ผมเป็นคนงานในหน่วยงานกึงๆรัฐวิสาหกิจ เป็นเจ้าหน้าที่ตัวเล็กๆที่ทำงานหนักแบกงานหลังบ้านค่อยอำนวยความสะดวกให้กับเหล่าผู้มีการศึกษาสูงทั้งหลายที่ทำงานในองค์กรนี้ อัตราส่วนเจ้าหน้าที่ต่อหัวน้าแบบกลับหัว เจ้าหน้าที่คนนึงดูแลหัวหน้าสิบคน อัตราส่วนที่ไม่สมดุลที่เป็นแบบนี้ตอลดสิบสองปี ไร้หนทางแก้ไข รำร้อง ร้องขอ อ้อนวอน อย่างไรก็ไร้การแก้ไข เขาได้แต่ทำท่าทีเหมือนรับฟังแต่ก็กลายเป็นดาบสองคมทีวนกลับมาทำร้ายตัวเอง คนที่มีพรรคพวกตัวเอง นั้งลอยหน้าลอยตา บางคนทำกับข้าวมาขายก็มี ว่างขนาดพอมีเวลาขนาดนั้นเลย หลายอย่างรอบตัวสะสมจนผมมีอาการแปลก นอนไม่หลับ แย่ไม่ออกระหว่างความฝันความจริง อารมณ์เกรียวกราด พูดคำยาบ ซึ่งปกติผมไม่ทำ เพื่อนที่ทำงานพร้อมใจบอกผมไปหาหมอ แน่นอนครับได้โรคกลับมาเป็นของแถม ภาวะซึมเศร้า กินยาต่อเนื่อง วันละเจ็ดเม็ดจะครบปีละ ยาเจ้ากรรมทำให้ง่วง ตื่นมาต้องกินกาแฟสองแก้วถึงจะพอทำงานได้ ตกเย็นกินยาให้หลับ วงจรที่หมุนวนแบบนี้ไร้ทางออก หนี้สินต่างๆที่ตัวเองก่อเพื่อสร้างรากฐานให้ชีวิตตัวเองเพราะไม่มีตรอบครัวที่พร้อมซับพอททางการเงินหรือแม้แต่กำลังใจ ได้เอาตัวเองปลอบตัวเองให้ผ่านไปแต่ละวัน บางวันมันสุดทนจริงๆขอลางาน ก็หาว่าเรามีแต่ข้ออ้าง มาทำงานแต่ละวันเห็นภาพคนอื่นเอาของมาขายที่ทำงาน พากันนั้งจับกลุ่มคุยกันส่วนตัวเองนั้งทำงานตามนายสั่ง ด้วยนายหลายคนสั่งงานพร้อมๆกัน แต่ทุกคนก็อยากให้งานตัวเองเสร็จก็เร่งมา เราทำของอีกคนอยู่ก็หาว่าเราไม่ให้ความสำคัญงานที่ตนเองสั่งมา ชีวิตคนจบสูงเข้ามาทำงานได้ตำแหน่งสูง ที่ค่อยรออ่านเอกสาร รอเซนต์ ถ่ายรูปเปิดพิธีแล้วได้ผลงาน กับคนหลังบ้านที่ที่ทำตั้งแต่เสนอโครงการ ปรับแผน ทำเบิกจ่าย ประสานงาน จัดเตรียมงานสถานที่ มันคนละเรื่องเลย หาทางออกไม่เจอจริงๆ ไม่แปลกใจเลยที่คนไทยชอบส่งลูกให้เรียนสูงๆ เพราะถ้าครึ่งๆกลาง มาทำงานในหน่วยงานรัฐ เราจะโดนโครงสร้างกดทับ วัฒนธรรมองค์ก็กดทับ ไม่รู้ชีวิตจะทนได้อีกนานแค่ใหน มันเหมือนไม้ที่ทำท่าจะหักแต่ไม่หักสักที บางครั้งก็อยากให้มันหักๆไปซะจะได้รู้ว่าจะต้องเอาไงต่อกับชีวิตอันแสนเศร้านี้ ไม่มีใครไม่ทุกข์เข้าใจได้ แต่คนอื่นทุกข์มาระเบิดอารมณ์ใส่ผมได้ แต่ผมต้องทำหน้าที่ฟองน้ำซับเอาตลอดสิบสองปี พอเราได้พูดถึงปัญหา กลายเป็นเราเป็นตัวปัญหา ผมเชื่อหลายคนคงเจอแบบนี้ไม่ต่างกันในระบบวัฒนธรรมองค์กรแบบไทยๆ ลาออกก็ไม่ไหวแก่แล้ว หนี้ก็เยอะ ไม่มีความพร้อมอะไรเลย ผมมองอนาคตตัวเองไม่ออกเลย