ผมไม่รู้ว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้าหรือเปล่านะครับ แต่ก็ไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองไม่มีคุณค่า
ไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองไร้ความสามารถ ไม่เคยคิดด้านลบกับตัวเอง หรือรู้สึกอยากทำร้าย
ตัวเอง หรือฆ่าตัวตาย เพียงแต่เป็นอารมณ์หดหู่ อย่างไม่รู้สาเหตุเหมือนกันครับว่า
เกิดจากอะไร ผมเพิ่งจะมารู้สึกว่าเป็นเอาหนักมากๆ ก็ช่วงครึ่งปีมานี้เองครับ ผมรู้สึกว่า
ผมไม่ชอบเวลากลางคืนเลย พอหลัง 6 โมงเย็น ฟ้าเริ่มมืดครึม อารมณ์หดหู่นั้น ก็ได้
เริ่มคลืบคลานเข้ามา ผมยังไม่มีครอบครัว และด้วยหน้าที่การงาน ที่วันๆจะอยู่แต่กับ
หน้าจอที่บ้านตลอดเวลา วันๆไม่ค่อยได้เจอใครหรอกครับ แต่ช่วงเช้าถึงเย็นแก่ๆ ก็ไม่
ได้รู้สึกหดหู่อะไรเลยครับ แต่จะเกิดขึ้นเมื่อตะวันตกดินแล้ว ผมอยู่คนเดียวตอนกลาง
คืนไม่ได้เลย(ทั้งๆที่ผ่านมาก็ไม่เคยมีปัญหาอะไร) ต้องหาเรื่องออกไปเที่ยวกลางคืน
ข้างนอก ดื่มหนักด้วยครับ เบียร์วันละ 3-4 เหยือกเป็นแบบนี้ทุกวันเลย ในระยะ 4-5
เดือนมานี้ พอกลับจากเที่ยวแล้ว ก็รู้สึกผิดกับตัวเองอีก รู้สึกว่าตัวเองทำตัวไม่ดีเลย
รู้สึกผิดที่ตัวเองใช้เงินเปลืองไปกับเรื่องเป็นเป็นเรื่อง เป็นอารมณ์หดหู่อีกแบบหนึ่ง
(ที่ไม่เหมือนก่อนฟ้าตกดิน) ผมเคยพยายามลองนั่งสมาธิดูแล้ว แต่ใจไม่นิ่งเลยครับ
กระวนกระวายจนต้องหาเรื่องออกไปเหมือนทุกวัน กลับมาก็รู้สึกผิดอีก วนเวียนอยู่
แบบนี้ตลอดเวลาเลยครับ รู้สึกว่าตัวเองเป็นทุกข์มากๆกับอารมณ์แบบนี้ครับ เมื่อคืน
ผมกลับมาเกือบตี 4 เมื่อคืนเป็นคืนที่รู้สึกทุกข์มากกับอาการที่เป็นอยู่ นอนร้องไห้คน
เดียว ถามตัวเองว่าตัวเองเป็นอะไรไป จนหลังๆมานี้ เริ่มรู้สึกว่าตัวเองขาดความรับ
ผิดชอบอะไรไปเยอะเลย จากที่แต่ก่อนมีวินัยในตัวเองค่อนข้างสูง ตื่นแต่เช้า กินข้าว
เช้าเสร็จ ต้องมานั่งที่โต๊ะทำงานแล้ว กว่าจะเลิกจริงๆก็ 3-4 ทุ่ม เป็นแบบนี้ตลอดครับ
แต่พอระยะหลังๆ ที่รู้สึกว่าตัวเองมีปัญหา ความรับผิดชอบหายไป กลายเป็นคนนอน
ดึก ตื่นบ่าย ดูข้อมูลงานแค่ 1-2 ชั่วโมง(บางวันก็ไม่สนใจเลย) อีกไม่กี่ชั่วโมงก็เย็นแล้ว
แล้วก็ออกเที่ยวอีก กลับมาก็เกือบตี 4 ทุกวัน รู้สึกแย่มากๆครับ ที่ตัวเองทำตัวไม่ดีแบบนี้
ผมเป็นโรคซึมเศร้าหรือเปล่าครับแบบนี้ ไม่อยากจะโรงพยาบาลจิตเวช เพราะไม่อยาก
มีประวัติด้วยครับ อารมณ์หดหู่จากความรู้สึกผิด ผมยังพอเข้าใจได้ แต่อารมณ์หดหู่
เมื่อหลังตะวันตกดิน(ที่เป็นต้นเหตุสำคัญ) ผมหาเหตุผลไม่ได้จริงๆ ว่าเกิดจากอะไร
ท่านใดพอเคยมีอารมณ์แบบนี้ผ่านเข้ามาบ้างมั้ยครับ แล้วเป็นยังไงบ้าง จัดการกับชีวิต
ของตัวเองอย่างไร ขอบคุณครับ
การแก้อารมณ์หดหู่ ด้วยการออกไปเที่ยวนอกบ้านทุกคืน
ไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองไร้ความสามารถ ไม่เคยคิดด้านลบกับตัวเอง หรือรู้สึกอยากทำร้าย
ตัวเอง หรือฆ่าตัวตาย เพียงแต่เป็นอารมณ์หดหู่ อย่างไม่รู้สาเหตุเหมือนกันครับว่า
เกิดจากอะไร ผมเพิ่งจะมารู้สึกว่าเป็นเอาหนักมากๆ ก็ช่วงครึ่งปีมานี้เองครับ ผมรู้สึกว่า
ผมไม่ชอบเวลากลางคืนเลย พอหลัง 6 โมงเย็น ฟ้าเริ่มมืดครึม อารมณ์หดหู่นั้น ก็ได้
เริ่มคลืบคลานเข้ามา ผมยังไม่มีครอบครัว และด้วยหน้าที่การงาน ที่วันๆจะอยู่แต่กับ
หน้าจอที่บ้านตลอดเวลา วันๆไม่ค่อยได้เจอใครหรอกครับ แต่ช่วงเช้าถึงเย็นแก่ๆ ก็ไม่
ได้รู้สึกหดหู่อะไรเลยครับ แต่จะเกิดขึ้นเมื่อตะวันตกดินแล้ว ผมอยู่คนเดียวตอนกลาง
คืนไม่ได้เลย(ทั้งๆที่ผ่านมาก็ไม่เคยมีปัญหาอะไร) ต้องหาเรื่องออกไปเที่ยวกลางคืน
ข้างนอก ดื่มหนักด้วยครับ เบียร์วันละ 3-4 เหยือกเป็นแบบนี้ทุกวันเลย ในระยะ 4-5
เดือนมานี้ พอกลับจากเที่ยวแล้ว ก็รู้สึกผิดกับตัวเองอีก รู้สึกว่าตัวเองทำตัวไม่ดีเลย
รู้สึกผิดที่ตัวเองใช้เงินเปลืองไปกับเรื่องเป็นเป็นเรื่อง เป็นอารมณ์หดหู่อีกแบบหนึ่ง
(ที่ไม่เหมือนก่อนฟ้าตกดิน) ผมเคยพยายามลองนั่งสมาธิดูแล้ว แต่ใจไม่นิ่งเลยครับ
กระวนกระวายจนต้องหาเรื่องออกไปเหมือนทุกวัน กลับมาก็รู้สึกผิดอีก วนเวียนอยู่
แบบนี้ตลอดเวลาเลยครับ รู้สึกว่าตัวเองเป็นทุกข์มากๆกับอารมณ์แบบนี้ครับ เมื่อคืน
ผมกลับมาเกือบตี 4 เมื่อคืนเป็นคืนที่รู้สึกทุกข์มากกับอาการที่เป็นอยู่ นอนร้องไห้คน
เดียว ถามตัวเองว่าตัวเองเป็นอะไรไป จนหลังๆมานี้ เริ่มรู้สึกว่าตัวเองขาดความรับ
ผิดชอบอะไรไปเยอะเลย จากที่แต่ก่อนมีวินัยในตัวเองค่อนข้างสูง ตื่นแต่เช้า กินข้าว
เช้าเสร็จ ต้องมานั่งที่โต๊ะทำงานแล้ว กว่าจะเลิกจริงๆก็ 3-4 ทุ่ม เป็นแบบนี้ตลอดครับ
แต่พอระยะหลังๆ ที่รู้สึกว่าตัวเองมีปัญหา ความรับผิดชอบหายไป กลายเป็นคนนอน
ดึก ตื่นบ่าย ดูข้อมูลงานแค่ 1-2 ชั่วโมง(บางวันก็ไม่สนใจเลย) อีกไม่กี่ชั่วโมงก็เย็นแล้ว
แล้วก็ออกเที่ยวอีก กลับมาก็เกือบตี 4 ทุกวัน รู้สึกแย่มากๆครับ ที่ตัวเองทำตัวไม่ดีแบบนี้
ผมเป็นโรคซึมเศร้าหรือเปล่าครับแบบนี้ ไม่อยากจะโรงพยาบาลจิตเวช เพราะไม่อยาก
มีประวัติด้วยครับ อารมณ์หดหู่จากความรู้สึกผิด ผมยังพอเข้าใจได้ แต่อารมณ์หดหู่
เมื่อหลังตะวันตกดิน(ที่เป็นต้นเหตุสำคัญ) ผมหาเหตุผลไม่ได้จริงๆ ว่าเกิดจากอะไร
ท่านใดพอเคยมีอารมณ์แบบนี้ผ่านเข้ามาบ้างมั้ยครับ แล้วเป็นยังไงบ้าง จัดการกับชีวิต
ของตัวเองอย่างไร ขอบคุณครับ