บังเอิญว่าได้ซื้อหนังสือมาเล่มนึงเมื่อหลายปีก่อน จนปัจจุบันหนังสือเล่มนี้เหลืองหมดแล้ว แต่ด้วยเนื้อหาและมีความรู้อัดแน่นจนทิ้งไม่ลง เลยอยากนำมาให้เพื่อนๆ ได้อ่านกันรับรองว่าสนุกค่ะ    มาติดตาม ตำนานรักสารสิน ด้วยกันนะคะ

ตำนานรักสารสิน...เป็นเรื่องของความรักที่บริสุทธิ์...
ระหว่างชายหนุ่มหญิงสาว...
ที่แตกต่างกันด้วยชาติตระกูล และฐานะทางสังคม
แต่ทั้งสองคนพยายามต่อสู้ฝ่าฟันกับอุปสรรคต่างๆ
เพื่อให้รักของเธอและเขาสมหวัง...เป็นอมตะตลอดชั่วนิรันดร์...
เรื่องรายจะเป็นอย่างไรต่อไป..ต้องติดตามและตามติดๆ...แบบอย่ากระพริบตา...
โดยธรรมเนียมของนิยายรัก
ก่อนจะเริ่มเรื่องก็ต้องแนะนำตัวละครให้ได้รู้จักกันก่อน..
ว่าแต่ละคนเป็นใคร..มีประวัติความเป็นมาอย่างไร...?
เพื่อเพิ่มอรรถรสในการเสพ

นางสาวไข่ (นางเอก...)
เริ่มต้นที่นางเอกของเรานะครับ..ชื่อนางสาวไข่..
เป็นคนตัวเล็ก..อ้วนกลม..ผิวเหลือง..
มีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 0.1 มิลลิเมตร..สามารถมองเห็นด้วยตาเปล่า...

เธอจะมีวงจรชีวิตเพียง 2-3 วันเท่านั้น..
เป็นคนสวย..นิสัยดี..รักนวลสงวนตัวเป็นกุลสตรีแบบไทยๆ..
เป็นคนรักเดียวใจเดียว..บูชาความรักเหนือสิ่งอื่นใด..

บ้านรังไข่...
นิวาสถานบ้านช่องของเธอ คือ “รังไข่”
เธอเกิดและพักอาศัยอยู่ที่นี่ตั้งแต่เด็ก...
ตัวบ้านจะมีลักษณะกลมรี...กว้าง 1 นิ้ว ยาว 1.5 นิ้ว
ครอบครัวของสาวไข่จะมีบ้านสองหลัง..
อยู่ด้านซ้ายและด้านขวาของเพื่อนบ้านที่ชื่อ...”มดลูก”...
บ้านรังไข่จะยึดกับมดลูกโดยมีเอ็นยึดไว้...
บ้านรังไข่ มีหน้าที่สำคัญอยู่สองอย่างคือ...
ผลิตเซลล์เพศหญิง หรือไข่...และสร้างฮอร์โมนเพศหญิง..

ในการผลิตไข่..หรือให้กำหนดสาวไข่
บ้านทั้งสองจะเปลี่ยนกันทำหน้าที่คนละเดือน
คือถ้าเดือนนี้บ้านหลังซ้ายมือผลิตไข่...หลังขวามือก็หยุดพัก
เดือนต่อมาหลังขวามือผลิต..บ้านหลังซ้ายมือก็
ในแต่ละเดือนสามารถผลิตไข่ได้เพียงฟองเดียวเท่านั้น
ถึงแม้ว่าเธอจะมีวงจรชีวิต 2-3 วัน
แต่จะโตเป็นสาวและมีโอกาสผสมพันธุ์ได้เพียง 1วันเท่านั้น

โดยปกติหญิงแรกเกิดจะมีไข่ติดตัวมาหนึ่งล้านฟอง
พอโตเป็นสาวเหลือห้าแสนฟอง
แต่ไข่ที่สุกและสามารถผสมพันธุ์ได้มีเพียง 400-500 ฟองเท่านั้น
ร่างกายจะเริ่มผลิตไข่เมื่ออายุ 11-13 ปี และปิดโรงงานเมื่ออายุ 45-50 ปี...

นางมดลูก (แม่สื่อ)...
นางมดลูก..เป็นเพื่อนบ้านและเป็นญาติผู้ใหญ่ที่รักใคร่ ชอบพอ..
และถูกอัธยาศัยกับสาวไข่เป็นพิเศษ..แอบทำตัวเป็นแม่สื่อแม่ชัก..
คอยส่งเสริมสนับสนุน..นัดหมายให้สาวไข่และคนที่รักได้พบ..และพลอดรักกันอยู่เนืองๆ...
นางมดลูก มีรูปร่างหน้าตาเหมือนผลชมพู่กลับหัว....
กว้างประมาณ 2.5 นิ้ว ยาวประมาณ 3 นิ้ว
ผนังมดลูกเป็นกล้ามเนื้อหนาๆ...แข็งแรงมาก..
สามารถยืดและขยายตัวได้ดีมาก..โดยเฉพาะอย่างยิ่งขณะตั้งครรภ์...
มดลูกจะทำหน้าที่สองประการคือ..
อำนวยความสะดวกให้ยอดชายนายอสุจิคนรักของสาวไข่ผ่าน..
และเป็นที่อยู่ของทารกขณะตั้งครรภ์...

ท่อรังไข่ (สะพานรักสารสิน...)
ระหว่างบ้านรังไข่..ไปยังบ้านแม่สื่อคือนางมดลูก..
จะมีสะพานเชื่อมต่อเพื่อให้สาวไข่เดินทางติดต่อได้สะดวก
คนละแวกนั้นเรียกสะพานนี้ว่า...”สะพานรักสารสิน”
แต่หมอชอบเรียกสะพานนี้ว่า “ท่อรังไข่..ท่อนำไข่..หรือปีกมดลูก”

ท่อรังไข่หรือสะพานรักสารสิน..เป็นท่อเล็กๆ..
ต่อจากมดลูกด้านซ้ายและขวา..เชื่อมต่อกับบ้านรังไข่..
ขนาดเล็กเท่าไส้ปากกา..ความยาวประมาณ 3-5 นิ้ว..
ตอนปลายที่ติดกับบ้านรังไข่ บานออกเหมือนปากแตร
ลักษณะเป็นริ้วๆ เหมือนนิ้วมือ
ทำหน้าที่โบกให้ไข่ที่สุกแล้วหลุดจากบ้านรังไข่เข้าสู่ท่อนำไข่...
เพื่อเดินทางไปหายอดชายคนรัก...
ภายในท่อนำไข่จะบุด้วยเยื่อที่เป็นขน..มีกล้ามเนื้อบีบรัดตัวตลอดเวลา
เพื่อพัดโบกให้นางสาวไข่เคลื่อนตัวไปสู่บ้านของนางมดลูก...

ยอดชายนายอสุจิ (พระเอก...)
ต่อมาก็เป็นคนสำคัญของเรื่องคือ “พ่อยอดชายนายอสุจิ” พระเอกของเรา
นายอสุจิเดิมเป็นคนญี่ปุ่น..เป็นทหารรุ่นเดียวกับโกโบริ
ช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง  โกโบริถูกส่งมาอยู่เมืองไทย.
แต่นายอสุจิถูกส่งไปอยู่อเมริกา ทำหน้าที่ สปาย (Spy)…
พอสงครามโลกยุติ..นายอสุจิก็อพยพมาทำมาหากินตั้งหลักปักฐาน
ในประเทศไทย..ยึดอาชีพขับรถสองแถวตามท้องเรื่อง..
คนไทยเรียกแกว่า...”น้ำเชื้อ”
แต่คนส่วนใหญ่ยังชินกับชื่อเดิมของแกอยู่..จึงนิยมเรียกรวมกันว่า..”นายเชื้ออสุจิ”

นายอสุจิเป็นคนผิวขาว..รูปหล่อ..สูงยาว..
เข่าไม่มี..หน้าตาเหมือนลูกครึ่ง...ครึ่งบกครึ่งน้ำ..เหมือนลูกอ๊อด...
โดยส่วนตัวนิสัยร่าเริง..สนุกสนาน..กระโดดโลดเต้นตลอดเวลา..
ชอบการเดินทางเป็นชีวิตจิตใจ...
มีหางยาวมากเพื่อสะดวกในการว่ายน้ำไปหาสาวไข่...
แต่มีโรคประจำตัวที่รักษาไม่หายคือโรคภูมิแพ้..
แพ้ความเป็นกรดเป็นต่างเป็นอย่างมาก..จะเกิดอาการหายใจไม่ออก..
ว่ายน้ำไม่ไหว..ถ้าเจอสภาพความเป็นกรดมากๆ...


ขอพักแป๊บนะคะเดี๋ยวมาต่อ..ขอทำงานแป๊ปปป