เราเกิดในครอบครัวที่แตกแยก พ่อแม่เราเลิกกันตั้งแต่เรายังเด็ก พ่อเอาเรามาอยู่กับย่า ให้ย่าและอาเลี้ยงดูเรา ตอนนั้นเราเป็นหลานคนแรกและคนเดียว ใครๆก็ยังรักเราและสนใจเราอยู่ แต่พอนานไปเราโตขึ้นเรื่อยๆ อาบางคนก็มีลูกเป็นของตัวเอง ทุกคนก็เอ็นดูน้องรวมถึงเรา ตอนนั้นเราก็เข้าใจแหละว่าน้องยังเด็ก เรายังรักน้องเลย ตั้งแต่เล็กจนโต อาเป็นคนส่งเสียให้เราได้เรียนหนังสือ ลืมบอกไปว่าเรามีอาหลายคน ซึ่งอาคนโตสุดเป็นคนส่งเสียเรา เรารักเค้ามากยิ่งกว่าพ่อแม่เราอีก ตอนนั้นเราก็มีแต่ย่ากับอาที่เป็นทั้งพ่อและแม่ให้กับเรา ยิ่งย่านะรักเราจากใจจริง เรารู้สึกได้ ไม่ว่าจะเกิดปัญหาอะไรขึ้นกับเรา มีย่าเนี่ยแหละที่อยู่ข้างเราตลอด มันเริ่มเกิดเรื่องแย่ๆก็ตอนที่ย่ามาจากเราไปเนี่ยแหละ ตอนนั้นก่อนที่ย่าจะเสีย ได้บอกกับเราเอาไว้ว่า ถ้าย่าไม่อยู่แล้ว ให้เราไปอยู่กับแม่เถอะนะ เราอยู่กับอาๆเค้าไม่ได้หรอก เราได้แต่บอกว่ายังไงก็จะอยู่ที่นี่ นู๋อยู่ที่นี่มาตั่งแต่ยังเล็กๆ จะให้นู๋ไปอยู่ที่อื่นได้ยังไง แล้วเราก็ไม่ไปอยู่ที่อื่นจริงๆ เรายังคงอาศัยอยู่กับอาที่บ้านหลังเดิม ต้องบอกก่อนว่าอาที่เราอาศัยอยู่ด้วยโสด ไม่ได้มีครอบครัว เมื่อก่อนที่เราอยู่กับย่า เราไม่เคยรู้สึกว่าเราเป็นคนอื่นเลย จนเราเริ่มรู้สึกก็นตอนที่อาเค้าสร้างบ้านใหม่โดยรื้อหลังเก่ามาทำใหม่