แปลกใจตัวเองบ่อยๆ ขนาดไปนั่งร้านอาหารที่ว่าอร่อย ก็ยังไม่อร่อยเท่าฝีมือแม่
ใช่ว่าแม่เราจะมีฝีมือเลิศล้ำในปฎิพี แต่กินที่ไหนก็ไม่อร่อยเท่าจริงๆ บางครั้งก็นึกกับตัวเองว่า
เอ หรือเป็นเพราะครั้งแรกที่เรากินอาหารได้ ก็เป็นฝีมือแม่เรา เราเลยจำรสชาติครั้งแรกนั้นมาตลอด
และคิดว่ามันคือรสชาตที่อร่อย เช่น ครั้งแรกที่กินแกงส้ม ตอนอายุ 7 ขวบ เราจำได้ว่ามันเผ็ด แต่อร่อยมาก
รสชาตนั้นมันติดลิ้น จนโตมากินแกงส้มที่ไหน ก็ไม่เคยกินแล้วคิดว่าอร่อยเลย
น้ำพริกปลาทูอีกอย่าง เคยคิดนะ ว่าแม่เราตำอร่อยที่สุดในโลกแล้ว กินเจ้าไหน ร้านไหนที่ว่าอร่อย พอลองไปชิม
ไม่ได้เรื่องเหมือนเดิม ต้องกลับมาบ้านให้แม่ตำให้กิน
มีเพื่อนคนไหนคิดเหมือนเราไหม ว่าอาหารที่แม่ทำ อร่อยที่สุดในโลกแล้ว
เวลาอยู่บ้าน บอกตามตรง เจริญอาหารมาก พูดแล้ว เดวกลับไปให้แม่ทำปลาร้าหลนใส่ไข่ดีกว่า

อร่อยที่สุดในปฎิพี