ราตรีสีอพัน (111)

“ป๋ายอมแพ้ แต่ก่อนแพ้ต้องเฉลยว่าใครตัดผมท่านชาย”

“มูซาค่ะ”

ทุกคนอ้าปากหว๋อ “ครับผม ไว้ใจฝีมือเขาคนเดียว ละเอียดไม่ต้องบอกมาก และรู้ใจ” ท่านชายอะซันยิ้ม
ทุกคนยิ้มมากกว่า

“ตกลงทั้งท่านชายและหมอเติ้ลเหมือนกับแฝดเลยค่ะ ในเรื่องประหยัดกับตัวเองแต่ใช้กับคนอื่น” แป้งจานะไน
ทั้งสองอมยิ้ม ไม่ตอบอะไร
ลุงหม่อมมองมูซาอย่างชื่นชม อายุคงเท่าพีระ รูปร่างสูงโปร่ง ไว้หนวดหนาเป็นระเบียบ ดวงตาโต มีแววภักดี และสุภาพ  

“ท่านเซียดเป็นพ่อบุญธรรมของผม มูซาก็เปรียบดั่งพี่ใหญ่”
"
ท่านชาย..”เสียงมูซาเหมือนขอร้อง

“เอาเถอะๆ” ท่านชายเอ่ย

ลุงหม่อมกับป๋าและพี่รองเข้ามาแชคแฮนด์ “สุดยอดครับผม เก่งมาก”

“ป๋า มะ คุณพ่อมาดูเร็ว ตะวันแตะแนวเขาดวงกลมโตสวยมากเลยค่ะ” หมอเติ้ลกระโดดอย่างดีใจเหมือนเด็ก
พี่รองเก็บภาพวิดีโอไว้

ตะวันดวงโตแสงเหลืองอมส้มดั่งสีทองเป็นสีอำพันเรืองรอง
มะกอกขึ้นเป็นดงสลับกับดงอินทผลัม ที่เหลือเป็นส่วนหินก็จะไม่มีต้นไม้ขึ้น ตามซอกเหลือบแนวแตกของหิน
มีต้นคล้ายกระบองเพชรผลิ ออกมาตามซอก โชว์ดอกสีแดงแจ่มเห็นเป็นที่ๆ ทุกคนจิบชาหมดแก้วแล้วพร้อมออกรถไปที่โรงแรมมาริออท

ท่านชายนำคณะเข้าไปถึงผู้จัดการออกมารับ เขาเอามือแตะหน้าอกซ้ายแล้วโค้งตัวลง
เขาจัดห้องสวีทเรียบร้อยส่งมอบคีย์การ์ดให้หมอเติ้ล “ฉันจัดการเองดีกว่า
A01ให้คุณพ่อ ป้าอำไพ และพี่แดงนะคะ  A02 เป็นแป้งเติ้ลกับป๋าและมะ  A03 เป็นห้องท่านชาย พี่รอง และ มูซานะคะ”

“เรายังมีเวลาสองชั่วโมงนะครับ อาหารค่ำสักทุ่มครึ่งนะครับ เชิญพักผ่อนกันก่อนและเจอกันที่ห้องอาหารครับผม” ท่านชายและคณะเดินตามกันไป เพราะห้องวีไอพี มีไม่กี่ห้องอยู่ไกล้ๆกัน

“ทำพูดเข้านึกว่าอยู่คนละชั้น ฮึ!” หมอเติ้ลเดินบ่นตามหลังแล้วทำเสียงขึ้นจมูก ท่านชายหัวเราะในลำคอ

“ขำอะไร บ้า!”

“เหนื่อยมากหรือครับท่าทางหงุดหงิด “

“ไม่นี่” หมอเติ้ลสะพายเป้ของใช้ส่วนตัวและยาขึ้นมาเอง ส่วนกระเป๋าใหญ่ทางเจ้าหน้าที่จะนำตามขึ้นมาให้


“โอ้โฮ! สวยสุดยอดเลย”ป๋าเปิดประตูเข้าไปดู

“นี่แหละสำหรับแขกวีไอพี และเหล่าราชนิกุล” หมอเติ้ลบอกเพื่อนซี้

ท่านชายแวะมาดูความเรียบร้อย “ความจริงเรามีวังที่ประทับของท่านอาและเหล่าราชนิกุล
แต่ผมว่าอย่างนี้จะสะดวกกว่านะครับ และได้ข่าวว่าจะมีราชนิกุลมาพักอยู่ในช่วงนี้ ไม่สะดวกแน่ๆ
มีอะไรก็เรียกได้นะครับอยู่ห้องติดกัน”ท่านชายะซันขอตัว

ป๋ากับแป้งดูตื่นตากว่าใครเพื่อนทุกคนมีคีร์การ์ด
เปิดประตูเข้ามาเป็นทางเดินเข้าห้อง ซ้ายมือเป็นส่วนของห้องน้ำขนาดใหญ่ ฝั่งตรงข้ามเป็นตู้เสื้อผ้าบิวท์อินแนบกับผนังกว้างมีไม้แขวนเสื้อและปิยามาเนื้อวูลสีฟ้าคราม รองเท้าเดินในห้องสีน้ำเงิน ติดห้องน้ำเป็นเตียงทวินไซด์นอนได้สองคน เตียงป๋ากับมะเป็นคิงค์ไซด์ มีทั้งแอร์และฮีตเตอร์ พรมปูโดยรอบเป็นสีส้มออกแดงอ่อนๆ

โต๊ะทำงานตั้งโคมไฟทรงหรูแบบทันสมัย ระหว่างโต๊ะทำงานมีตู้เย็นขนาดกลาง
เขียนด้านหน้าว่าFree of charge  (ไม่ต้องเสียเงินเพราะเขารวมอยู่ในค่าห้องแล้ว) ในตู้เย็นมีเบียร์ น้ำอัดลม น้ำดื่ม นมขวด น้ำผลไม้ ถั่วธัญพืช ผลไม้หลากชนิดในตะกร้าพาสติดแลปด้วยพาสติกแล็ปอย่างดี
เหนือตู้เย็นมีกาเสียบน้ำร้อน ที่ไดร์ผม และตะกร้าเป็นรูปหงส์ขาวทำจากเซรามิคสีครีมเสียบชาหลากชนิด กาแฟ ครีม และน้ำตาล

ห่างจากเตียงใหญ่ กั้นด้วยระแนงไม้เนื้อแข็งโชว์ลายไม้สีนวล
เป็นที่นั่งเล่นพักผ่อนมีโซฟาตัวใหญ่ และเก้าอี้ปรับเอนได้สองตัว บุด้วยเบาะสีสดใสลายรุ้งและดอกโบตั๋น ทีวีจอแบนขนาดใหญ่
เหนือทีวีขึ้นไปเป็นรูปทะเลทรายวาดิรัม ภาพถ่ายงดงามมีชายเบดูอินขี่อูฐ แลเห็นไกลๆ ลำแสงตะวันสาดส่องเป็นสีอำพันทองอาบไปทั่วแผ่นฟ้าและผืนทรายดูงดงามนัก

“นี่หรือทะเลทรายวาดิรัม” เสียงมะถาม

“คะ เห็นของจริงได้อารมณ์สวยกว่านี้มากมายค่ะ”

“โอ้โฮ! นี่ก็เลิศแล้วนะ” แป้งเสริม

“อือ”

“มะว่าสวยขนาดนี้ถึงติดอันดับโลก”

“ค่ะได้เห็นของจริงจะประทับใจมากค่ะมะ” หมอเติ้ลตอบแล้วใช้แขนกอดมะอย่างคิดถึง
เดินจากห้องนั่งพักผ่อนดูทีวี มีฉากไม้กั้นไว้อย่างเป็นสัดส่วนมีเครื่องหอม และน้ำมันมะกอก ครีมอย่างดี
อุปกรณ์และผ้าขนหนูผืนใหญ่

แม่บ้านที่มาตวรจความเรียบร้อยก่อนแขกเข้าพัก จุดเครื่องหอมเป็นกลิ่นผิวส้มจางๆหอมชื่นใจ
สาวชาวพิลิปปินส์เคาะห้อง แล้วเดินเข้ามาพร้อมเครื่องใช้ในตะกร้าไม้สาน

“ท่านชายสั่งให้มานวดพวกท่านก่อนลงไปทานอาหารค่ำค่ะจะได้สบายตัวนะคะ”

“นวดแบบไหนคะแล้วนานเท่าไร” แป้งถาม

“นวดคนละครึ่งชั่วโมงค่ะ” “อาบน้ำก่อนหรือหลังครับ“ป๋าถาม

“อาบก่อนดีกว่านะคะ พอลงครีมอย่างดีให้จะได้บำรุงผิวดีกว่า” สาวน้อยตอบ

“งั้นให้ป๋านวดก่อนเถอะ เพราะเขาอาบน้ำไว” มะเอ่ยขึ้น ป๋าเสร็จต่อด้วยมะ เติ้ลอาบน้ำไวกว่าแป้งเลยแซงคิว
เป็นคนที่สามปิดท้ายรายการด้วยแป้ง “ “โอ้อย่างนี้ต้องมาทุกปี สบายตัวมากๆเลยป๋าชมไม่หยุด”

“อย่างนี้ต้องมีรางวัลให้ท่านชายอะซันแล้วป๋า” แป้งแหย่ให้ป๋าหลงกล         

“เอ้อ!งั้นยกไอ้เติ้ลให้ท่านชายแล้วกันอะฮ่า” “ป๋า....” เสียงเติ้ลโวยและไล่ตีแป้ง

“พอๆๆแล้วรีบแต่งตัวลงไปดีกว่า มะหิวแล้ว เล่นกันเหมือนตอนสิบขวบเลยนะ”