แต่ปมของเขาน่ะ
คุณไม่รู้หรอก คุณไม่ได้สังเกต ไม่ได้ใส่ใจ และไม่ได้ตั้งคำถาม
จริงๆแล้ว ขอยกมือก่อนเลยว่าเป็นคนที่ขาดแม่ และได้รับการเลี้ยงดูจากครอบครัวทางฝ่ายพ่อ
แน่นอน ไม่อ่อนโยน แต่ก็เติบโตมาได้
แต่ไม่ได้เรียนรู้ ว่าความอ่อนโยนคืออะไร
จนวันนึงที่ตั้งคำถามกับตัวเอง ในวันที่เกือบทุกคนรอบตัวหันหน้าหนีจากเรา
เข้ากับสังคมไม่ได้เพราะอะไรว้ะ? นี่คือจุดเริ่มต้นที่เริ่มคิดว่า เพราะอะไร เกิดจากอะไร
มีเพื่อนคนนึง ช่วยบอกว่า อย่าคิดอะไรก็พูดแบบนั้น อย่าคิดอะไรก็ทำแบบนั้น
อืม ย้อนกลับไป เพราะไม่มีใครสอนเรื่องพวกนี้ตั้งแต่เด็ก ไม่ได้รับการดูแลแบบอ่อนโยน เลยเป็นคนแข็งกระด้าง
คำพูดก็ไม่เพราะ ก้าวร้าวอีกต่างหาก มองโลกแง่ร้ายตลอด
นี่คือปมคร่าวๆ ที่เราเพิ่งเข้าใจ
บางคนขาดพ่อขาดแม่ จะแสดงนิสัยที่ต่างกันออกไป
ในสังคมที่เต็มไปด้วยผู้คน เราย่อมเห็นความแตกต่าง เด็กบางคนขาดพ่อ เขาเลยเลือกที่จะเติมสิ่งที่ขาดโดยการเรียกร้องความสนใจ
เด็กบางคนขาดแม่ ทำให้เขาควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ เวลาเจอปัญหา และแสดงอาการที่เราคาดไม่ถึง
ทุกคนมีปม เชื่อเถอะ พี่น้องเราก็มีปม แต่แค่แตกต่างกันที่จะแสดงมันออกมา เพราะเรามีอิสระมาก ต่างคนก็ต่างความคิด ต่างมุมมอง
แต่เรามีเหตุผลของการแสดงออกแบบนั้น นี่อาจเป็นปัญหาเล็กๆ ที่เรามองข้าม แต่เราจะรุมประนาม เมื่อมันกลายเป็นปัญหาสังคม
จบลงตรงที่พื้นฐานครอบครัว

ถ้าอยากเข้าใจ คนแบบพวกเรา ก็ใช้ใจ.... ชองสังเกตคนรอบข้าง เริ่มตั้งคำถามว่าเขาโตมายังไง นี่คือคำถามไม่ใช่คำด่า แล้วก็เริ่มใส่ใจ ช่วยเหลือ ดูแลอยู่ห่าง ท้ายที่สุด เข้าไปคุย เล่าเรื่องตัวเองให้เขาฟังก่อน ให้เขาเห็นถึงจุดปัญหาทึ่มันคล้ายกัน และอยู่ข้างเขาเสมอ

ถ้าคุณลงพื้นที่เก็บแบบสอบถาม สังเกตพฤติกรรม คุณจะรู้ว่าสิ่งที่คุณเจอ มันจะกลายเป็นปัญหาสังคมจริงๆ
แต่เด็กบางคน ก็เป็นเด็กรักดี เพราะเขาไม่มีแม่ หรือพ่อนี่แหละ เลยทำให้เขา เป็นเด็กน่ารัก แค่หวังว่าทุกคนจะรัก
--บนโลกที่โหดร้าย--