นั่งสมาธิแล้ว ลมหายใจแผ่วลงเรื่อยๆ จนจิตยึดเกาะไว้ไม่ได้

สวัสดีคับ ขอเข้าเรื่องเลยนะครับ ผมนั่งสมาธิแล้วประสบกับสภาวะดังนี้ครับ

นั่งสมาธิไป จนลมหายใจแผ่วลงๆ มากจนลมหายใจเบามาก ในขณะเกือบไม่มีลมหายใจนั้น กลับมีสภาวะฟุ้งซ่านเกิดขึ้น เพราะเหมือนกับจิตไม่สามารถเกาะลมหายใจไว้ได้อีกแล้ว เพราะมันลมมันแผ่วมาก แผ่นวเหมือนไม่เกิดการหายใจ

เอาจิตไปจับคำภาวนาก็ไม่ได้เพราะจับแปปเดียวมันก็ปล่อยอีก

แล้วแบบนี้พอลมหายใจผมหายไป ผมควรจะเอาจิตไปจับกับอะไรครับ

รายละเอียดการนั่งสมาธิ

นั่งแบบ ดูลมหายใจเข้าออก นับ 1,2,3
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 18
สวัสดีคับ ขอเข้าเรื่องเลยนะครับ ผมนั่งสมาธิแล้วประสบกับสภาวะดังนี้ครับ
นั่งสมาธิไป จนลมหายใจแผ่วลงๆ มากจนลมหายใจเบามาก ในขณะเกือบไม่มีลมหายใจนั้น กลับมีสภาวะฟุ้งซ่านเกิดขึ้น เพราะเหมือนกับจิตไม่สามารถเกาะลมหายใจไว้ได้อีกแล้ว เพราะมันลมมันแผ่วมาก แผ่นวเหมือนไม่เกิดการหายใจ
เอาจิตไปจับคำภาวนาก็ไม่ได้เพราะจับแปปเดียวมันก็ปล่อยอีก
แล้วแบบนี้พอลมหายใจผมหายไป ผมควรจะเอาจิตไปจับกับอะไรครับ


ฟังผู้รู้ท่านวิสัชชนาในเรื่องนี้
แล้วก็เกิดอาการกลุ้มแทนจขกท.
บางคนเล่นตอบเหมือนไม่ตอบ บางคนตอบเหมือนรู้แต่ไม่อิงหลักอะไร

สิ่งแรกที่ควรรู้ก็คือ
ผู้รู้ที่มาตอบ เคยปฏิบัติถึงขั้นนี้แล้วหรือยัง
แล้วเลยจากขั้นนี้คืออะไร ใครรู้บ้างไหม...

การกำหนดภาวนาแบบจขกท.
เป็นสมถะครับ เมื่อถึงอาการนี้จะเรียก ขั้นอุปจารสมาธิ
จะเกิดอาการไม่แน่ใจว่า ถ้าทำสมาธิต่อ ตนเองจะได้กลับมาหรือไม่
เพราะมันจะเหมือนหล่นหายไปไม่มีคามรู้สึก เรียกว่า จิตตกภวังค์ หรือ ภวังคจิต นั่นเอง

ผมภาวนามาหยุดตรงนี้หลายครั้ง ไม่กล้าไปต่อเพราะกลัว
ท้ายสุดไปส่งอารมณ์กับครูอาจารย์  ท่านแนะนำว่า
ให้ภาวนาว่า รู้หนอ เพียงอย่างเดียว
เพราะไม่มีอะไรอื่นให้กำหนดภาวนาแล้ว

ทำไปเรื่อยๆ วันหนึ่งจขกท.จะเจอของดี
อาจถึงขั้น จิตตื่น จิตโพลง ก็ได้...
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่