เราเป็นนักศึกษาวิทลัยแห่งหนึ่ง เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เราเจอด้วยตัวเอง เรื่องเกิดเมื่อประมาณเดือนมิถุนาที่ผ่านมา เราอยู่หอพักกับรูมเมท6คน วันนั้นเพื่อนๆดูเครียดๆเลยทำการผ่อนคลายสมองด้วยการติวสถิติ(เล่นไพ่) กันตั้งแต่ประมาณ 3 ทุ่มถึงตี2เห็นจะได้
    ต้องอธิบายก่อนว่าห้องเราเป็นเตียง2ชั้น 3 เตียง จัดห้องแบบถ้าเปิดประตูเข้ามา 2 เตียงยุทางขวามือ อีกเตียงยุซ้ายมือ ตรงกลางเว้นไว้เป็นที่โล่งๆ ตอนนั้นเพื่อนเข้ามาติวสถิติกันประมาณเกือบ 10 คนเห็นจะได้ แต่เราไม่เล่นเพราะเล่นไม่เป็น เลยปิดม่านที่เตียง เรานอนเตียงล่างติดหน้าต่างหลังห้อง ฝั่งที่มีเตียง 2 เตียง (ม่านเอามาติดเองเพราะไม่ชอบแสงเยอะ) เราเผลอหลับไปตอนประมาณเที่ยงคืน แต่ตอนหลับเพื่อนก็ยังติวสถิติกันอยู่
     เราสะดุ้งตื่นมาตอนประมาณตี 3 แล้วนอนไม่หลับ เหลือไปเห็นเงาของเก้าอี้ที่ตั้งอยู่ติดกับม่านที่เราเอามาติดเตียงไว้ เงาเป็นแบบหันพนักเก้าอี้เข้ามาติดเตียง หันที่นั้งออกไป (ปกติเก้าอี้ตัวนี้จะอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือของเพื่อนเตียงแรก) เราก็ไม่ได้สนใจอะไร แต่ก็แอบหลอนๆอยู่ กลัวจะมีคนมานั่ง 555 เราเล่นโทรศัพท์ไปสักพักเพราะนอนไม่หลับ ประมาณตี3ครึ่ง
   หางตาเหลือบไปมองที่เก้าอี้(มีแสงจากทางเดินส่องมาทำให้พอเห็นเป็นเงาลางๆได้) ปรากฏว่ามีเงานั่งอยู่บนเก้าอี้ หัวโล้นไม่มีผม รูปร่างไม่ได้ใหญ่มาก เราไม่ได้พูดอะไรแต่เหมือนเราหลบที่จะมองไม่ได้ เราจ้องอยู่อย่างนั้น ประมาณเกือบ5 นาที เงานั้นหันข้างมาเห็นเสี้ยวหน้าทาบเป็นเงากับม่าน เห็นสันจมูก ปาก เหมือนเรามองคนข้างๆ น่าจะเป็นผู้ชาย
    หลังจากที่เราเห็นแบบนั้นเราจะร้องเรียกเพื่อน เรียกไม่ได้ เสียงไม่ออก ไม่มีเสียงลอดออกมาจากปากเลย เรามองเสี้ยวหน้าเค้าอย่างนั้น(แอบกลัวว่าเค้าจะเปิดม่าน) ขยับไม่ได้ หายใจลำบาก เราร้องเรียกเพื่อนจนรู้สึกแสบคอ เราคิดว่าหมดทางแล้วเลยลองคิดถึงพ่อกับแม่ พูดถึงพระคุณท่านจนน้ำตาไหลออกมาเอง สักพักเค้าก็หายไป ไม่มีเงาที่เก้าอี้ พร้อมกับเราที่หายใจได้ปกติ เราไม่ได้เรียกเพื่อนให้ตื่นเพราะมีเพื่อนที่กลัวเรื่องแบบนี้ ไม่อยากให้กลัวกันไปใหญ่ จึงข่มตานอนต่อไปจนเช้า (เดี๋ยวมาเล่าเพิ่มมีรายละเอียดอีกที่จะบอกที่มาของเงานั้น)