เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงกับจูดี้เองค่ะ คิดว่าน่ากลัวอยู่เหมือนกัน เลยนำมาแบ่งปันค่ะ

คืนวันที่ 14 พฤษภาคม 2557

คืนวันนั้นจูดี้รู้สึกร้อนมาก ด้วยความที่ห้องตัวเองแอร์เสีย เลยตัดสินใจไปนอนที่ห้องพักสำหรับแขกแทน
ลักษณะการจัดห้องนี้คือ เมื่อเปิดประตูห้องเข้าไป จะเห็นเตียงนอนที่หันปลายเท้ามาทางประตู
และหัวเตียงก็เป็นหน้าต่าง ถัดจากประตูเข้าห้องนอนก็จะเป็นประตูห้องน้ำค่ะ (เรื่องทิศอาจจะไม่เกี่ยว)

คืนนั้นจูดี้ฝันวันมีผู้ชายคนหนึ่ง ใส่เสื้อสีขาวแขนยาว กางเกงขายาวสีดำ คล้ายชุดนักศึกษา แต่ค่อนข้างโคล่งเพราะชุดใหญ่กว่าตัว
ผู้ชายคนนั้นคือมีผิวขาวซีด ดูก็รู้ค่ะว่าสภาพไม่ใช่คน แต่จูดี้เห็นหน้าเค้าไม่ชัดเท่าไหร่
เค้ายื่นเศษผ้าดิบสีขาวขนาดครึ่งฝ่ามือลักษณะเหมือนถูกฉีกออกมาอย่างไม่ประณีตสักเท่าไหร่
บนผืนผ้ามีตัวเลข เขียนไว้ด้วยปากกาหมึกซึมสีดำดังนี้

23
289

เลข 23 เป็น มีขนาดใหญ่และอยู่ด้านบน
เลข 289 เป็นเลขที่มีขนาดเล็กกว่า และมีลักษณะคล้ายหยดน้ำเปียกที่ตรงเลข 8 ทำให้มองไม่ค่อยชัดเท่าไหร่
จูดี้ตกใจและสะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที
จูดี้คิดในใจว่า เอาล่ะ...ถ้าถูกหวยขึ้นมาจะทำบุญชุดใหญ่ให้เลย

วันที่ 15 พฤษภาคม 2557

จูดี้โทรหาป้าที่สนิทกันเพื่อฝากซื้อหวย

วันที่ 16 พฤษภาคม 2557

- ป้าโทรมาบอกว่าคนขายไม่อยู่
- จูดี้ได้เบอร์คนขายเจ้าใหม่มา ทุกครั้งที่กดเบอร์โทรหาเจ้ามือ แม่ก็จะโทรมา เป็นอยู่อย่างนั้น 10 กว่าครั้ง
  จูดี้เลยคิดว่ามันคงไม่ถูก แม่เลยโทรมาขัด เลยตัดใจไม่ซื้อ
- เมื่อเวลาประกาศผลหวยออก เลข 23 เป็นเลขท้ายรางวัลที่ 1 แต่จูดี้ไม่ได้ซื้อ
- เล่าเรื่องนี้ให้หลายๆคนฟัง และทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ไม่ได้ซื้อ แต่เลขมันถูก ยังไงก็ต้องไปทำบุญ

จนกระทั่งวันที่ 27 พฤษภาคม 2557 ..... จูดี้ก็ยังไม่ได้ไปทำบุญ

คืนวันที่ 27 พฤษภาคม 2557

จูดี้ย้ายกลับมานอนที่ห้องนอนของตัวเอง
ลักษณะห้องนอนของตัวเอง คือหัวเตียงและด้านซ้ายของเตียงจะมีหน้าต่าง
โดยมีม่านแขวนปิดหน้าต่างเอาไว้ และด้วยความที่จูดี้ไม่ได้นอนห้องนาน
จูดี้จึงเข้าใจว่าแม่เลื่อนบานกระจกปิดล็อกเอาไว้ ซึ่งจูดี้เองก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร

จูดี้ปิดไฟและล้มตัวลงนอนที่เตียงนอน จากนั้นก็เริ่มดูซีรี่ส์เกาหลีต่อ
ภาพเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นในซีรี่ส์ที่ดูอยู่นั้น คือภาพที่มีตัวละครหนึ่งตัวเดินลงมาจากชั้นสอง
และถามเจ้าของหอพักที่กำลังนั่งทานข้าวอยู่ว่า ห้องพักที่ปล่อยว่างไว้รกๆนั่นน่ะ มีคนเช่าไปหรือยัง

จู่ๆจูดี้ก็ได้ยินเสียงคล้ายๆหนู ร้องจี๊ดๆ จูดี้รีบกด Pause แล้วตั้งใจฟังเสียงนั้น
ปรากฏว่าเสียงนั้นเงียบไป..... จูดี้คิดว่าหรือมันเป็นเสียงจากในซีรี่ส์ จูดี้จึงตัดสินใจย้อนภาพกลับไปดูอีกครั้ง
ปรากฏว่า....ไม่มีเสียงหนูในฉากนั้น .... จูดี้คิดอีกครั้งว่าหรือเป็นเพราะอินเตอร์เน็ตไม่ดี จึงย้อนภาพกลับไปดูอีกที
คราวนี้เสียงหนูร้องจี๊ดๆดังขึ้นอีกครั้ง แต่มันดังก่อนที่จะถึงฉากที่เคยได้ยิน
จูดี้ Pause วิดีโอ.....และเสียงจี๊ดๆนั้นก็ดังขึ้นมาอีก และมันดังใกล้มาก
จูดี้ตกใจ จึงมองไปที่พื้นข้างเตียงทางซ้าย และเงียบฟังว่ามีหนูอยู่ในห้องนอนจริงหรือไม่
เสียงนั้นเงียบไป....แต่เมื่อจูดี้ละสายตาจากพื้นและเงยหน้าขึ้นมา
ภาพที่จูดี้เห็นผ่านช่องว่างระหว่างผ้าม่านและหน้าต่างคือ เงาสีดำที่มีลักษณะคล้ายหัวของผู้ชายอยู่ที่หน้าต่าง

จูดี้รีบกระโดดลงจากเตียงและมองไปยังผ้าม่านอย่างไม่กระพริบตา
แสงไฟจากด้านนอนที่ส่องเข้ามา ทำให้จูดี้เห็นเงารูปศีรษะนั้นอย่างชัดเจน
จูดี้เปิดไฟห้องและทำใจดีสู้เสือค่อยๆคลานขึ้นไปบนเตียงและมองไปยังช่องว่างเดิมอีกครั้ง

มันยังอยู่!!!!!! เงาดำนั้น....แต่คราวนี้มันลืมตาด้วย!!

ดวงตาสีแดงฉาน จ้องมองมาทางจูดี้เหมือนจะบอกให้รู้ว่า แกเห็นชั้นแล้วใช่มั๊ย

จูดี้ตกใจและรีบวิ่งลงไปข้างล่างทันที
สมาชิกครอบครัวทุกคนต่างไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
จูดี้แกล้งบอกน้องชายว่า ไปดูหน้าต่างที่ห้องนอนให้หน่อยสิ มันมีเสียงดัง
น้องชายที่ไม่รู้อะไรก็รีบวิ่งขึ้นไปดูให้ทันที
จูดี้ที่ไม่รู้ว่าหลังม่านนั้นเป็นผีหรือขโมยจึงรีบวิ่งตามน้องชายไป

ใจของจูดี้เต้นแรงมาก ในวินาทีที่น้องชายเปิดม่านขึ้น
ปรากฏว่าไม่มีเงาหรือศีรษะใดๆอยู่ที่หลังกระจกหน้าต่างบานนั้น

" ก็หน้าต่างมันเปิดอยู่นี่นา" น้องชายบอกจูดี้

ภาพและเสียงนั้น Replay ขึ้นมาในหัวจูดี้
ว่าจริงๆแล้ว เสียงจี๊ดๆที่ว่ามันไม่ใช่เสียงของหนู
แต่มันเป็นเสียงของคนค่อยๆเลื่อนเปิดหน้าต่างนี่เอง....

จูดี้บอกน้องให้ช่วยล็อกหน้าต่างทุกบาน และนำม่านเหน็บไว้ก้บมุ้งลวด ไม่ให้เห็นช่องว่างระหว่างม่านกับหน้าต่างอีก

ไม่ว่าจะผี...หรือคน.... อารมณ์นั้น...จูดี้อยู่ไม่ได้จริงๆค่ะ