สมัยก่อน ตอนเด็ก ๆ ของชายกางนั้น ด้วยความที่มีหน้าบ้านติดคลองบางกอกน้อย ใช้เรือเป็นพาหนะหลัก ทั้งเรือพาย เรือหางยาวและเรือแท๊กซี่ หรือที่เรียกกันว่า เรือตุ๊ก ตุ๊ก ตามเสียงเครื่องยนต์เวลาวิ่งในท้องน้ำดังกังวานว่า ตุ๊ก ตุ๊ก ๆ ๆ ติดต่อกันตลอดทาง

  ตรงปากคลองบางระมาด เข้าไปในตลิ่งชันนั้น จะมีร้านของคนจีนขายข้าวผัด ก๋วยเตี๋ยวผัด ก๋วยเตี๋ยวราดหน้าอร่อยอยู่เจ้านึง ชื่อร้าน อั่งหนึ๋ง ซึ่งคุณยายของชายกางบอกว่า แปลว่า ไข่แดง

  อั่งหนึ๋งผัดก่วยเตี๋ยวอร่อย หอมตั้งแต่เส้น เพราะโรงงานทำเส้นอยู่ฝั่งตรงข้ามกัน และยังเป็นเส้นที่ทำจากข้าวเจ้าแท้ ๆ แช่น้ำ หมักพอได้ที่ แล้วนำมาทำเป็นเส้นก๋วยเตี๋ยวแบบต่าง ๆ  ที่เหนียวนุ่มพอดี ไม่ใช่เส้นสมัยนี้ที่ประโคมแป้งมันลงไปจนเส้นจะใสอยู่แล้ว แต่ที่เลวร้ายที่สุดคือความเหนียวแบบไม่มีเหตุผล  เส้นก๋วยเตี๋ยวสมัยนี้  ถ้าเคี้ยวไม่ดี มีอาการเส้นติดคอเอาง่าย ๆ  



  ร้านอั่งหนึ๋ง ทำให้ชายกางได้รับรู้รับรสเส้นกลิ่นกระทะ รวมทั้งหมูหมักนิ่ม ๆ เป็นครั้งแรก ๆ ในชีวิตกันก็ว่าได้  จนได้มาเจอกับอีกหลายสิบร้านที่ผัดเส้นต่างกันไป มีทั้งที่ดีและไม่ได้ความ คละ ๆ กันไป แต่เราก็เลือกที่จะจำสิ่งดีสิ่งที่อร่อยเอาไว้ครับ

  จนชายกางได้มารู้จักราดหน้าอีกแบบที่อร่อยเหลือใจจากร้านห้อยเทียนเหลา ในช่วงน่าจะอายุประมาณ 10 - 12 ขวบ จนต้องถามคุณป้าหญิง คุณหญิงอมร สีบุญเรืองว่า เค้าเรียกว่าอะไรครับคุณป้า

  คุณป้าบอกว่า ราดหน้าจานนี้ เค้าเรียก โกยซีหมี่  ลักษณะที่จำไว้ตอนนั้นคือ เส้นบะหมี่ผัดหอม ๆ ราดด้วยน้ำราดหน้าที่มีไก่กับหน่อไม้หั่น และมีกลิ่นของกุยช่ายนิด ๆ มันติดใจมากเลย

  ต่อมาได้รับรู้วิธีการทำจากแหล่งความรู้ต่าง ๆ จากในครัวจริง ๆ ที่บางครั้งทนยืนรอให้มีออร์เดอร์เจ้าโกยซีหมี่เข้ามาในครัว เราก็จะเฝ้ายืนดูข้างเตา รอชมและบันทึกภาพไว้ด้วยสายตาและสมองไว้  พอว่าง ก็ลองผัดเองบ้าง ลองผิดลองถูกกันไป สนุกดี

  ความรู้จากที่ได้รู้ได้เห็นมา ก็มาประยุกต์เองบ้าง จนได้เป็นตำรับง่าย ๆ ไปแล้วในตอนนี้ ที่พอจะนำมาทำจัดเลี้ยงได้อย่างไม่อายใคร



  วันนี้ เข้าครัวกับชายกางกันนะครับ  เราจะทำโกยซีหมี่หม่ำกันครับผม