คือเรื่องมีอยู่ว่าพ่อแม่ผมเลิกกันตอนผมอายุ3ขวบด้วยเหตุที่พ่อผมคบผู้หญิงคนอื่นเลยทำให้แม่ผมต้องเลิกกับพ่อไปโดยแม่เป็นคนเลี้ยงดูผมมาตลอดพ่อแท้ๆผมไม่แทบจะไม่ค่อยได้ส่งเสียค่าเลี้ยงดูผมเลยจนมาถึงตอนผมอายุ14แม่ผมก็มีแฟนใหม่ ต้องลอกนิสัยก่อนว่าแฟนแม่ผมคนนี้เค้าเป็นคนที่พูดตรงไปและมีอารมณ์ร้อนแต่ก็เป็นคนที่เป็นร้ายแต่ใจดี
แต่ว่าตั้งแต่เค้าคบกับแม่ผมมาผมแทบจะไม่มีความสุขเลยตั้งแต่เค้าเข้ามาในชีวิตแม่ผม

มีทั้งเครื่องทะเลาะกับพี่น้องทางแม่จนต้องแตกแยกกันไปจนถึงเคยทะเลาะกับผมจนพูดคำหยาบใส่กัน
แต่ว่าตอนนี้ก็ดีกันแล้วแหละแต่ผมก็ยังมีความรู้สึกที่ไม่ชอบอยู่ดีและมีบางทีที่เค้าทะเลาะกับแม่ผมก็จะมักพูดว่าเหมือนแม่มาอยู่เฉยๆขอเค้ากินซึ่งแม่ผมก็ทำงานมีเงินเดือนเหมือนกัน
ซึ่งมันทำให้ผมรู้สึกว่าทำไมตัวเองถึงช่วยอะไรไม่ได้เลยทั้งๆทีผมเป็นลูกคนโต(ซึ่งปัจจุบันผมอายุ21ครับ)
บางทีผมท้อนะเคยรู้สึกอยากมีพ่อแม่แท้ๆที่อยู่ด้วยกันซักครั้งแต่ก็ทำได้แค่ฝัน

ผมก็เลยอยากจะขอใช้พื้นที่นี้มาระบายความในใจเผื่อมีใครที่เจอประสบการณ์ชีวิตแบบนี้มาก็อยากให้มาแบางปันกันได้นะครับ

**ขอบคุณที่อ่านจบครับ🙏