...คำตอบหลวงปู่ชา ๒๙...

...ถาม : ขอความกรุณาท่านอาจารย์ทบทวนใจความสำคัญของการสนทนานี้ด้วยครับ

ตอบ : ท่านต้องสำรวจตัวเอง รู้ว่าท่านเป็นใคร รู้ทันกายและจิตของท่าน

โดยการเฝ้าดูในขณะนั่งภาวนา หลับนอน ขบฉัน จงรู้ความพอดีพอเหมาะสำหรับตัวท่าน

ใช้ปัญญาในการฝึกปฏิบัตินี้ ต้องละความอยากที่จะบรรลุผลใดๆ จงมีสติรู้ว่าอะไรเป็นอยู่

การเจริญสมาธิภาวนาของเราก็คือ การมองตรงเข้าไปในจิต ท่านจะมองเห็นทุกข์

เหตุแห่งทุกข์ และความดับไปแห่งทุกข์ แต่ท่านต้องมีความอดทน อดทนอย่างยิ่งและต้องทนได้

ท่านจะค่อยๆได้เรียนรู้ พระพุทธเจ้าทรงสอนให้สาวกอยู่กับอาจารย์อย่างน้อยห้าปี

ท่านจะต้องเห็นคุณค่าของการให้ทาน ของความอดทน และของการเสียสละ

อย่าปฏิบัติเคร่งเครียดจนเกินไป อย่ายึดติดกับรูปแบบภายนอก

การจับตาดูผู้อื่นเป็นการปฏิบัติที่ไม่ถูกต้อง จงเป็นปกติตามธรรมชาติ

และเฝ้าดูสิ่งนี้อยู่ พระวินัยของพระสงฆ์และกฎระเบียบของวัดสำคัญมาก

ทำให้เกิดบรรยากาศที่เรียบง่ายและประสานกลมกลืน จงใช้ให้เป็น

แต่จำไว้ว่าความสำคัญของพระวินัยของพระสงฆ์ คือการตั้งใจเฝ้าดูเจตนาและสำรวจจิต

ท่านต้องใช้ปัญญาอย่าแบ่งเขาแบ่งเรา ท่านจะขัดเคืองใจหรือไม่

ถ้าต้นไม้เล็กๆในป่าไม่สูงใหญ่และตรงอย่างต้นอื่นๆ นี่เป็นเรื่องโง่เขลา

อย่าไปตัดสินคนอื่น คนเรามีหลายแบบต่างๆกัน

อย่าคอยแต่มั่นหมายที่จะเปลี่ยนแปลงใครๆ ไปหมดทุกคน

ดังนั้น จงอดทนและฝึกให้มีคุณธรรม มีความเป็นอยู่อย่างง่ายๆ

และเป็นปกติตามธรรมชาติ เฝ้าดูจิต นี่แหละคือการปฏิบัติของเรา

ซึ่งจะนำไปสู่ความไม่เห็นแก่ตัว และความสงบสันติ...



...จาก หนังสือ คำตอบหลวงปู่ชา หน้าที่ ๓๗-๓๘...

...ขออนุโมทนาบุญกับเจ้าของภาพประกอบ
ขอให้ท่านผู้อ่านเจริญในธรรม...