ก็ในเมื่อเราตายแล้วขันธ์ห้าก็ตายไปพร้อมกับเรา รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ก็สิ้น แต่ยังคงมีเชื้อให้เกิดใหม่อยู่ดี ก็ไปสู่ร่างใหม่ก็คือขันธ์ห้าอันใหม่ เราเป็นเพียงผู้ไปอาศัยเมื่อถึงเวลาก็ต้องละสังขารนั้นไปแล้วก็ไปสู่ที่ใหม่อีก ขันธ์ห้านี้เราจึงถือไม่ได้ว้าเป็นตัวเป็นตนของเราจริงๆ แล้วตัวตนของเราจริงๆนั้นคืออะไรครับ  หรือว่าตัวตนของเราจริงๆแล้วมี แต่ไม่มีรูปร่าง
ถ้าเราไม่มีตัวตน ไม่มีรูปที่แท้จริง ในเมื่อตายแล้วเราจะเอาอะไรไปเกิดใหม่ จะว่าจิตก็ไม่ใช่เมื่อตายจิตก็ดับ เกิดใหม่ก็เป็นจิตดวงใหม่  
การย้ายจากขันธ์เดิมไปขันธ์ใหม่เราพกอะไรไปด้วย ก็มีแต่ กุศลกรรม กับ อกุศลกรรม ที่ยังติดตัวเราไปตลอดตราบใดที่เรายังไม่เข้านิพพาน

สรุปที่อยากจะถามคือ
-เรามีตัวตนหรือไม่ เพราะพระพุทธเจ้าตรัสว่าขันธ์ห้าไม่ควรยึดถือว่าเป็นตัวตน ว่าเป็นของเรา แล้วตัวตนที่แท้จริงของเรานั้นเป็นอย่างไร
-เมื่อตายไปเราเอาอะไรไปเกิด ร่างกายเอย ขันธ์ห้าก็สลายไปตามธาตุ จิตก็ดับไปกับร่างเก่า เกิดเป็นคนใหม่จิตดวงใหม่
-เมื่อมองกระจกก็เห็นรูป แต่ก็คิดเสมอว่าสักวันเราก็ต้องจากมันไป ไปสู่ที่อาศัยใหม่อาจจะหน้าตาดีกว่าเดิม หรือรูปชั่วตัวดำกว่าเดิมก็ได้ แล้วรูปที่เราเห็นในกระจก ภายในมีตัวตนของเราซ่อนอยู่ใช่หรือไม่  พูดกันเสมอว่า "เรา" เราคือตัวตนอย่างนั้นหรือ

ขอบคุณครับ