เสียพ่อตั้งแต่ 1 ขวบ ส่วนแม่ไปมีครอบครัวใหม่  ปล่อยเราอยู่กับ ย่าและก๋ง  สัก 4-5 ขวบก๋งก็จากไปอีก สุดท้ายอยู่กับย่า สองคน
รู้สึกอย่างไรไหม เวลาวันพ่อวันแม่ รู้สึกเศร้าๆนะ เวลางานโรงเรียน ที่เชิญพ่อแม่มาให้ลูกๆกราบ
หรือจะเศร้าเป็นพิเศษ เวลาทุกข์ใจหนักๆ อยากมีใครสักคนให้ซบอกบ้างหรือให้กำลังใจบ้าง

แต่ไม่เคยนำประเด็นนี้มาโทษแล้วทำให้ตัวเองต้องเหลวแหลกเลย ตั้งหน้าตั้งตาเรียน (แอบเก่ง555) หาเงินได้ตั้งแต่ระดับประถม
ใครลอกการบ้านผม ผมคิดเงิน เก็บกระป๋องอลูมิเนียม พลาสติกฯ ขาย กระดาษหนังสือพิมพ์ยังขายตามงานวัดเวลามีหนังมาฉาย
เพื่อ ของเล่นที่อยากได้แค่นั้นเอง 555

พยายามทุกอย่างเพื่อพัฒนาตัวเองเสมอๆ เพราะรู้ว่าเราไม่ได้มีอะไรพร้อมหลายๆอย่างเหมือนคนมีพ่อแม่

การชดเชยผม ถ้าในปัจจุบัน คงทำบุญตามบ้านเด็กกำพร้า อยากเป็นตัวอย่างดีๆให้เด็กๆมีกำลังใจบ้างสักนิด

อีกอย่างคงโชคดีที่เรียนโรงเรียนวัด ซึมซับ ศาสนา มาเยอะ ทุกข์ใจมากๆ นั่งสมาธิแล้วปลงเอา
แค่คิดว่า คนพิการเค้ายังสู้ แล้วเรามีครบสมบูรณ์ ไม่สู้คงอายหมา  

ทุกวันนี้บางอารมณ์ก็มีเศร้าๆ เวลาเห็นครอบครัวที่พร้อมหน้า แต่แป๊ปๆก็ปลงละ