้น2นี่ระดับกากตม คืนแรกผมเจอรับน้องเดี่ยวเลย ผมเปิดไฟนอนนะ ด้วยความคิดแบบชาวไทยผู้โตมากับละครผีช่อง 3 ช่อง 7 ว่าผีกลัวแสงไฟ ที่ไหนได้ พอหลับไปซักพัก ผมตื่นครับผมรู้ว่าผมไม่ได้ฝันทำไมหนะเหรอ เพราะผมสายตาสั้นถ้าเราฝันภาพจะยังคงชัดครับ ภาพที่ผมเห็นหลังจากลืมตาคือ ภาพเบลอๆแบบปกติในตอนที่ไม่ได้ใส่แว่น เงาดำๆกำลังยืนจ้องผมครับ...อีกแล้วสินะ..แต่ครั้งนี้แปลกไปจากครั้งก่อน เงาดำนี่ผมรู้ว่าเป็นผู้หญิงครับ ไม่รู้รู้ได้ไงนะแต่ผมมั่นใจว่าเป็นผู้หญิงนะ ผมอยากจะพลิกตัวหนีครับแต่..ขยับตัวไม่ได้!
...จากเรื่องเมื่อคืน ผมคิดว่าคงเป็นเจ้าที่มาทักมาทายครับ เอาตรงๆกลัวครับ หลังจากนั้นเพื่อนๆก็ย้ายเข้ามาครับ อยู่กันทั้งหมด 5 คน ห้องค่อนข้างกว้างมากพอที่เราจะแบ่งเป็นล็อกๆของใครของมันโดยใช้ตู้เสื้อผ้ากั้น ผมก็เอาตู้มากั้นเป็นอีกห้องหนึ่งเลย คืนนี้ผีไม่ได้หลอกผมแน่เพราะผมทำผ้าม่านปิดไว้ครับ(เป็นเตียง 2 ชั้นครับ ผมนอนชั้นล่าง ชั้นบนว่างเอาม่านกั้นชั้นล่างปิดไว้ครับ) ผมหวังว่าจะนอนหลับสบายแน่ๆคืนนี้..แต่...ความรู้สึกเดิมอีกแล้ว ผมตื่นมากลางดึก ผมรู้สึกว่ามีคนกำลังยืนมองผมอยู่ ชัดเลยใกล้มากจนชัดเลย เงาดำๆอยู่ข้างนอกนั่น มีเพียงผ้าม่านเท่านั้นที่กั้นระหว่างเรา เฮ่อยังดีนะที่เราเอาม่านปิดไว้ถ้าไม่มีคงเจอเเบบเมื่อคืนก่อน ผมก็แค่ทำเป็นไม่สนใจก็เลยจะพลิกตัวหันหลังให้..แต่...ผม..ขยับตัวไม่ได้...เอาแล้วไง...แล้วอยู่ดีๆมือสีดำก็แหวกผ้าม่านผมครับ แหวกแบบกระชากเลย แล้วเงาสีดำก็ก้มลงมาจ้องผม คราวนี้ใกล้กว่าวันก่อนครับ ระยะประชิด อีกนิดนี่จะจูบกันแล้ว ผมนี่ไม่ไหวแล้วอารมณ์นั้นจะร้องก็ร้องไม่ออก ลืมได้แค่ตา เราจ้องกันนานมาก ไม่รู้เป็นอะไรผมก็ไม่เข้าใจทำไมผมต้องจ้องกลับ ผมควรหลับตาและแกล้งนอนหลับไปเลยแต่ก็ไม่ทำ (ร่างกายขยับไม่ได้นะครับหลับได้แค่ตา) ผมรู้สึกว่าเขาไม่ใช่เงาดำเมื่อคืนก่อน เป็นผู้ชายแน่ๆ ผมรู้สึกแบบนั้นนะ..อยากจะสวดมนต์แต่นึกไม่ออกครับ..สุดท้ายไม่รู้หลับเอาตอนไหน
...ไม่ไหวแล้วครับ เฮี้ยนกันเกินไปแล้ว ผมตัดสินใจไปเอาพระพุทธรูปจากห้องพี่มาครับ ขนาดองค์ก็ประมาณที่เรามีไว้ประจำบ้านนั่นแหละครับ ผมตั้งโต๊ะบูชาไว้บนเตียงชั้น 2 เหนือหัวผมเลย เรียกได้ว่า ครบเซ็ทครับ รอดแน่ๆคืนนี้ ผมก็สวดมนต์ทุกคืนนะ เท่าที่เวลาจะอำนวย ตั้งแต่นั้นมาผมก็ไม่เจออีกเลย แต่มีคืนหนึ่งที่ผมไม่ได้สวดครับ มาแบบเดิมเลย แหวกผ้าม่านมาจ้องผมอีกแล้ว ไม่ไหวแล้วผมนี่ด่านี่สารพัดเลยครับ จะหลอกกรูทำไหม เมิงว่าเหรอ ไอ้พี่เชี่ย ไอ้
...มีวันหนึ่งที่เรานั่งกินสุกี้กันครับกับเพื่อนเมด ก็เล่าๆกันไป เพื่อนคนหนึ่งที่นอนใกล้ประตูห้องน้ำมันก็ถามว่า ผมเนี่ยมาอาบน้ำอะไรดึกๆดื่นๆ..ผมก็เถียงนะว่าไม่ได้อาบ ไม่ใช่ผม คนอื่นรึเปล่า เอาตรงๆผมไม่ชอบอาบน้ำครับ อ่านหนังสือแล้วหลับเลย555 เเต่เพื่อนในห้องก็ยืนยันไม่มีใครมาอาบตอนดึกเลย พีคสุดตรงที่ เพื่อนมันบอกว่า ก็กรูเห็นออกมาจากมุมเมิงอ่ะไม่ใช่เมิงเหรอ...มองหน้าสิครับ อึ้งอยู่พักใหญ่..ไม่ใช่ผมแน่นอน.เพื่อนอีกคนก็บอกว่าได้ยินเสียงเก็บชีทเก็บหนังสือมาจากมุมเมิงนะ (มุมของผมมีโต๊ะ3 ตัวครับ เอาไว้วางชีท 1ตัว อ่านหนังสือ 1 ตัว วางของกิน 1 ตัวและตอนอ่านหนังสือจะกระจัดกระจายมากครับ ผมอ่านเรื่องละหลายๆเล่ม แต่ผมก็ไม่เคยเก็บเลยนะ จนกว่าอีกวันโน่นแหละ ง่วงก็นอนเลย)...เงียบกันไปพักใหญ่..เดี๋ยวคืนนี้ดูกัน ว่าจะมีอะไรรึเปล่า...รออะไรหละครับ ก่อนจะนอนผมก็ถ่ายภาพกองชีทกองหนังสือผมไว้สิครับ เช้ามาจะได้เอามาเทียบว่าแตกต่างกันไหม พอมาเทียบ ผมนี่โล่งอกไปเลย ทุกอย่างปกติครับ...ในวันนั้น..แต่...ผมทำอย่างนี้เรื่อยๆครับ ก็ไม่เคยมีอะไรเปลี่ยนไปนะ กองชีทก็จัดวางเหมือนเดิมทุกอย่างปกติ...เอะ..หรือผีมันจะรู้วะว่าเราตั้งใจจับผิดมัน....แอบถ่ายสิครับ แอบแบบเนียนๆซ่อนมือถือในซองมาม่าครับถ่ายรัวๆ อ่าห์ รูปบีฟอกับอาฟเตอร์นี่มันต่างกันมากครับ ชัดเจนเลยว่ามีคนมาเก็บชีทให้ ผมไปถามเพื่อนว่ามีใครมาหาผมบ้างมั้ย(ถามอ้อมๆ) ไม่มีครับ มั่นใจเลยอีกเหตุผลหนึ่งคือนิสัยเพื่อนผมไม่มีใครขยันมาเก็บชีทให้คนอื่นหรอกครับ555 ก็ได้รู้คำตอบแล้ว แต่ผมไม่ได้สนใจหรอกครับ เพราะถ้าผมใส่ใจกับเรื่องนี้ผมคงสติแตกแน่ๆ เพื่อนในห้องก็ยืนยันว่าเหมือนเดิมทุกประการ เป็นแบบนี้ทุกๆคืน เสียงเก็บชีท--เดินเข้าห้องน้ำ--เสียงเปิดสวิตไฟ(เเต่ไฟไม่ติดนะ)---เสียงอาบน้ำจากสายบัว---แต่ไม่มีเสียงเปิดประตูขาออกมาจากห้องน้ำนะ...ผมได้แต่หวังว่าผีมันคงไม่ได้มานอนเตียงเดียวกับผมนะ คงไม่ใช่หรอกเพราะถ้าใช่ผมคงรู้สิแต่ก็ขอบใจนะที่ไม่ออกมาให้ผมเห็น อยู่ใครอยู่มันไป อย่ามาเจ๋อให้ผมเห็นละกัน พ่อจะด่าให้เสียคนเลย...
..มีอีกๆ...