คนใต้ แต่อยู่ต่างภาค ไกลบ้าน.... คิดถึงขนมใต้มากจ้า....
                อยากกิน อย่างที่เคยกิน...เพราะมีเอกลักษณ์เฉพาะ ( unique)...
                         ไม่มีขนมที่ไหนเหมือนฮั้น...

            1. ขนมจอก...(นุ้มจอก) หรือที่บางที เรียกว่า ขนมปำ (นุ้มป๋ำ)
                       สีน้ำตาลอ่อน หวาน และหอมกลิ่นหมักแป้งจากน้ำตาลโตนด จิ้มมะพร้าวขูดเค็มๆ...สุดยอด
                
                           บางเจ้า ...หาน้ำตาลโตนดไม่ได้
             เลยหมักแป้งในน้ำตาลทราย นึ่งแล้ว ออกมาสีขาว ...ก็โอเคอยู่นะครับ...ถือว่าเป็นมือวางอันดับสองละกัน
                  

                               2. ข้าวเหนียวกวน... (เนี้ยวก๋วน) บางทีเรียก ข้าวเหนียวแดง (เนี๊ยวแด๋ง)
                                        
                 ของทางใต้ จะเน้นหวานเข้มจัด น้ำกวนยังเปียกๆ และมีรสมันของกะทิ ...ตัวข้าวเหนียวจะออกแนวแข็งกรอบๆ ไม่นิ่ม...ชอบที่สุดครับ
                             อยู่ทางนี้....อยากกินจริงๆ  ก็จะไปซื้อที่กาดต้นพยอม มีร้านขนมของคนเมืองเพขร เขาทำคล้ายๆกัน
                                    ซื้อที เยอะเลย หวังตุนกินเป็นเดือน...แต่จะแก้ต่างกับคนขาย ว่าซื้อไปฝากเขา....แหะๆ
                                              

               3. ขนมดู...(นุ้มดู๋) ที่บ้านผมบางทีเรียก ขนมขี้หมา (นุ้มคีม้า)..
                                ก็คงคือ ขนมข้าวตู

                           คิดถึงขนมดูที่หอมน้ำตาลโตนดเท่านั้นนะครับ....ขอบอก 5555
                                    

                              4. ยาหนม (พระยาขนม/พญาขนม) ....(ย๋านุ้ม) หรือ กาละแม (caramel)
                                         ทางเหนือก็มีขายครับ แต่เขาห่อ ทำชิ้นเล็กๆ.....ไม่พอคำเรา
                               คือ ผมอยากกินของสงขลาบ้านแม่  ที่เขากวนเสร็จ เทลงถาดใหญ่ๆ ตัดหั่นขายชิ้นยักษ์ๆ เป็นกิโลอะ...
                        ก็ว่า อยากชิม ทบทวนความหลัง ซักโลก็พอ..(แต่ไม่แบ่งใครนะ  555)
                                      
                                ชอบทั้งแบบสีน้ำตาล และสีขาวครับ....ยิ่งมีก้อนไหม้จากการกวน ฝังคายาหนมมาด้วย... ยิ่งชอบมาก

              5. ขนมหัวล้าน ....(นุ้มหั๊วหล่าน) และขนมมด (นุ้มหม็อด)
                                 หัวล้านคลาสสิก คืออย่างที่ราดกะทิสด
                            
                                   นี่อย่างนึ่ง... บางที มีรองก้นด้วยใบตองชิ้นเล็กๆ
                                  
                          และอย่างเอามาทอดน้ำมัน จะเรียกว่า ขนมมด ....แต่ผมเรียก ขนมหัวล้านทอด (นุ้มหั๊วหล่านถอด)
                                ซึ่งต้องกินอย่างที่เพิ่งขึ้นจากกระทะร้อนๆ... อาจลิ้นลั่วล่าหน่อย(อาการร้อนลิ้น)
                                         ... แต่ อาหร่อยมั่กๆ
                                      

                                  6.  ข้าวต้ม(ลูกโยน)...(ต็อม) หรือ ข้าวต้มห่อใบพ้อ-ใบกะพ้อ ?
                                         ขออย่างห่อแน่นๆ จนข้าวเหนียวสุกแล้ว รัดตัวจนเหนียว...
                                                กะจะจิ้มผัดสะตอกิน ฮือๆ...
                                            
                             หลานเคยบอก เอาไหม จะซื้อจากตลาดบองมาเช่ (คนยะลาทำขาย) ส่งอีเอ็มเอสมาให้....
                                       ฝืนปฏิเสธไป... เกรงใจหลานอะครับ
                       ทั้งที่เมื่อก่อน หลังชิงเปรต ...ต้มที่เหลือจากการทำบุญชิงเปรต พระจะให้เด็กวัด เอามาเสียบไม้ ย่างบนหลุมไฟ เก็บไว้กินนานๆ
                    ผมกับเพื่อนๆ ก็จะหน้าด้าน เอ๊ย ด้านหน้าไปรอขอแบ่งต้มย่างของวัดจากพ่อท่าน(เจ้าอาวาส)ทุกปี...
                                                      ...ไม่เกรงใจ อิ อิ

              7. ข้าวเหนียวเออะ...(เนี๊ยวเออะ)
                             ค้นกูเกิ้ลไม่เจอรูป...ท่านใดจำ หรือเคยกินบ้างครับ
                   ข้าวเหนียวนึ่งน้ำกะทิในถาด  ตัดแบ่งชิ้น โรยหน้าด้วยกุ้งผัดซอสสีแดงๆ (แบบหน้าข้าวเหนียวเหลืองหน้ากุ้ง)

                           8. ขนมหน้าหมู...(นุ้มนาหมู๊)
                                      หารูปไม่เจอเหมือนกันครับ...บางท่านอาจคงเคยกิน
                         เขาจะละลายแป้งข้าวจ้าวในน้ำกะทิ ใส่เกลือ+น้ำตาล ...เทใส่ถาดลายดอกกุหลาบเลอะๆ อันใหญ่
                                   นึ่งสักพัก....  แล้วเทหมูสับ ที่ผัดกับกระเทียมจนสุก ลงไปอีก เป็นหน้าขนม...
                   นึ่งต่อจนแป้งสุกแข็ง ...รอให้เย็น  ตัดเป็นชิ้นสี่เหลี่ยมแบบขนมชั้นครับ...อร่อยแปลกๆ

               9. ขนมโมจิ ....(นุ้มหม่อฉี่)  ที่เขาว่ากันว่า ทหารญี่ปุ่นสอนให้คนสงขลาทำ ตอนญี่ปุ่นยกพลขึ้นบก
                            ใช้แป้งข้าวเหนียวนึ่ง นุ่มเหนียว ปั้นห่อกลมแบบไข่เต่า ...
                    ไส้เป็นงาคั่ว+น้ำตาลทราย+เกลือ   .... อร่อยอีกเมนู
                      
                    
                          10 . ขนมเจาะหู....(นุ้มเจาะหู๊)  แป้งข้าวจ้าว ผสมกะทิ +น้ำตาล /แล้วปั้น เจาะรู ทอดในน้ำมัน
                                     อยากเหมาทั้งถาดนี้เลย...555
                                            
                       เป็นโดนัทของเทศกาลชิงเปรตครับ...ตอนอยู่ใต้ ไม่ค่อยนึกพิศวาส เพราะเป็นขนมพื้นๆ ไม่โก้
                 แต่พอไกลบ้าน และชราภาพลง... แปลกครับ
                                  กลับคิดถึงขนมเจาะหู มากๆ....มากกว่าขนมอื่นๆ
                       ผมเคยขอทางบ้าน ให้ซื้อฝาก ....เน้นอย่างออริจิ้น ขนมเจาะหูแบบต้นฉบับดั้งเดิมเลย
                                   อย่างที่เขาปรับปรุงให้ทันสมัยขึ้น ...ไม่เอานา
                                  เขาก็ซื้อแถวเขาชัยสน จ.พัทลุง ส่งพัสดุมาให้..
                            หน้าตาและรสชาติ เหมือนที่ขนมเจาะหูที่ผมเคยไปแย่งคว้ามาได้ จากร้านเปรตตอนยังเด็ก เปี๊ยบ..
                  เลยได้นั่งที่ระเบียง กินหนมเจาะหู กับกาแฟที่บ้านที่เชียงใหม่... ช่างอร่อย และสุขสมใจ เกินจะบรรยาย

                                พอละนะครับ....เดี๋ยวจะโดนว่า
                                           ว่าแหม่ ตะกละจัง...ขนมกี่อย่างละนี่
                           โห แต่อย่าลืม ...ว่านี่คือ แค่การเพ้อ คิดถึงเท่านั้นเองครับ  เลยขนมอาจดูเยอะหน่อย...
                                      แต่จริงๆแล้ว  ผมยังไม่ได้กินจริงๆ ซักกะอัน...

              (งั้นขอแอบซ่อนรูป ละแซ-ขนมจีนน้ำยาแบบเส้นม้วนตัดของมุสลิม ไว้ตรงนี้ก่อน น่อ....
                            
                      และถ้าจะมีบางท่าน ถามว่า...อ้าว ชอบด้วยเหรอ ละแซ ?....
                                   ก็คงตอบได้เบาๆ     ว่านี่ก็สิงหนึง...

                                                    
                                 (ขอขอบคุณภาพประกอบทุกภาพจากกูเกิ้ลครับ)