ตอน 8 ขวบ ได้คุยเรื่อง ทำอย่างไรให้มีพลังจิตกับเพื่อนสนิท เพื่อนพูดว่า ให้ฝึกสมาธิจะมีพลังจิต
ผมและเพื่อนจึงมาลองนั่งสมาธิด้วยกัน
ตอนนั้นผมยังไม่รู้วิธีการนั่งสมาธิ รู้เพียงว่าการทำสมาธิ คือ การไม่กำหนดรู้อะไรเลย หยุดทุกความคิด ที่เกิดขึ้นโดยเมื่อมีความคิดเกิดขึ้นก็ใช้สติรู้และหยุดความคิดนั้นทันที ให้มีแต่ความว่างที่ไร้ความคิดปรุงแต่งเท่านั้นแม้แต่ลมหายใจก็ไม่กำหนดรู้ (ตอนนั้นยังไม่รู้จักอานาปานสติ)
ในช่วงแรกๆ มีความคิดเกิดขึ้นมากมายก็กำหนดรู้ความคิดที่เกิดขึ้นและหยุดความคิดนั้นทันที มีสติตามรู้และหยุดความคิด ความคิดค่อยๆ น้อยลงและดับน้อยลงเรื่อยๆ จนสุดท้ายความคิดก็ดับสนิทลงไม้มีความคิดใดเกิดขึ้นมีแต่ความว่างสว่างขาวนวลไม่แสบตา อยู่กับความสงบและความว่างนั้นไปหลายชั่วโมง เมื่อจิตถอนออกจากสมาธิเริ่มรับรู้ถึงร่างกาย เบาสบายเหมือนร่างกายหายไป ตัวเบาสบาย หัวโล่งไปหมด ความสุขพุ่งไปทุกอณูร่างกาย เป็นความสุขที่ไม่เคยพบเจอมาก่อนในชีวิต
หลังจากเข้าสมาธิในวันนั้น ก็เริ่มเกิดนิมิต เห็นอดีตชาติ เห็นว่าเราเกิดมามากมายนับชาติไม่ถ้วน เป็นทั้งคนรวย คนจน นักบวช กษัตริย์ พ่อค้า ยาจก คนพิการ เป็นเทวดา พรหม สัตว์เดรัจฉาน สัตว์นรกนับชาติไม่ถ้วน จิตบอกว่า เราเกิดมา เติบโต บำเพ็ญบุญ บารมีแก่แล้วก็ตายวนซ้ำมาแบบนี้นับชาติไม่ถ้วน ชีวิตที่เกิดมา 100 ปี ชาติหนึ่งๆ นั้นสั้นมากๆ เหมือนเป็นเพียงจุดเล็กๆ เมื่อเทียบกับสิ่งที่เราเวียนว่ายตายเกิด และก็ต้องเวียนว่ายตายเกิดแบบนี้ต่อไปอีกนับชาติไม่ถ้วนเพราะปรารถนาพุทธภูมิ เห็นนิมิตอยู่เกือบ 1 ปีเต็ม พอ 9 ขวบก็ไม่เกิดขึ้นอีก เห็นแล้วทำให้เบื่อหน่ายการเกิดมาก
ตอน 8 ขวบ ได้คุยเรื่อง ทำอย่างไรให้มีพลังจิต
ผมและเพื่อนจึงมาลองนั่งสมาธิด้วยกัน
ตอนนั้นผมยังไม่รู้วิธีการนั่งสมาธิ รู้เพียงว่าการทำสมาธิ คือ การไม่กำหนดรู้อะไรเลย หยุดทุกความคิด ที่เกิดขึ้นโดยเมื่อมีความคิดเกิดขึ้นก็ใช้สติรู้และหยุดความคิดนั้นทันที ให้มีแต่ความว่างที่ไร้ความคิดปรุงแต่งเท่านั้นแม้แต่ลมหายใจก็ไม่กำหนดรู้ (ตอนนั้นยังไม่รู้จักอานาปานสติ)
ในช่วงแรกๆ มีความคิดเกิดขึ้นมากมายก็กำหนดรู้ความคิดที่เกิดขึ้นและหยุดความคิดนั้นทันที มีสติตามรู้และหยุดความคิด ความคิดค่อยๆ น้อยลงและดับน้อยลงเรื่อยๆ จนสุดท้ายความคิดก็ดับสนิทลงไม้มีความคิดใดเกิดขึ้นมีแต่ความว่างสว่างขาวนวลไม่แสบตา อยู่กับความสงบและความว่างนั้นไปหลายชั่วโมง เมื่อจิตถอนออกจากสมาธิเริ่มรับรู้ถึงร่างกาย เบาสบายเหมือนร่างกายหายไป ตัวเบาสบาย หัวโล่งไปหมด ความสุขพุ่งไปทุกอณูร่างกาย เป็นความสุขที่ไม่เคยพบเจอมาก่อนในชีวิต
หลังจากเข้าสมาธิในวันนั้น ก็เริ่มเกิดนิมิต เห็นอดีตชาติ เห็นว่าเราเกิดมามากมายนับชาติไม่ถ้วน เป็นทั้งคนรวย คนจน นักบวช กษัตริย์ พ่อค้า ยาจก คนพิการ เป็นเทวดา พรหม สัตว์เดรัจฉาน สัตว์นรกนับชาติไม่ถ้วน จิตบอกว่า เราเกิดมา เติบโต บำเพ็ญบุญ บารมีแก่แล้วก็ตายวนซ้ำมาแบบนี้นับชาติไม่ถ้วน ชีวิตที่เกิดมา 100 ปี ชาติหนึ่งๆ นั้นสั้นมากๆ เหมือนเป็นเพียงจุดเล็กๆ เมื่อเทียบกับสิ่งที่เราเวียนว่ายตายเกิด และก็ต้องเวียนว่ายตายเกิดแบบนี้ต่อไปอีกนับชาติไม่ถ้วนเพราะปรารถนาพุทธภูมิ เห็นนิมิตอยู่เกือบ 1 ปีเต็ม พอ 9 ขวบก็ไม่เกิดขึ้นอีก เห็นแล้วทำให้เบื่อหน่ายการเกิดมาก