มีศาสนาหรือไม่ หรือจะต่างศาสนากัน ก็อยู่ใต้ฟ้าเดียวกัน รักสุขเกลียดทุกข์ หิวก็กิน อิ่มก็นอน มีบาปหนาคล้าย ๆ กัน จะทะเลาะกันไป จะได้อะไร

คนที่ไม่มีศาสนา อย่างน้อย ๆ เค้าก็พึ่งวิจารณญาณของตน "มีตนเป็นเกาะ มีตนเป็นที่พึ่ง" (พุทธพจน์) หรือ "ตนแลเป็นที่พึ่งของตน  ใครอื่นจะเป็นที่พึ่งได้  ตนเมื่อฝึกดีแล้ว  ย่อมหาที่พึ่งอื่น ทัดเทียมได้ยาก" (พุทธพจน์ ในธรรมบท ขุททกนิกาย)

ปุถุชนทั้งหลายเป็นคนบาป พระเยซูตรัส  ทรงช่วย/ไถ่คนบาปให้รอด .. "ไม่พึงทำบาปทั้งปวง บำเพ็ญกุศลให้ถึงพร้อม  ชำระจิตใจให้บริสุทธิ์พร้อม นี่พระพุทธะทั้งหลายสอนไว้"

ถ้าอ่านกาลามสูตร (เกสปุตตสูตร) ให้จบ ยิ่งชัด แม้ตัวเองแม้อาจารย์ตัวเอง  ก็ยังไม่ปักใจหรือปลงใจเชื่อ  ให้รองไตรตร่องให้ถ้วนถี่เสียก่อนแล้ว  จะได้ไม่ต้องเชื่อใครอีก ทั้งตนเองและพระพุทธเจ้า (แม้สมณะนั้น จะเป็นครูของเราก็ตาม) ฯลฯ คือ ไม่หลงตน ไม่หลงอาจารย์ ไม่หลงตำรา อย่างงมงาย