สัจจธรรม คือ ความจริงของธรรมชาติ ที่มีเหตุผล สัมผัสได้ ซึ่งเป็นสิ่งธรรมดาๆที่เราทุกคนก็สามารถเข้าใจและเห็นแจ้งได้ ดังนั้นจึงดูว่าเป็นเรื่องไม่แปลกประหลาด จึงทำให้ไม่น่าเชื่อถือเท่ากับความเชื่อเรื่องเหนือธรรมชาติพวกสิ่งศักดิ์สิทธิ์

ความเชื่อเรื่องสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ก็คือความเชื่อเรื่องเหนือธรรมชาติ ที่เชื่อว่ามีสิ่งที่เหนือความเป็นธรรมดาของธรรมชาติ เช่น เชื่อว่ามีคนเหาะได้ หรือหายตัวได้ หรือมีสิ่งที่เกิดขึ้นมาได้เองโดยไม่ต้องมีเหตุปัจจัย โดยเฉพาะความเชื่อเรื่องจิตหรือวิญญาณของมนุษย์เรานี้ว่าเป็นสิ่งที่ไม่มีวับดับสุญ คือสามารถเกิดขึ้นมาเป็นตัวเราได้ใหม่ในร่างกายใหม่ได้เรื่อยไปถ้ายังมีอวิชชาหรือกิเลสอยู่ ซึ่งก็ทำให้เกิดความเชื่อเรื่องนรกใต้ดิน สวรรค์บนฟ้า เทวดา นางฟ้า เป็นต้น ขึ้นมาอีก ซึ่งเรื่องพวกนี้ล้วนเป็นความเชื่อว่าสิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์หรือเหนือธรรมชาตินั่นเอง

ความเชื่อเรื่องสิ่งศักดิ์สิทธิ์หรือเหนือธรรมชาตินี้เอง ที่ทำให้ผู้ที่เชื่อไม่ยอมรับสัจจธรรม เพราะเขามองว่าเป็นเรื่องธรรมดาที่เขาเชื่อว่ามีสิ่งที่เหนือกว่ามาให้เขาแล้ว นี่เองที่ทำให้ชาวพุทธที่เชื่อเรื่องสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย ไม่สามารถศึกษาหลักอริยสัจ ๔ ของพระพุทธเจ้าให้เกิดความเข้าใจและเห็นแจ้งได้ เพราะหลักอริยสัจ ๔ นั้นจะต้องใช้เหตุผลและความจริงของธรรมชาติที่เราทุกคนสามารถสัมผัสได้นี้มาพิจารณาให้เกิดความเข้าใจแล้วนำมาทดลองปฏิบัติอย่างจริงจัง จึงจะเกิดความเห็นแจ้งได้  

แต่เมื่อมีความเชื่อว่ามีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่เหนือธรรมชาติ จึงทำให้เชื่อว่าเขามีสิ่งที่เหนือกว่าที่จะช่วยให้เขาพ้นทุกข์ได้โดยไม่ต้องมาศึกษาและปฏิบัติตามหลักอริยสัจ ๔ นี่เองที่ทำให้เกิดการสวดมนต์อ้อนวอน กับพิธีรีตองต่างๆ และการทำบุญมากมาย รวมทั้งการบูชารูปเคารพ เพื่ออ้อนวอนให้สิ่งที่เขาเชื่อว่าศักดิ์สิทธิ์มาช่วยให้เขาได้ประสบผลที่เขาต้องการโดยไม่ต้องลงมือศึกษาและปฏิบัติ

สรุปได้ว่าสิ่งที่ปิดบังการเห็นอริยสัจ ๔ ของพระพุทธเจ้าก็คือ ความเชื่อเรื่องสิ่งศักดิ์สิทธิ์เหนือธรรมชาติทั้งหลายนั่นเอง ซึ่งการที่เชื่อเรื่องสิ่งศักดิ์สิทธิ์ว่าจะช่วยให้ได้ประสบผลนี้ ทำให้เราไม่พึ่งตัวเอง จึงทำให้ขัดต่อหลักการปฏิบัติของพระพุทธเจ้าที่สอนให้เราพึ่งตัวเอง จึงเป็นสิ่งที่ชาวพุทธควรสนใจที่จะศึกษาเพื่อให้หลุดพ้นจากความเชื่อเรื่องสิ่งศักดิ์สิทธิ์เหนือธรรมชาติทั้งหลายนี้กันต่อไป