สวัสดีค่ะเราตั้งกระทู้นี้ขึ้นเพื่ออยากเล่าระบายความรู้สึกข้างในให้ใครสักคนฟัง ทุกคนสามารถแสดงความเห็นได้เต็มที่เลยนะคะ
เราเป็นคนนึงที่เคยมีความสัมพันธ์ที่ toxic มาก เป็นความรักในวัย17ปัจจุบันเราอายุ22แล้ว และได้จบความสัมพันธ์ครั้งแรกไปเรียบร้อย เมื่อต้นปีที่แล้วได้พบแฟนคนปัจจุบันที่เด็กกว่าแต่เขามีความรับผิดชอบมากขยันหาเงินมากแต่พร้อมซัพพอตเราทุกทาง แต่เป็นเราเองที่ทำผิดซ้ำซากอาจจะยังคงมีภาพจำแบบเดิมคงค้างในสมอง เข้าประเด็นเลยคือล่าสุดเราทะเลาะกันจนตอนนี้ก็ลืมไปแล้วว่าเรื่องอะไร แต่ก็ถึงขั้นมีปากเสียงกันผ่านทางแชท เราเองก็ไม่ยอม เขาเองก็ไม่ยอม อารมณ์เราขึ้นเรื่อยๆไม่มีทีท่าว่าจะสงบลงเลย จนเขาส่งเป็นข้อความเสียง เป็นข้อความที่หยาบคาย มาหาเราแต่ตอนนั้นเขาอยู่บ้านเพื่อน เรายิ่งโกรธเข้าไปมากกว่าเดิมรวมทั้งอับอายมาก ขอบอกก่อนนะคะว่าเขาไม่ผิดอะไรหรอก เราพยายามเข้าใจว่าอารมณ์ขึ้นเป็นเรื่องปกติ เราเองก็ขึ้นอยากจะสาดคำเสียๆหาเขาเช่นกันแต่เราอยู่ในที่ทำงาน มีข้อจำกัดที่ไม่สามารถทำได้ หลังจากเถียงกันไปสักพัก ทุกอย่างก็สงบลง เราร้อนอยู่ในใจ พอตกดึกเป็นเรื่องปกติที่ต้องวิดีโอคอลหากัน เขาเหมือนเดิมทุกอย่างแล้ว เป็นเราที่รับไม่ได้ อาย(เรามีความคิดแต่ว่า ฉันด้อยกว่าไอเด็ก..พวกนั้นตรงนั้น ฉันโตกว่านะ ฉันมีอนาคตที่ดีกว่า ทำไมต้องให้คนอื่นที่ไม่มีความสำคัญอะไรกับฉันมาเห็นฉันในสภาพน่าสมเพชแบบนี้) เรารู้ค่ะว่าเป็นความคิดที่แสนจะทุเรศ เขาไม่พอใจมากที่เรามีความคิดแบบนี้ และใช่ตอนนี้เรายังคงทะเลาะกันอยู่ ฉันอดไม่ได้จริงๆที่จะน้อยใจ อับอาย เราอยากรู้ความคิดของทุกคนว่าเราปกติรึเปล่า เราทุเรศมากใช่มั้ย