เคยรู้สึกหดหู่บ้างไหมคะ ที่เจอกับบรรยากาศเหมือนพี่น้องไม่รักกัน แต่ทำดีและพูดดีกับคนอื่น แต่กับพี่น้องกันเองพูดไม่เข้าหูนิดเดียวก็โกรธกัน เหวี่ยงและสาดอารมณ์ใส่กัน มีความอดทนต่ำกับพี่น้อง บางทีก็รู้สึกอยากไปอยู่ให้ไกลๆ รู้สึกเจ็บปวดในใจที่ต้องมาเจอกับสภาพบรรยากาศแบบนี้ เราเองไม่ได้กลัวพี่น้องคนนั้นเลย แต่เรารู้สึกสมเพช สงสาร และรำคาญบรรยากาศสภาพแบบนี้ ทุกวันนี้เรารู้สึกจิตตกมาก มันทั้งรู้สึกรักและสมเพชพี่น้องตัวเองที่ทำตัวแบบนี้ มีใครที่เจอเหมือนเราบ้างคะ และมีทางออกยังงัย (ที่ไม่ได้อยู่ในเลเวลจะมานั่งจับเข่าคุยกันได้แล้ว) หดหู่มาก บางทีก็อยากจะนอนออฟฟิศไปเลยไม่อยากกลับบ้านไปเจอบรรยากาศแบบนี้ อีกหน่อยจะเป็นโรคซึมเศร้ามั้ย ทุกวันนี้หาทางออกโดยหาธรรมะอ่านรักษาใจไปวันๆ หดหู่จริงๆ